Om met de deur in huis te vallen: de eerste 12 kilometer van deze wandeling kun je schrappen. Voor de wandeling een beetje mooi wordt, bij het Paterswoldsemeer, heb je al 6 kilometers asfalt gevreten. En de laatste kilometers naar Groningen gaan langs de snelweg. Gelukkig maakt de rondwandeling door Groningen veel goed. Een van de minste OV-stappers (=NS-wandelingen) al met al.
Deze tocht langs het Paterswoldsemeer was een van de 5 nieuwe NS-wandelingen van 2015. Hij volgt tussen Haren en Groningen het traject van het Pieterpad. Dat is allerminst een garantie voor lekker lopen. Daarom schreef ik in 2015: “NS, schrap dit misbaksel.” En gelukkig luisteren ze bij NS naar me ;)
Mocht je toch een deel van de wandeling willen lopen: maak dan de rondwandeling door de stad Groningen. Die is wel de moeite waard. En met z’n krap 7 kilometer mooi te combineren met een bezoek aan het Groninger Museum, dat altijd een bezoek waard is.
Toch nog even over de eerste 12 kilometer vanaf Haren. Je maakt mij namelijk niet wijs dat er geen mooiere tocht door Haren uit te stippelen is. Laat dat saaie Burgemeester Boeremapark links liggen! Laat me vergapen aan de schitterende villa’s van dit Wassenaar van het Noorden! Maak me gek!
Eén zo’n prachtige villa, het moet gezegd, kom je op deze wandeling wél tegen: De Vennen. Tegenwoordig zetelt hier het hoofdkantoor van Het Groninger Landschap. Vroeger was De Vennen het woonhuis van H.H. Niemeyer, directeur van de gelijknamige tabaksfabriek in Groningen (ooit rookte ik zijn Javaanse Jongens, met veel genoegen). Hij liet de villa in 1921 bouwen door architect Wittop Koning. Let vooral op de sobere, strakke tuin, ontworpen door de Groninger tuinarchitect Jan Vroom. Achterin kom je een fruitboomgaard tegen (verboden te plukken!) plus zoemende bijenkorfen.
Na die villa kun je doorstampen op de automatische piloot. Ook het stuk langs het Paterswoldsemeer is weinig spannend. Op de keper beschouwd is het Paterswoldsemeer niet meer dan een flinke plens grijs water. Aan de overkant (weet ik van de mooie ANWB-wandeling Landgoederen Eelde) heb je nog wat interessante haventjes en mooie uitspanningen, zoals De Buitensociëteit en De Paalkoepel. Maar aan deze kant is het hoogtepunt de niet bijster boeiende molen De Helper.
Afijn, na nog een flink stuk langs een armoedige vaart en de snelweg arriveer je in Groningen bij het station. En dan is het gelijk feest. Ben je er nog nooit geweest, loop er dan even rond en geef je ogen de kost. Het is een prachtige toegangspoort tot de stad. In de grote stationshal vind je drie Jugendstil tegeltableaus, ontworpen door F.H. Bach uit Groningen. En als je je hoofd in de nek gooit, kun je je verlustigen aan het plafond, dat van een soort beschilderd papier-maché is gemaakt.
Vanaf het station wandel je langs het Groninger Museum en door de Joodse wijk. Voor de oorlog telde Groningen 4000 Joodse inwoners, na de oorlog waren er nog 300 over. Je komt langs de Grote Synagoge uit 1906.
Verderop tref je een bijzonder gebouw: de Korenbeurs, het neo-classisistische beursgebouw uit 1864. Vooral de gietijzeren dakconstructie is bijzonder: het is de eerste in zijn soort in Nederland. Je kunt het gebouw bezoeken.
Een heerlijk stukje van deze wandeling voert over de Hoge en Lage der A: een van de mooiste stadsgezichten van Groningen. Ooit was dit de oudste haven van de stad, waar de Friese bewoners hun scheepjes hadden liggen. Van hieruit stroomde de Reitdiep naar zee. Naar zee? Jazeker, die was zo’n 1000 jaar geleden nog vlakbij, vóór alle inpolderingen, die vooral door grote kloosters werden verricht.
Via een mooi stukje door het Noorderplantsoen en wat omzwervingen door de binnenstad kom je via de Gardepoort vlakbij de Martinitoren. Aan de voorkant van de toren, op de Grote Markt, is het een drukte van jewelste, maar op het prachtige Martinikerkhof erachter heerst een heerlijke serene rust. Een plantsoentje met klinkerpaden, overschaduwd door oude kastanjes en toegeknikt door nog oudere huisjes. Pronkstuk van het plein is het Provinciehuis.
De Martinikerk zelf is de oudste kerk van de stad. Al in 800 stond hier een klein houten kerkje. De huidige kerk kwam in etappes tot stand en was eind 15de eeuw gereed. Groningers noemen hem ook wel de Olle Grieze, veel kleur op de wangen heeft hij inderdaad niet. Met 97 meter hoogte behoort hij tot de hoogste kerktorens van Nederland. Mocht je puf hebben: je kunt hem beklimmen. Weids uitzicht zal je deel zijn, en misschien zie je de prachtige villawijken van Haren wel liggen.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.