Heuvelachtige bossen & heide

Je wandelt hier over de ‘Loenermark’, die bekendstaat als een van de mooiste natuurgebieden van de Veluwe. De bossen en heidevelden zijn hier flink heuvelachtig. Het hoogste punt reikt tot 85 meter boven zeeniveau.

Bossen in herfsttooi

Vanuit het Veluwse dorpje Loenen, met direct aan de start een café-restaurant, wandel je zo de natuur in. Langs velden en bosranden gaat het, die vandaag prachtig in herfsttooi staan. Elke stap brengt je merkbaar hoger. Een hooggelegen pad biedt mooi uitzicht op het dorpje Loenen in de verte en de omringende naald- en loofbossen.

Oostenrijkse familie Von Trapp

Kijk op dit punt ook even de andere kant op. Want in het glooiende grasdal ligt het bijzondere huis ‘De Uitkijk’. Hier woonde vlak voor de oorlog de Oostenrijkse familie Von Trapp, op de vlucht voor de nazi’s. Deze zingende familie werd onsterfelijk dankzij de musical The Sound of Music, die gebaseerd is op hun leven. Elke ochtend gingen de Von Trappjes naar de Loenense kerk, in hun Oostenrijkse kleren. Ze traden er ook op, niet met vrolijke deuntjes, maar met serieus werk.

Idyllisch landschap

De wandeling stijgt nog wat meer en biedt verderop zicht op een idyllisch landschap van golvende bossen en weilanden met koeien en paarden. Dan komt het eerste ruige heideveld op je pad, omgeven door groene dennen en verkleurend loofbos. Aan het bosrandje houdt een joekel van een vliegenzwam de wacht.

Lekker rustig

Nu wisselen bossen en heidevelden elkaar voortdurend af. En omdat het hier flink heuvelt krijg je telkens mooie vergezichten. Op deze doordeweekse dag eind oktober is het hier lekker rustig, ik kom slechts een handjevol andere wandelaars en een koppel hardlopers tegen.

Zilvense Heide

Dan kom je op de Zilvense Heide, een prachtige naam voor een al even prachtig heideveld. Tot aan de einder kijk je hier over de heide, hier en daar bespikkeld met solitaire eiken, donkergroene vliegendennen en zilverwitte berken.

IJkbasis Loenermark

Even van het pad af vind je hier IJkbasis Loenermark: een rij betonnen constructies die veel weg hebben van de gymtoestellen waar ik vroeger zo’n hekel aan had. Samen hebben ze een lengte van 576,09226 meter. Om precies te zijn. Uit de nogal cryptische tekst op het begeleidende bordje maak ik op dat ze deze ijkbasis vroeger gebruikten om de lengte van allerlei instrumenten mee te ijken. En handig: je kunt hem ook als zitbankje gebruiken.

Wonderschoon heideveld

Snappen doe ik het niet helemaal, maar vanaf dit punt moet ik volgens mijn Garmin-gps nog exact 11.234,76634 meter. Dus ik loop snel door over het heideveld waar ik maar geen genoeg van kan krijgen zo wonderschoon is het.

Banjeren door de bladeren

Verderop trekt de tocht een beukenbos binnen waar de herfst heeft uitgepakt met een rijk palet aan rood-, oranje- en geeltinten. Ik banjer uitgelaten door een dik pakket herfstbladeren die ik naar alle kanten wegschop. Opeens ben ik geen vijftiger meer, maar een jaar of vijf.

Mijn lunchbankje

En alweer het volgende heideveld ligt aan mijn voeten. Een schitterend pad klimt hier langs de bosrand, die bestaat uit een mengeling van beuken, berken, dennen en lariksen, de enige naaldbomen die ook verkleuren in de herfst. Op het hoogste punt had ik een bankje besteld, en verdraaid: het staat er nog ook. Aanrader om je lunch te verorberen, terwijl je ogen zich tegoed doen aan adembenemende uitzichten. Noteer: lunchbankje bij punt 4 in de routebeschrijving.

Mislukte Toren van Pisa

Als je richting punt 5 in de routebeschrijving loopt, moet ik je even streng bij de hand nemen. Want jij hebt natuurlijk de neiging om die gekke omweg af te steken, die op de kaart oogt als een mislukte Toren van Pisa. Doe dat niet, want dit is een van de mooiste stukjes van de route. En zeg nou zelf: een rondwandeling is toch eigenlijk sowieso één grote omweg?

Allermooiste jeneverbessen

Pak je mijn hand, dan rond je een heideveld met daarop de allermooiste jeneverbessen-collectie die je ooit hebt gezien. Deze schilderachtige struiken bespikkelen de heide in allerlei vormen en gedaanten. Je kunt je opeens voorstellen waarom ze figureren in sprookjes en sagen. Als het mistig is, schijnen ze in het veld op te doemen als angstaanjagende ‘witte wieven’. Maar op deze zonnige dag liggen ze vriendelijk te stoven op de heide.

Schaapskudde van de Loenermark

En dan nog is de wandelkoek niet op, want even later ontmoet ik de schaapskudde van de Loenermark. En komt het door het lage strijklicht van de najaarszon dat ik nooit eerder zo’n schitterende schaapskudde heb gezien? Twee schaapsherderinnen met hun pijlsnelle collies drijven de kudde bijeen. De schapen passeren me zo rakelings dat ik de neiging moet onderdrukken om te gaan crowdsurfen op die zee van wol die voor me opdoemt.

Rijke wildstand

Met een gelukzalig gevoel wandel ik door duister bos naar het eindpunt in Loenen. In de hoop nog “de rijke wildstand van edelherten, reeën en wilde zwijnen” te treffen waar de routebeschrijving over opschept. Helaas gebeurt dat niet, maar desondanks is het een zware aanrader, deze Trage Tocht.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan in november 2020. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>