Kasteel Doorwerth: een ideaal begin

Beginnen bij een heus kasteel, zoals wij doen, heeft als voordeel dat je gelijk een hoogtepunt ‘in the pocket’ hebt. Want zo kun je Kasteel Doorwerth toch wel noemen. Het staat er schitterend bij, met z’n voeten pontificaal in de groene uiterwaarden van de Nederrijn. Sprookjesachtig is het, dit kasteel uit de 13e eeuw, gebouwd door ridder Berend.

Berends website

Berend heeft een eigen website: www.berendridder.nl. Daar valt te lezen: “Welkom op de website van Berend Ridder. Grondverzet/loonwerken en groen voorzieningen. Wij zijn een een bedrijf in bovenstaande werkzaamheden in de breedste zin van het woord.” Of is dit toch iemand anders?

Oudste robinia van NL

Loop op de binnenplaats van het kasteel even naar de oudste robinia van Nederland, geplant in 1579. Een prachtig kunstwerk is het, dat ze met veel kunst-, vlieg- en stutwerk overeind houden. En als je er tijd voor hebt, ga dan langs bij de mooie moestuin, in 17de eeuwse stijl.

Moestuin met vergeten groenten

Zo’n 20 vrijwilligers verbouwen hier ‘vergeten’ groenten, zoals schorseneer, snijsla, snijbiet, pronkbonen, suikerwortel en rammenas. In de weekenden kun je de tuin bezoeken. In De Zalmen, de theeschenkerij van het kasteel, gebruiken ze de groenten in hun gerechten.

Stuwwal langs de Nederrijn

Maar Gerrit en ik zijn hier natuurlijk niet om kastelen te bewonderen. We zijn hier om keihard te wandelen. En dus klimmen we, na een prachtige slinger langs sappige weilanden, de stuwwal langs de Nederrijn op. En die stuwwal is mooooooi! Over smalle aarden paadjes wandelen we tussen herfstige stokoude eiken met wortelstelsels die hun best doen onze pootjes te lichten.

Landgoed Duno & Hunnenschans

Steil is die stuwwal. Op sommige stukken lopen we langs het randje en kijken we zo de diepte in. Verderop, op landgoed Duno, bereiken we een aantal uitzichtpunten. De Hunnenschans bijvoorbeeld, een aarden wal in de vorm van een ovaal. Daar kijken we akelig mooi uit over Rijn, Betuwe en de Arnhemse skyline. Bij helder weer zie je Duitsland in de verte. Overigens was op die Hunnenschans een burcht gevestigd die rond het jaar 1000 is verwoest.

Heveadorp & rubberbanden

Over een brede laan met bijzondere hagen en verderop gigantische rododendrons wandelen we over landgoed Duno. En we lopen het merkwaardige Heveadorp binnen. Dat is ontstaan in 1915 toen fabrikant Wilhelmi hier een rubberbandenfabriek bouwde.

Regen van herfstbladeren

Bij Westerbouwing, met z’n schitterend gelegen restaurant dat helaas gesloten is, zwaaien we de Rijn vaarwel en duiken we de bossen weer in. De route vervolgt over de riante bomenlanen van de landgoederen Laag en Hoog Oorsprong, die ons trakteren op een regen van herfstbladeren.

Kronkelende Wolfhezerbeek

Verderop wordt het mooier en mooier. Kilometerslang wandelen we nu langs de beddingen van de Wolfhezerbeek, een kronkelende sprengenbeek die grotendeels droog staat. Bijna onvoorstelbaar, maar in de 16de en 17de eeuw stonden hier tal van watermolens waarmee ze papier en koren vermaalden.

Natuurlijk weer die appeltaart

Let even op ‘De Duizendjarige Den’, een den die weliswaar geen 1000 maar toch wel een indrukwekkende 400 jaar op de teller had voor hij in 2006 z’n moede hoofd te rusten legde. Vlak daarna treffen we horeca op ons pad: Bilderberghotel Wolfheze. Klinkt veel minder leuk dan het is. Ze hebben een aangenaam café waar ze heerlijke appeltaart serveren.

Wodanseiken: een half millennium

En dan komt al snel weer een hoogtepunt in zicht: de Wodanseiken, gelegen langs het vervolg van de Wolfhezerbeek. Gelukkig hadden Gerrit en ik ze al een keer gezien, anders waren we zeker teleurgesteld geweest. Want die 500 jaar oude eiken zijn veel minder imposant dan hun naam en ouderdom doen vermoeden. Je zou er zo voorbijlopen.

Romantische landschapsschilders

Maar kijk er even naar door je oogharen. En stel je voor hoe het hier rond 1850 is geweest. Toen is namelijk de naam Wodanseiken bedacht door de romantische landschapsschilders Gerard en Johannes Warnardus Bilders. Groepjes kunstenaars van de Oosterbeekse School voor landschapsschilders hielden nachtelijke bijeenkomsten onder de oude eiken. Ook Mauve en Mesdag waren van de partij.

Sinds de middeleeuwen

De Wodanseiken zijn wijd en zijd bekend. Voor Nederlandse begrippen zijn ze met hun halve millennium stokoud. In Engeland, Zweden en Duitsland staan eiken die ruim twee keer zo oud zijn. Echt bijzonder om even bij deze bomen te verpozen, ze aan te raken, en te beseffen dat ze er al sinds de middeleeuwen staan. Stiekem steek ik een verloren middeleeuws eikeltje in m’n zak.

Wolfhezerheide

Dat hoogtepunt is moeilijk meer te overtreffen. En dat gebeurt ook niet. Al blijft de wandeling buitengewoon aangenaam. We wandelen langs de Wolfhezerheide en steken de heide dan dwars over. Na nog een flinke boswandeling duiken we steil naar beneden naar het kasteel van ridder Berend.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan in november 2017. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>