Voor wandelaars die van variatie houden is het Thornspiccerpad een aanrader. Dit Klompenpad rijgt weilanden, bomenlanen, heidevelden, zandverstuivingen en landgoederen aan elkaar. En dan krijg je ook nog een mini-dierentuin en een pittoresk vestingstadje in het vizier. Wat saaiere kilometers en snelwegrumoer op het zuidelijk deel kunnen de wandelpret niet bederven.
Net als ik start bij het vestingstadje Elburg piept er een klein gaatje in de dichte mist die zich als een witte deken over het landschap heeft gedrapeerd. Gelukkig maar: dat Elburg pittoresk is, zie je pas echt goed in de gouden ochtendzonnegloed.
Elburg is één van de meest bezienswaardige oude stadjes van Nederland. Je loopt het binnen langs stadswallen die dateren uit 1396, maar de geschiedenis van Elburg gaat terug tot het jaar 796. Veel van de straten en steegjes ademen nog de sfeer uit de middeleeuwen, al moet je de toeristische winkeltjes en de vele terrassen wel even wegdenken. Werp een blik op de rijk geornamenteerde deuren en fraaie gevels, en geniet van schitterende doorkijkjes en intieme hofjes.
Je wandelt het stadje weer uit via het pronkstuk in de stadsmuur: de statige Vischpoort uit de vijftiende eeuw. In het kleine haventje dat je passeert, genieten antieke houten botters van hun welverdiende pensioen, want de vissersvloot vaart al lang niet meer uit. Omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, werpt menig Elburger hier z’n hengel uit.
Elburg laat je achter je, het Thornspiccerpad neemt je mee over een grasdijk. Ben je eenmaal de provinciale weg over, dan heb je vanaf die dijk weidse vergezichten. Maar vandaag niet, want de mist heeft zich weer om het land gehuld. Gegak van ganzen klinkt, maar ik zie ze niet vliegen. Gelukkig houden mistige koeien dichtbij de eenzame wandelaar gezelschap, want verder is er niemand op pad.
Even verder zou je bij helder weer over het Veluwemeer kunnen kijken, en daar zou je aan het eind van de winter iets bijzonders kunnen ontdekken: een kolonie kleurrijke flamingo’s. Een multicultureel gezelschap van Chilenen, Europeanen en zelfs enkele Caribisch exemplaren. Ooit ontsnapt uit dierentuinen bivakkeren ze hier al vele jaren.
Het is herfst en het mist, dus zien doe ik ze niet. Wel is het verderop een vogeldrukte van belang bij het vogelkijkscherm Doornspijk. Je kijkt uit over het Veluwemeer, ontstaan bij de drooglegging van Flevoland. Hier kun je brilduikers, kleine zwanen, wintertalingen, krooneenden en zilverreigers zien foerageren. In de rietkragen schuilen roerdomp en grote karekiet. De zeldzame meervleermuis kun je ‘s avonds boven de randmeren op insecten zien jagen.
Bij het vogelkijkscherm zie je nog iets opvallends: met bakstenen muurtjes hebben ze de contouren van de St. Ludgeruskerk zichtbaar gemaakt. Het was een van de oudste kerken van Noord-Nederland en vormde tot 1825 het middelpunt van het toenmalige dorpje Doornspijk. Springvloed verzwolg de kerk die later is herbouwd in Doornspijk, dat zelf naar het binnenland was verplaatst.
Via de oude grassige kerkdijk waarover vroeger Doornspijkers ter kerke gingen, trek je het binnenland in. Die dijk slingert mooi tussen de weilanden waar koeien nog tot 1 november buiten mogen grazen, waarna ze tot 1 mei de stal opzoeken. Het drassige weidegebied van Elburg en Doorspijk dat je doorkruist, ligt hier al eeuwen.
Op het Thornspiccerpad wandel je door het overgangsgebied van de Veluwe naar het IJsselmeer. De dichter E.J. Potgieter omschreef de Veluwe ooit als ‘vilten hoed met de gouden rand’ en misschien wandel je hier dan over die gouden rand, waar landgoederen en buitenplaatsen aaneengeregen liggen als parels aan een snoer.
In het dorpje Doornspijk betreed je zo’n parel: landgoed Klarenbeek. De idyllische buitenplaats werd in de 18e eeuw gesticht. Het witte landhuis dat je ziet, dateert uit 1842 en is een rijksmonument. De tuin in de zogenaamde Engelse landschapsstijl is waarschijnlijk een ontwerp van de beroemde tuinarchitect Zocher.
Het landgoed loop je op over een bospad. Als je even later het bos uitloopt, kijk dan even over je schouder, want je ziet het landhuis prachtig liggen in een entourage van hoge bomen die in de herfst mooi verkleuren. Even verder wandel je tussen bosrand en hobbelige weilanden met oude koeienrassen. Hier zullen in de lente vele bloemen staan.
Over graspaden en soms een stuk asfalt trek je naar het zuiden. Even verder stuit je op een (tropische) verrassing midden in het bos: een mini-dierentuin. Achter het hek staan een stuk of zes kamelen je aan te staren. Er schijnen ook nog zebra’s en een antilope te zijn, maar die liggen vast ergens te rusten. Initiatief van een particulier die in het huis woont dat je ziet liggen.
Inmiddels heeft de dichte mist het stokje overgegeven aan een muisgrijze dag. Dan toont dit Klompenpad nog eens goed hoe gevarieerd hij is: van het weidelandschap en de bossen wandel je nu de Doornspijkse Heide op. Verderop is het zwaar buffelen over de mulle paden van zandverstuiving De Haere. Een schilderachtig gebied al met al, met vliegdennen en jeneverbessen. Jammer is wel dat je nu een flink stuk op hoorafstand wandelt van snelweg A28.
Het Klompenpad keert de snelweg de rug toe en het geraas sterft weg. Landschappelijk valt er genoeg te genieten, maar af en toe gaan je stappen wel over asfalt. Bij rustpunt Hè-Hè wachten koffie en pauwen. En dan komt nóg iets moois op je pad: het statige huis van landgoed Schouwenburg, verscholen in een verstild landschap van bossen en weilanden.
Ooit werd het 17de eeuwse huis bewoond door freule Jacoba Catharina van Sytzama, die bevriend was met toenmalig koningin Juliana. De koningin logeerde regelmatig op Schouwenburg. De majesteit recreëerde dan in de ‘damestuin’, zo lees ik in de Klompenpad-app.
Over een klinkerweg waar een meesterstratenmaker z’n best op heeft gedaan, laat je het huis langzaam achter je. Ook hier loont een blik over de schouder. De route vervolgt over kronkelpaadjes en rijgt dan de ene fraaie bomenlaan na de andere aan elkaar. Hier kun je in de herfst genieten van kleurenexplosies.
Vlak voor het einde krijg je nog een Klompenpad-momentje: bij een stel schapen klim je een hekje over en kluun je door diepe modder naar een volgend overstapje. Kom je toch nog met modderkluiten onder je schoenen bij het eindpunt.
Een opmerking over de bewegwijzering: die is hier beslist minder goed dan bij andere Klompenpaden. Meerdere bezoekers van Klompenpaden.nl maken er melding van. Geen nood: de gratis Klompenpad-app wijst je zelfverzekerd de weg. En voorziet je ook nog van allerhande interessante informatie.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Lekker eropuit in eigen land. Een minivakantie wandelen of fietsen vanuit een superlekker natuurhuisje. Ik selecteerde de tien allermooiste!