Het Wandelevenement

Eerst lopen we helemaal moederziel alleen door het park. Maar dan blijkt er een Hoge Veluwe Wandelevenement gaande te zijn. Dat grotendeels over ons Trage Tocht-traject voert. Een ware invasie van groepswandelaars.

Hallo! Hallo!

Op Wandelevenementen groet iedereen elkaar. Want zo hoort dat. En wij van Frankwandelt groeten Het Wandelevenement terug. Want wij zijn vriendelijk. Maar het liefst hebben we De Hoge Veluwe natuurlijk helemaal voor onszelf. Want zo zijn wij dan ook wel weer.

Stille paadjes

Speciale Wandelevenementen daargelaten moet je op de kleine paadjes waar deze Trage Tocht overheen loopt een speld kunnen horen vallen, zo stil is het (dat mochten we dus in het begin eventjes ervaren). En kleine paadjes zijn het.

Ploeteren door het zand

Kruip-door-sluip-door-paadjes die alleen opengehouden worden doordat types als jij en ik eroverheen kruipen en sluipen. Anders zouden ze allang dichtgegroeid zijn. Lekker! Dan weer loop je over brede, mulle zandpaden, en dat is wel even ploeteren.

Schitterend bos & ruige grasvlakten

Op je tocht door het Park wisselen Veluwse landschappen elkaar continu af. Je komt door loof-, naald- en gemengde bossen, maar ook over heidevelden, grasvlakten, stuifzandlandschappen, langs vennen en plassen. Landschappen waar het krioelt van leven. Het Park telt alleen al meer dan honderd beschermde planten en dieren van de officiële ‘Rode Lijst’, zoals de tapuit, de draaihals (een grappig spechtje), de heikikker en de ringslang.

Big Five

Op de Hoge Veluwe vind je ook 3 van de 'Big Five'. Nee, geen olifant, neushoorn, leeuw, luipaard of buffel. Maar edelhert, ree en wild zwijn vertoeven hier in groten getale. Voor de andere 2 van de Nederlandse Grote Vijf – bever en zeehond – moet je elders speuren. Overigens telt de Hoge Veluwe ook nogal wat vossen, moeflons en dassen, die ongetwijfeld diep beledigd zijn dat ze niet bij de Big Five horen.

Edelherten & zwijnen spotten

Op een verdwaald roodborstje en een stervend mestkevertje na zien wij geen enkel dier. Natuurlijk allemaal verjaagd door Het Wandelevenement. Overigens maak je de grootste kans om edelhert en wild zwijn te spotten bij dageraad of schemering.

Jachthuis Sint-Hubertus

Over het Otterlose Zand wandelen we richting Jachthuis Sint-Hubertus, een architectonische hoogstandje. De beroemde architect Berlage tekende ervoor in 1914. Het geldt als een van de markantste monumenten van Nederland. Bij het Jachthuis is een kiosk waar ze niet onaangename appeltaart serveren.

Museonder

Langs de prachtige vijvers van het omliggende park (in de lente gevuld met adembenemende waterlelies) wandel je verder. Door lekker herfstig bos (althans: in de herfst...) geeft het paadje-van-plezier je een slinger richting het Museonder.

Ondergronds leven

Daar kun je erachter komen wat er onder het aardoppervlak leeft. Maar als wij er arriveren, leeft er vooral heel veel bóvengronds: Het Wandelevenement-in-vol-ornaat. Met kraampjes, merchandise en vele wandelaars die druk met hun Nordic Walking-sticks om zich heen zwaaien.

Pampelse Zand

Heel gezellig, maar opeens vinden we dat we dat we snel verder moeten. Langs de rand van het Pampelse Zand en een rustgebied voor grof wild trekken we, waar de Big Three zich ongetwijfeld voor ons verstopt achter de struiken.

Kröller-Müller Museum: wereldberoemde collectie

En dan zijn we vlakbij het Kröller-Müller Museum. En als er één museum leuk is, is het wel het Kröller-Müller. Een prachtig museum met een wereldberoemde collectie 19e en 20ste eeuwse beeldende kunst. Met veel doeken van Van Gogh, Picasso, Leger en Mondriaan.

Monsieur Jacques

Dus daar stiefelen we op af. Op de toegangslaan groeten we natuurlijk de vriendelijke Monsieur Jacques die ons van harte welkom heet. En vermaken ons een uurtje bij de leuke expo over de jonge Van Gogh. Vergeet niet de prachtige beeldentuin in te lopen. Het is een van de grootste beeldentuinen van Europa, met bijzonder werk van Auguste Rodin, Henry Moore, Richard Serra en Claes Oldenburg.

Anekdote over Jacques

Over dat beeld van Monsieur Jacques (uit 1955) van kunstenaar Oswald Wenckebach is er nog een aardige anekdote. In het Vrije Volk van 27 maart 1988 vertelt de weduwe van Wenckebach: “Het beeld was in eerste instantie een grapje. We waren op vakantie in Frankrijk. Mijn man was daar wat ‘aan het kleien’ zoals hij het zelf altijd noemde. Hij maakte een luierend mannetje, genietend van de zon, een mannetje op vakantie. Toen het beeldje klaar was stelde hij vast: ‘Hé, het lijkt wel wat op Jacques Bloem, de dichter.’ Zo kwam het beeldje aan zijn naam: Meneer Jacques.” Later maakte Wenckebach dus de levensgrote Monsieur Jacques.

Bosgebied De Plijmen

We zwaaien meneer Jacques gedag en bewandelen de laatste kilometers van onze prachtwandeling. Over het heuvelige bosgebied De Plijmen keren we terug naar ingang Otterlo. Mooi dagje al met al.

Wandelen kost geld

Wandelen in Nederland is meestal lekker gratis. Daar houden wij Nederlanders van. Maar in Nationaal Park De Hoge Veluwe moet je in de buidel tasten: een toegangskaartje kost liefst 9,15 euro. Een flink bedrag, maar De Hoge Veluwe is sinds 1935 een particulier natuurgebied. En de particuliere stichting krijgt geen overheidssubsidie om het park te onderhouden.

Steun De Hoge Veluwe

Ze verdienen wat met houtteelt. Maar meer en meer komen de inkomsten uit entreegelden. Met 600.000 bezoekers per jaar tikt dat lekker aan. Vrijwel al dat entreegeld gaat op aan onderhoud. Voor de verdere ontwikkeling van de natuur heeft De Hoge Veluwe veel meer geld nodig. Onze steun kunnen ze daarom goed gebruiken.

Steun Nationaal Park De Hoge Veluwe >>