Uitspanning De Harmonie

Op het terras van uitspanning De Harmonie in Laag-Soeren verheugen we ons op deze wandeling. Het terras is gezellig druk met vele stoere fietsmannen en een enkele stoere fietsvrouw. Die zullen we onderweg vaak tegenkomen, want steeds meer mountainbike-paden doorkruisen de uitgestrekte bossen in deze contreien.

Kerkje van Laag-Soeren

Vlak na de start komen we langs het kerkje van Laag-Soeren. Echt een snoepje, met z’n steile rode zadeldak en z’n karakteristieke grote ramen. Deze Hervormde Kerk is gebouwd in 1935 en werd vroeger Heidekapel genoemd.

Niet al te spannend bos

Bossen, daar zijn we voor gekomen, en bossen krijgen we. Ook al zijn ze in het begin nog weinig spannend. Een beetje rechttoe-rechtaan productiebos is het, met veel naaldbomen die akelig groen blijven. Maar de dennennaaldpaden veren lekker en de bomen filteren het zonlicht fraai. Ons hoor je (voorlopig) niet klagen.

Mulle zandpaden, heuvelende bossen

Na een paar kilometer wordt de Trage Tocht spannender. We kronkelen nu over mulle zandpaden door bossen die meer en meer heuvelen. Achter elke bochtje verwachten we een wild zwijn of een edelhert. Maar we zien alleen af en toe een pijlsnelle mountainbiker of een medewandelaar in het wild. Verder is het hier heerlijk stil.

Paddenstoelen & adelaarsvarens

Dan zet deze Trage Tocht een tandje bij. Heerlijke beukenbossen komen op ons pad, met hier en daar al wat paddenstoelen. Lage bosbessenstruiken en stervende adelaarsvarens geven kleur aan het bos dat mooier en mooier wordt. Landgoed Hof te Dieren heet het hier, en het is prachtig.

De Jutberg beklimmen

Al moeten wíj nu een tandje bijzetten: de Trage Tocht begint akelig te klimmen. Het is hier zo steil dat het wel de Ardennen lijkt. De Jutberg heet deze kuitenbijter en onze conditie wordt op de proef gesteld. Slingerend, stijgend en dalend, half struikelend over boomwortels vorderen we door dicht bos. Wát een zalig paadje. Alleen daarom al zou je deze tocht moeten doen.

Soerense enk

Na een overdosis bos blijkt er toch nog zoiets als de buitenwereld te zijn. En die is ook al mooi hier. We wandelen dwars over de Soerense enk. Weilanden met veel paarden. Het terras van de Priesnitzhoeve dat er aanlokkelijk uitziet. Weidse uitzichten met – toch nog – herfstbossen aan de horizon.

Torentje van Priesnitz

In de verte zien we ook het Torentje van Priesnitz. Even later komen we er pal langs. Dit wonderlijke witte torentje is gebouwd rond 1860 ter ere van vier ‘watergeneeskundigen’, van wie Vincent Prießnitz - met een heuse ringel-s - er één is. In de 19e eeuw kreeg Laag-Soeren grote bekendheid als Nederlands eerste kuuroord. In het nabijgelegen badhuis kon je destijds een koudwatertherapie volgen.

Soerense spreng

Wij kiezen liever voor een warm bad. En dat krijgen we: we wandelen over een fraaie beukenlaan en langs de glasheldere Soerense spreng terug naar uitspanning De Harmonie. Toch nog een heerlijke dag al met al.