Het rijk voor je zelf

Klagen over die snelweg geeft geen pas, want hij brengt je naar dit schitterende gebied – met het OV kun je hier helaas niet komen. De parkeerplaats verlatend, slokt het bos je al snel op en sterven de autogeluiden weg. De eerste kilometers wandel je nog over deels verharde paden waar mountainbikers je achterop komen. Maar na een halfuurtje ga je een hek door, sla je een onverhard paadje in en heb je het rijk voor jezelf.

Langs de bosranden

Nu volgen stille kilometers – althans op deze donderdag, op een zondag zal het drukker zijn. Kijk je op de kaart, dan zie je een zeer bosrijk gebied. Maar routemaker Rob Wolfs stuurt je meestal niet het bos in, maar pakt paden langs de bosrand. Veel leuker, omdat je zo prachtige vergezichten krijgt.

Bos van de bijen

Imbos heet het gebied waar deze wandeling doorheen voert. Die naam komt van de bijen die ze hier vroeger op de heidevelden hielden. ‘Immen’ is een ander woord voor bijen, denk maar aan imker. De bloeiende heide trekt nog steeds veel bijen. Hoog boven de velden zie je ook de nodige roofvogels rondcirkelen – buizerds, haviken, boomvalken en wespendieven broeden in dit gebied.

Heide- en herfstwandeling

Wandelend dwalen je ogen over glooiende heidevelden, met struiken die zelfs begin oktober nog een tikkeltje in bloei staan. Dit is een tocht die ook in heidetijd zal schitteren, vanaf half augustus. En in de herfst, met bosranden die dan in vuur en vlam zullen staan, want de bossen zijn hier zeer gevarieerd, met veel eiken, beuken en berken.

Wegspringende herten

Een van de mooiste trajecten krijg je al snel: ook weer in de beschutting van dichte bossen wandel je kilometers langs glooiende velden. Groepjes bomen en langzaam verkleurende bosranden in de verte vormen een aangenaam landschap. Meerdere keren zie ik in de verte een hert wegspringen, midden op de dag. Van onzichtbare plekken klinkt luid geburl: het is volop bronsttijd.

Raven en zwijnen

Inmiddels trekt de wandeling de bossen weer in. Boven de boomtoppen klinkt het geluid van raven, heel karakteristiek en wat lieflijker dan het scherpe gekras van kraaien. Beide soorten behoren vreemd genoeg tot de zangvogels. Diep in het bos verdwijnt een wild zwijn in de ondergroei. Aan de vele wroetsporen langs het pad te zien wemelt het hier van de zwijnen.

Roedels herten

Dat je veel wild kunt spotten in het Imbos, valt ook te lezen in de reacties op Wandelzoekpagina. Vrijwel elke wandelaar trof wel een roedel edelherten, reeën of wilde zwijnen. Eentje zag zelfs een adder over het pad kronkelen. En het zou me niet verbazen als je hier ook de wolf kunt betrappen.

Alleen op de wereld

De diepe rust van dit gebied zal daar zeker aan bijdragen. Hier kun je je nog alleen op de wereld voelen. Op sommige trajecten is het zo stil dat ik blij was weer eens een mede-sterveling in de verte te bespeuren.

Schotse Hooglanders

Dichterbij houden Schotse Hooglanders me gezelschap. Die roodbruine, langharige oerdieren lijken ervoor gemaakt om deze heuvels te begrazen. Levende maaimachines die ervoor zorgen dat de heide open blijft. Graasden er hier in 1982 nog maar 10 van deze runderen, nu zijn het er al ruim 200. Heel Nederland telt zo’n 1000 Schotse Hooglanders, meer zelfs dan in Schotland zelf.

Heerlijkheid Rosendael

Je pakt nu alweer een prachtig bosrandpad: de eeuwenoude Ringallee, die ooit de grens van Heerlijkheid Rosendael vormde, het gebied waar je nu langs wandelt. Het klimmende zandpad (vermoeiend!) scheert langs uitgestrekte grassige velden. En eindelijk, op de top, vind ik een bankje voor de lunch – bankjes zijn hier schaars.

Drie paar oortjes

Een mooie lunchvoorstelling: op zo’n 100 meter afstand, bij een groepje bomen, houden drie herten me een beetje nerveus in de gaten. Te ver om haarscherpe foto’s te kunnen schieten. Even later zakken ze gerustgesteld tussen het hoge gras. Drie paar oortjes die erbovenuit piepen, verraden hun aanwezigheid.

Highlander voor je Insta

Je daalt af richting weidse heidevelden. In de verte – van het pad af – vraagt een opvallend kunstwerk op een heuveltop om aandacht: Highlander van kunstenaar Jantien Mook. Tijdens haar wandelingen ontmoette ze veel Schotse Hooglanders, schrijft ze op haar site: “Hun verschijning met hun lange spiraalvormige horens inspireerde me om een beeld te maken. Highlander, is het begin van een serie odes aan de wildernis.” De moeite waard om even naartoe te lopen. Als je mijn gps-track volgt (zie het kadertje bovenaan), kom je erlangs om wat Insta-waardige foto’s te schieten.

Over het heideveld

Nu ga je de heide op die mooi omhoog glooit. Het Rozendaalse Veld heet het hier, en je trekt er dwars overheen. Op de top prijkt een fraai groepje eiken met een bankje eronder, met zicht naar alle kanten. Afdalend ga je vervolgens weer langs de bosrand, maar nu kom je steeds dichterbij de snelweg, met bijbehorende geluiden. Even krijg je hem zelfs in zicht: een wrede verstoring van de illusie dat je hier alleen op de wereld bent.

Gouden glans

Een lange boslaan, waar ik alweer twee herten overheen zie schieten, brengt de wandelaar terug naar het startpunt. De hele dag was het bewolkt, nu schieten zonnestralen langs de bosranden, die een gouden glans tevoorschijn toveren. Echt een aanrader deze tocht, laten de snelweggeluiden je niet weerhouden.

Deze Trage Tocht op Wandelzoekpagina

Deze Trage Tocht staat niet alleen in de fraaie gids ‘Wandelen over de onbekende Veluwe’ (zie het kadertje hieronder), maar ook als (betaalde) download op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina >>

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan in oktober 2023. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>