Populair wandelgebied

De Overasseltse en Hatertse Vennen zijn een populair wandelgebied. Zelfs op deze doodgewone dinsdag wandel ik hier bepaald niet in m’n eentje. Geen wonder, want je loopt door een prachtig landschapsschilderij. Snel na de start scheer je al langs het eerste van de ongeveer twintig vennen die dit gebied rijk is.

Land van Maas & Waal

De rivieren Maas en Waal hebben dit vennenlandschap met z’n tweetjes aangelegd. Moeten we wel even 10.000 jaar terug in de tijd. Destijds was Nederland een poolwoestijn. Zand uit de bedding van de Maas werd hier tot hoge duinen opgeblazen. Daarvoor had de Waal al een laag ondoordringbare klei afgezet, waardoor het regenwater niet kon wegzakken. Voilà: de Overasseltse en Hatertse Vennen.

Schilderachtige natuurakkers

De afgelopen honderden jaren is rond de vennen een afwisselend landschap ontstaan van glooiende rivierduinen, heide en uitgestrekte bossen. Na wat omzwervingen door die gevarieerde bossen wandel je over schilderachtige natuurakkers waar Staatsbosbeheer winterrogge verbouwt. Daartussen bloeit een rijk bloemenmengsel, met prachtig blauwe korenbloemen en knalrode klaprozen. Als bij word je hier blij van.

Reeën & dassen

Vooral die afwisseling maakt dit een topwandeling. Is het rond de vennen vrij druk, in de bossen is het juist heel rustig. Je kunt hier een uur over kleine paadjes lopen zonder iemand tegen te komen. ‘s Ochtends vroeg heb je kans om reeën of zelfs een das tegen het lijf te lopen.

Stinken naar knoflook

Sowieso komen hier veel bijzondere en soms zeldzame planten- en diersoorten voor. Bijvoorbeeld elf van de zestien Nederlandse kikker-, padden- en salamandersoorten. Een daarvan is de zeldzame knoflookpad. Die scheidt bij gevaar een stof af die – je raadt het al – naar knoflook ruikt.

Langs de Botersnijder

De route maakt een scherpe bocht en laveert tussen vennen met de prachtige namen Botersnijder en Botersnijder-Zuid. Na een vermoeiende klim tegen een zanderige rivierduin overzie je van een uitzichtpunt het halve vennengebied. In de diepte houdt de schaapskudde de heide in toom. Zelf worden de schapen in toom gehouden door pijlsnelle bordercollies en een klas kinderen op schoolreisje.

Mondkapjesboom Sint-Walrick

Over de duinkam voert een klein paadje weer richting de bossen. Daar vind je ook de ‘koortsboom’ Sint-Walrick. Het volksverhaal vertelt dat als je een lapje stof aan een koortsboom (ook wel lapjesboom) bindt, de boom ervoor zorgt dat ziekte verdwijnt. Sint-Walrick is een oude zomereik, en hij hangt nu onvermijdelijk vol met... mondkapjes.

Boerenland & bosranden

Dan volgt alweer zo’n fraai traject over boerenland. Je wandelt over kleine paadjes langs bosranden, met doorkijkjes op de glooiende akkers en weilanden erachter. Soms zie je wat koeien of paarden, af en toe een monumentale boerderij, en heel wat vergezichten richting het grote Wijchense Ven in de verte (dat je steeds nét niet ziet).

Valsspelend ven

Na een iets te lang stuk over een verhard fietspad krijg je dat Wijchense Ven ook nog op je pad. Maar dit langgerekte water speelt vals, want het is eigenlijk geen ven, maar een rivierarm uit de voorlaatste ijstijd, zo’n 100.000 jaar geleden. Na die ijstijd slibde de rivier dicht met veen, dat de plaatselijke boeren gingen steken voor brandstof. ‘Wijchens Ven’ is dan ook een verbastering van ‘Wijchens Veen’. Maakt mij niet uit, het is mooi om te zien.

Langs de snelweg...

Minder mooi zijn de laatste kilometers. Die gaan verdraaid dicht langs de goed hoor- en zichtbare snelweg A73. Gelukkig zijn dan al heel wat wandelhoogtepunten ‘in the pocket’.