Deze schitterende Trage Tocht doorkruist het sprookjesachtige Speulderbos, dat bekendstaat om z’n ‘dansende bomen’. Maar deze tocht heeft meer in huis dan hossende bossen. Sfeervolle heide staat op het program. Plus een heerlijk traject langs de bloemrijke bosranden van het fraaie landgoed Boeschoten.
Start je in Garderen bij bushalte Bakkerstraat, keer die dan even de rug toe en richt je blik recht vooruit. Je kijkt een prachtig laantje in naar de fotogenieke Hersteld Hervormde Kerk Garderen. Heb je zonder een stap te zetten al een hoogtepuntje te pakken.
Is je koffiebehoefte groot, dan kun je die uitstekend lenigen in het toeristische Garderen, dat een overdaad aan cafés en terrassen herbergt. Die zijn vandaag allemaal gesloten want we zitten vol in de tweede gedeeltelijke lockdown. Dus koffieloos wandelen we Garderen uit.
Na wat omzwervingen betreed je het Speulderbos, een van de mooiste en oudste bossen van Nederland. Het is ook een bijzonder sfeervol bos, met oude beuken en eiken die in de meest wonderlijke bochten gegroeid zijn. We klimmen een heuvel op, en de Trage Tocht volgt een hooggelegen ‘bergkam’, waarbij je aan beide zijden zicht hebt op al die bijzondere bomen.
In ons uppie zijn we vandaag niet, zo middenin de herfstvakantie. Meer mensen hebben ontdekt dat het hier ongekend mooi is. En wandelaars zijn aardige mensen, dus groeten we ons een slag in de rondte. Intussen genietend van alle herfstkleuren en -geuren die ons omringen. En plaatjes schietend van tondeldozen die afgestorven boomstammen sieren en ontelbare paddenstoelen en zwammen langs het pad.
Het Speulderbos was vroeger vooral een jachtterrein. En we kunnen ons daar alles bij voorstellen. We zien vele sporen van wroetende wilde zwijnen langs het pad. Het schijnt hier ook te stikken van de herten en reeën. Maar het was ook een bos waar bewoners van omringende dorpen eeuwenlang de mooiste rechte bomen kapten om hun huizen en stallen mee te bouwen. Voor de kromste eiken en beuken haalden ze hun neus op.
Zo ontstond een bos met bijzonder grillige bomen, die voor een bijna hallucinerend effect kunnen zorgen. Dat schijnt vooral te gebeuren als ze bedekt zijn met sneeuw of half zichtbaar zijn in de mist. Door gezichtsbedrog lijkt het dan alsof de bomen bewegen. Hierdoor heet het Speulderbos in de volksmond ‘het bos van de dansende bomen’.
Verderop verlaten we het hooggelegen pad, en we wandelen over brede boswegen, die vroeger deel uitmaakten van een netwerk van handelswegen op de Veluwe. Even later is het opeens gedaan met het bos. Door heel ander landschap lopen we het ‘agrarische buurtschap’ Koudhoorn binnen, waar je je niet al te veel van moet voorstellen.
Een mooi weggetje klimt lichtjes richting een bosrand in de verte, terwijl onze oogbollen pingpongen tussen akkers waar de mais net geoogst is aan de ene kant, en weilanden met paarden aan de andere kant. Let op de hoge hekken langs het pad: de akkers worden hier met alle mogelijke middelen beschermd tegen de vraatzucht van wilde varkens.
Van vraatzucht hebben wij inmiddels ook nogal last. Op een mossig bankje aan de bosrand verorberen we onze lunch, ondertussen uitkijkend op het boerenland aan onze voeten en in de verte de verkleurende bomen van het Speulderbos dat we net doorkruisten.
Nu volgen een paar bijzonder fraaie bosrandpaadjes. Onder dekking van het dichte bos krijgen we prachtige uitzichten over akkers, weilanden en verderop zelfs heidevelden.
Boeschoten heet het hier, een klein landgoed. Op de akkers verbouwen ze hier al gewassen sinds de veertiende eeuw. En op diezelfde akkers boert de huidige eigenaar al jaren biologische rogge en tarwe. Z’n landgoed heeft hij opengesteld voor wandelaars, en dat vinden wij bijzonder tof, want het is hier aangenaam toefen.
De bioboer heeft z’n akkerranden ingezaaid met een rijk bloemenmengsel en allerlei akkerkruiden. Rond half oktober bloeit het hier dat het een lieve lust is. Tot genoegen van de bijen en vlinders die biologisch aan het lunchen zijn, en van ons natuurlijk. Al even heerlijk is het paadje dat langs de bosrand kronkelt, en soms even de oude eikenbossen induikt.
Je loopt een ruime kilometer over een eentonige bosweg, maar dan trekt een onverhard paadje je een stil strubbenbos in. Strubben zijn grillig gevormde, meerstammige eiken, ontstaan door de voortdurende houtkap en het aanvreten van jonge uitlopers door schapen. Je passeert een paar schilderachtige heideveldjes en komt bij iets bijzonders: De Rozentuin.
We ploffen neer in deze grote beeldentuin. Niet op het terras, want dat is geheel gesloten vanwege de gedeeltelijke lockdown, maar met een ‘koffie to go’ op een bankje midden tussen de beelden. Een uil kijkt over onze schouder mee, terwijl een vosje loert op de overgebleven boterhammen in onze rugzakjes. Verderop staat de complete bezetting van De Nachtwacht, in levensgrote houten beelden.
De laatste kilometers gaan door bos en langs een schitterend heideveld, waar de felle herfstzon een fittie begint met een even felle plensbui en ons de mooiste dubbele regenboog ooit bezorgt. De laatste kilometer voert langs een vrij drukke weg, maar die maakt onze topdag niet meer stuk.
Deze wandeling heb ik in oktober 2020 gedaan. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.
De volgende wandelroutes uit deze gids staan ook op Frankwandelt, volgens het bekende recept: een verhaaltje gelardeerd met foto’s.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Lekker eropuit in eigen land. Een minivakantie wandelen of fietsen vanuit een superlekker natuurhuisje. Ik selecteerde de tien allermooiste!