Kleine paadjes langs kraakheldere beekjes voeren je over het mooie landgoed Staverden op dit gevarieerde Klompenpad. Alleen de aftrap is al leuk, want die begint bij het mooie kasteel, omringd door stijlvolle tuinen, eeuwenoude bomen en romantische prieeltjes. Dan volgt een wandeling door bossen, over heidevelden en boerenland. Aan het eind wachten de witte pauwen je op.
Je zou het niet zeggen, want er wonen maar 52 mensen, maar Staverden is een echte stad. In 2012 is Staverden zelfs officieel uitgeroepen tot de kleinste stad van de Benelux. Zelf roepen ze alle 52 dat ze de kleinste stad ter wereld zijn. Maar dat is hoogstwaarschijnlijk grootspraak. Of is dit juist kleinspraak?
Je start bij het opvallende witte landhuis. Zelf noemen ze het een kasteel, maar ook dit is een beetje snoeven. Ontzettend mooi is het hier wel. De Engelse tuinen zijn prachtig in elk jaargetijde, weet ik van wandelingen in andere seizoenen. Kom hier in het najaar en de eeuwenoude bomen dragen een herfsttooi waarvan je direct in romantische sferen raakt. Nu in de winter is het een kale boel, maar wel een mooie kale boel.
We wandelen over het landgoed. Langs de aanlokkelijke brasserie (mét Koffie to go), prachtige prieeltjes, de orangerie, de watermolen, een doolhof en een theehuis op een heuvel. Het landhuis spiegelt zich in de mooie vijver die gevoed wordt door klaterende beekjes. Op het middelste torentje pronkt parmantig een witte pauw.
Kasteel Staverden noemen ze ook wel de Witte Pauwenburcht. Traditiegetrouw houden ze op het landgoed namelijk witte pauwen. Vroeger prijkten de pauwenveren op de helm van de hertog. Nu pikt de Gelderse Commissaris van de Koning ze in. Hij zet ze te kijk in het Arnhemse provinciehuis.
Dan zetten we er flink de sokken in, want we hebben nog 15 kilometer voor de boeg. Een laantje leidt ons langs de Staverdensebeek. De Klompenpad-app belooft ons het zeldzame Beekmijtertje, een dooiergele zakjeszwam die je ook ‘nachtlichtje’ mag noemen. Maar voor dat lieflijke mini-zwammetje moeten we in de herfst terug.
Mooi is het hier wel. De kristalheldere beek wisselt af met hobbelige weilanden. Hoge beuken soppen half met hun voeten in het water. Over aarden paadjes volg je het beekje dat helemaal doorloopt naar het IJsselmeer.
Vroeger, toen dat nog de zoute Zuiderzee was, zwommen complete scholen paling via de Staverdensebeek stroomopwaarts. Ook stonden hier talloze watermolens graan te malen. De molen bij Kasteel Staverden is nu de laatste der Mohikanen.
Dan komt Huize Leuvenum in zicht, tot voor kort bestierd door de freules Sandberg. Na het overlijden van beide zeer oude jonkvrouwen is het landgoed ondergebracht in een stichting. Het statige landhuis uit 1923 ligt verscholen achter hoge bomen.
Een kilometer verder arriveer je bij herberg De Zwarte Boer, anno 1855. Die vreemde naam is ontleend aan de toenmalige herbergier, een parttime boer met een diepzwarte baard. Op het terras zien we vrolijke mountainbikers aan de Koffie to go. In betere tijden kun je hier prima aan de Koffie to stay. In de oude gelagkamer waan je je dan terug in vroeger tijden, toen het een pleisterplaats was voor doorgaande reizigers.
Door donkere bossen gaat het nu, met een afwisseling van naald- en loofbomen. Hier schijn je kans te maken om een edelhert te spotten, maar daarvoor is het op deze zaterdag te druk.
Het ‘gewone’ bos maakt plaats voor het mooie Speulderbos. De bomen zijn hier in de meest wonderlijke bochten gegroeid. De reden: eeuwenlang kapten ze de rechte stammen voor de huizenbouw. De overgebleven bomen zorgen vooral bij mist voor een hallucinerend effect, waardoor het lijkt alsof de bomen bewegen. Daarom heet het Speulderbos in de volksmond ‘Het Bos van de Dansende Bomen’.
Veel te snel dansen we het bos weer uit, richting buurtschap Speuld waar je je beter niet al te veel op verheugt: een handvol huizen langs een doorgaande weg. Even later verandert de wandeling van karakter als we de grote stille heide op lopen. Hoewel: op lockdown-weekenden is het zelfs hier niet meer stil. Mooi gelukkig wel.
Speulderveld heet het hier: verwilderde struik- en dopheide zo ver het oog reikt. We bewandelen de heide over mini-paadjes en later de Koningsweg. Die werd in de 17e eeuw aangelegd om als koning in je koets snel van jachthuis naar jachthuis te kunnen reizen. Een soort koninklijke snelweg dus.
Wij snellen ook verder, want een ijzige poolwind kruipt onder onze jassen. Het traject langs de ongetwijfeld interessante leemputten raffelen we daarom af. Vlakbij Kasteel Staverden warmen we weer op door de witte pauwen die ons vanuit hun Koninklijk buitenverblijf nuffig negeren. Prachtige tocht al met al.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Lekker eropuit in eigen land. Een minivakantie wandelen of fietsen vanuit een superlekker natuurhuisje. Ik selecteerde de tien allermooiste!