Staring: dichter én kasteelheer

Vanaf het station wandel je door het dorpje Vorden, met genoeg horeca om de koffiebehoefte te stillen. Voorbij een bronzen beeld van dichter en kasteelheer A.C.W. Staring pak je een smal pad op langs de Vordense Beek. Eerst kijk je uit over volkstuintjes, later volgen weilanden en akkers.

Felgele ogen op een paaltje

M’n ogen hou ik open, want volgens de Roots-gids waar deze wandeling in staat (zie het kadertje onderaan), kun je langs het kronkelende beekje steenuilen spotten. “Het kan je zo gebeuren dat twee felgele ogen je op klaarlichte dag aankijken vanaf een hekpaal of een schuurtje,” aldus de wandelgids. Helaas heb ik vandaag geen geluk, maar het is een aardig traject.

Bloemrijk weiland

Je wandelt landgoed Hackfort binnen, eigendom van Natuurmonumenten. Over een verharde eikenlaan – een rustig klinkerweggetje waarover af en toe een tractor komt aanhobbelen. Even verder wandel je in de zoom van een uitgestrekt bloemrijk weiland waar vandaag de bioboer aan het maaien is.

Langs de Veengoot

De route gaat een stukje langs de Veengoot. Een weinig charmante naam voor een niet al te spannende rivier, maar hij stroomt mooi door het omliggende coulisselandschap. Hier vind je, zoals de Roots-gids schrijft, “een landschap dat een mozaïek is van bospercelen, boomrijen, akkers, weilanden, boerderijen, beken, bochtige weggetjes en zandpaden”. Boven je hoofd zie je hier veel jagende roofvogels cirkelen.

Dassenburcht

Een bosrandpaadje haakt even later aan bij een verharde weg waar je een tijdlang pal langs blijft lopen. Toch minder leuk, ook al is het een rustig weggetje met oude beuken. Even verder sla je af over een grassig pad langs een dassenburcht. Je kunt even poolshoogte nemen bij het kijkscherm, er schijnt regelmatige een complete familie op te duiken. Maar dit één na grootste roofdier van Nederland – hij moet de wolf voor zich dulden – laat zich vooral tegen schemering zien.

Enzerinkweide, een schildersidylle

Je komt langs de Enzerinkweide waar eind 19de eeuw Johannes Warnardus Bilders z’n schildersezel uitklapte. De landschapsschilder vereeuwigde deze pittoreske plek meerdere keren in olieverf. Op z’n doeken zie je een nat weiland met poelen, oude eiken waar koeien de schaduw opzoeken, boeren aan het werk of rustend in het gras. De enorme eiken zijn nu verdwenen, net als de poelen, maar met wat fantasie zie je Bilders’ schildersidylle nog wel voor je.

Luxe zelfbedienings-rustpunt

Weer wandel je een stuk over een verharde weg, dit keer langs wat boerderijen en opnieuw langs de Veengoot. Camping De Rietberg biedt een kudde alpaca’s plus – aldus een bordje – ‘een uniek gelegen luxe en landelijk zelfbedienings-rustpunt’ waar je jezelf kunt trakteren op appeltaart met slagroom.

Kasteel Hackfort

Een heerlijk pad – eerst met klinkers, later onverhard – loopt rond een bloemrijke weide met verderop felgeel koolzaad, waarbij je telkens in de bosrand wandelt. En dan komt het hoogtepunt van deze wandeling in zicht: Kasteel Hackfort, omgeven door mooie bossen en landerijen.

Acht verbouwingen

Even later wandel je door parkbos naar het kasteel toe. Kasteel is een wat grootse benaming voor dit versterkte huis met twee torens uit 1392. Een lommerrijke gracht met kroos en waterlelies omgeeft het bouwwerk, dat een bewogen geschiedenis kent. In de loop der eeuwen is het kasteel acht keer uitgebreid, opgebouwd en verbouwd. Vooral tijdens de Tachtigjarige Oorlog hebben de Spaanse troepen flink huisgehouden.

Historische watermolen

Vlak bij het kasteel kom je langs de watermolen uit 1700, een rijksmonument. De Hackfortse Beek drijft het waterrad aan, waardoor de molenstenen graan kunnen malen. Voorbij het kasteel gaat de route de bossen weer in. Maar veel leuker is het om neer te ploffen op het beschaduwde terras van brasserie Keuken van Hackfort. Hier serveren ze producten uit de eigen historische moestuin, waarop je vanaf het terras goed zicht hebt.

Hof van Hackfort

De eeuwenoude moestuin Hof van Hackfort (uit circa 1790) is met z’n welriekende kruiden en bloemenweelde een lust voor alle zintuigen. Extra mooi: de tuin trekt een groot aantal bijen en vlinders. ‘Vergeten groenten’ – zoals kardoen, snijbiet en palmkool – verbouwen ze hier ook al.

Druiven en pompoenen

Met tegenzin verlaat ik brasserie en moestuin. De wandeling vervolgt langs de allereerste biodynamische wijngaard van Nederland. Een garantie voor goede wijn is dit niet: in september 2024 hangen er zwaar verpieterde druiventrosjes aan de ranken. Een graspaadje langs en later door de weilanden neemt het over en even verder zie ik dat de pompoenoogst een mooi jaar beleeft.

Langs de weg

Dan is de koek op maar de wandeling nog niet. Die gaat de laatste ruim drie kilometer helaas langs de weg, terug naar Vorden. Waarbij je nog wel zicht krijgt op fraaie boerenhoeves. Kortom: grotendeels is dit een aangename en soms zelfs schitterende wandeling, maar de verharde kilometers doen er wel wat afbreuk aan.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan op woensdag 18 september 2024. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl.

Bekijk op Wandelnet.nl >>