Bijzonder landschap

Dat het Nederlandse rivierengebied toch echt bijzonder is merk je goed op deze wandeling. Waar anders vind je dit type landschap, met brede rivierdelta’s, verre zichten over uitgestrekte uiterwaarden en talloze foeragerende steltlopers en ganzen? Ik zou het niet weten. Uniek.

Tussen akkers & weilanden

Voor je bij dit unieke landschap komt, moet je wel even aan de bak. De eerste helft heeft namelijk een totaal ander karakter. Je loopt door puur agrarisch landschap, tussen akkers en weilanden. Best mooi, maar op een gegeven moment wordt het toch wat saai. Gelukkig zijn de (asfalt)weggetjes smal en stil.

Natuurgebied De Meren

Maar net als ik denk: heb ik daar 2 uur voor in trein en bus gezeten?, wandel ik het mooie natuurgebied De Meren binnen. En gelijk plakt de modder onder m’n poten. Heerlijk, dát wil ik! Schilderachtige oude linden en eiken, nat land waar zilverreigers en ganzen uit opvliegen.

Romeinse sporen

Dit langgerekte natuurgebiedje is een restant van een oude arm van de Maas, die in de Romeinse tijd nog goed bevaarbaar is geweest: langs de oevers zijn veel Romeinse sporen gevonden. Het natuurgebied combineert bos met drassige graslanden.

Dreumelsche Berg

Over graspaden gaat de tocht langs weteringen, met in de verte zicht op de Dreumelsche Berg. Nou ja, berg... Veel meer dan een bultje in het landschap is het niet. Hij heeft zijn bestaan aan de Maas te danken. De Dreumelsche Berg is gevormd uit zand dat duizenden jaren geleden uit de rivierbedding is opgewaaid.

Over Dreumels & naaktfoto’s

In het wat saaie dorpje met de grappige naam Dreumel komt een groepje uitgelaten schoolmeisjes van een jaar of 10 me tegemoet. Een van hen spreekt me aan:
Meisje: “Meneer, bent u fotograaf?”
Ik: “Jazeker, ik ben de wandelende fotograaf!”
Meisje: “Kent u fotograaf Bart Jansen?”
Nee, die naam zegt me niets.
En dat zeg ik ook: “Nee, die naam zegt me niets.”
Meisje: “Hij maakt naaktfoto’s!”
Ik, geschrokken: “Nee toch?”
Meisje: “Jahaa! Nááktfoto’s! Van díéren! Hahahahaha!”
Ik, als een boer met kiespijn: “Hahahahaha!”

Schitterende uiterwaarden

De Dreumels laat ik achter me en ik kom bij het hoogtepunt van deze tocht: de uiterwaarden van de Waal. En wat zijn ze mooi! Kilometerslang wandel ik over grassige paden met links de Waal en rechts een nevengeul van de rivier. Helemaal omgeven door water, met schitterende uitzichten over het oer-Hollandse landschap.

Wandelgeluk

Verderop schiet ik wat naaktfoto’s van een groepje ganzen. Hoog in de lucht cirkelt een buizerd. Over de rivier glijdt af en toe een groot vrachtschip. In de verte reikt de kerktoren van Tiel naar de hemel. Op een zandstrandje langs de kabbelende rivier peuzel ik m’n boterhammen op. Wandelgeluk.

‘t Veerhuis

Bij ‘t Veerhuis strijk ik even neer op het ruime terras voor een koffie. En dan gaat het verder door de uiterwaarden waar ik maar geen genoeg van kan krijgen.

Wamel

Het dorpje Wamel biedt weinig vertier. Vroeger was dit een echt landbouwdorp. Rond 1850 produceerden ze hier tabak, en het dorp telde veel klompenmakers. Eind 19e eeuw kwamen er scheepswerven, meubel- en steenfabrieken en fruitverwerkende industrie. Ja, dit is ook echt een fruitgebied: aan de overkant van de Waal begint De Betuwe.

Overstromingen

Let aan het eind van de wandeling nog even op de ‘wielen’ waar je langskomt. Ze wijzen erop dat de streek regelmatig is geplaagd door overstromingen van de Waal. Alleen al in de 19e eeuw gebeurde dat 3 keer. In 1861 verdronken maar liefst 37 mensen. De laatste ramp was tijdens de nieuwjaarsnacht 1925-1926. Met die minder opbeurende wetenschap stap ik weer op de bus. Mooie tocht!