Op de Biblebelt

Je start in het centrum van Elspeet, een toeristisch dorpje dat ruim in z’n parkeerplekken en horeca zit. En in z’n kerken: liefst vijf stuks telt het dorp, één voor elke duizend inwoners. Niet voor niets haalt de SGP altijd een monsterscore in het Biblebelt-dorp. Bij de verkiezingen van 22 november 2023 kreeg Chris Stoffer 1.837 stemmen, Frans Timmermans 14.

Door de bosrand

Al snel loop je het dorp uit, je pakt een landweggetje dat afkoerst op de bosrand. En daar voert de wandeling grotendeels doorheen de eerste kilometers. Zicht op de kerken van Elspeet belooft de routebeschrijving. Helaas is dat zicht vandaag zeg maar nul.

Mysterieuze sfeer

Dieper het bos in rijzen hoge beukenbomen op, waarbij de mist voor een mysterieuze sfeer zorgt. De bosrand opent zich voor een weiland waar – heel vaag – een groepje koeien opdoemt. Onverstoorbaar als altijd staan ze te grazen. De mist deert ze niet, zolang ze hun graspolletjes nog maar kunnen zien.

Het bos voor mezelf

De wandelaar wil natuurlijk meer. Fraaie uitzichten bijvoorbeeld. Of laag zonlicht dat met de laatste herfstbladeren speelt. Maar toch: geen mens kom ik tegen, zo rustig heb ik nog nooit gewandeld in dit gebied. Een heel bos voor jezelf hebben is ook wat waard.

Opkruipende kou

Een eenpersoons spoortje trekt me dwars over de heide die vast heel weids is, maar daar is weinig van te merken vandaag. Op een omgevallen boom eet ik m’n lunch. Een enkele fietser komt voorbij, de lippen stijf van de kou, merk ik als hij me groet. Het is zo’n waterige kou die onder kleren en handschoenen kruipt. Snel loop ik verder.

Spierwitte parel

De Trage Tocht gaat landgoed Staverden binnen. Oude bossen, cultuurland langs de Staverdense beek, eiken- en beukenlanen. Parel van het landgoed is Kasteel Staverden. Een spierwitte parel die vandaag iets spookachtigs heeft in de mist. Hoe fraai ook, eigenlijk is het meer een statig landhuis dan een kasteel.

Engelse tuin

Even verlaat ik de route voor een rondwandelingetje door de Engelse tuin die – weet ik – in de lente vol bloemen staat. Kom hier in het najaar en de eeuwenoude bomen dragen een herfsttooi waarvan je direct in romantische sferen raakt. Nu ogen de perken winters kaal en kleurloos. Het prieeltje bovenop een heuvel ligt er verlaten bij.

Pauwenveren

Achterin de tuin breng ik ook even een bezoek aan de pauwen. Vandaag is daar weinig te beleven: de witte pauwen zitten in hun winterverblijf. De brasserie lonkt verderop met reuring, warmte en koffie. Even de kilte uit. Aan de wand beeldjes van witte pauwen en zilveren vazen met pauwenveren.

Witte Pauwenburcht

De ‘Witte Pauwen van Gelre’ hebben een bijzondere betekenis voor het landgoed. Het kasteel noemen ze ook wel de Witte Pauwenburcht omdat ze deze trotse vogels hier al eeuwen houden. Vroeger prijkten de pauwenveren op de helm van de hertog, tegenwoordig pronkt de Gelderse Commissaris van de Koning ermee op zijn provinciehuis. Hieronder een foto die ik tijdens een andere wandeling maakte.

Bomen omzagen

De route gaat de bossen in, waar grote mannen grote bomen omzagen. Zo’n landgoed vraagt natuurlijk voortdurend onderhoud. “Als wij ze niet omzagen, lopen wandelaars gevaar,” legt een van hen uit, een grote kettingzaag in de hand.

Over de heide

De bossen laat je achter je en het landschap wordt opener. Witte schaapjes op weides lijken op te lossen in de mist en opnieuw voert een mini-spoortje dwars over de heide. Even later maakt een breed zandpad de stappen veel zwaarder. Dan komt Elspeet weer in zicht. Nou ja, bij wijze van spreken dan. Deze wandeling gaat op de herhaallijst voor helderder dagen.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik eind november 2023 gedaan. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>