Verdwenen wandeling

Die ‘verdwenen’ wandeling bestaat nog wel, maar is uitgekleed tot een rondje van 11 kilometer over Heerlijkheid Mariënwaerdt. Hij doet niet meer het noordelijk deel van het landgoed aan, wat hem juist zo bijzonder maakte. Toch benieuwd naar die uitgeklede wandeling?

Bekijk mijn blog >>

Langs de Appeldijk

De oorspronkelijke route telt 18 kilometer. Een bloesemwandeling pur sang is het niet: je wandelt grotendeels over prachtige landerijen. Pas in de laatste vijf kilometer krijg je fruitbloesem te zien. En dan is het – in bloeitijd – ook gelijk goed raak: je wandelt langs de Appeldijk, de hotspot van bloesem-minnend Nederland.

Omhullend groen

Maar eerst voert de tocht je via onverharde paadjes en soms een rustig asfaltweggetje over het landgoed. Vanaf de ingang van het landgoed – bij restaurant De Stapelbakker – pak je een paadje dat slingert tussen hoge bomen en dicht struweel. Waardoor je het gevoel krijgt dat het groen je van alle kanten omhult. De groene specht hoor ik, die z’n duivelse lach laat horen. Vogels met een lieflijker zang geven goed tegenpartij.

Norbertijner monniken

Tussen de bomen door krijg je aan beide zijden zicht over landerijen die een diepe rust uitstralen. Het lijkt alsof ze hier al eeuwen liggen. En dat is ook zo: het landgoed bestaat al sinds de 12de eeuw, toen het nog in bezit was van Norbertijner monniken. De weides zijn bevolkt met grazende en rustende koeien. Een tafereeltje waar je als vanzelf lekker rustig van wordt.

Langs roestig spoor

Je stapt het groen uit en volgt een paadje langs de spoorlijn. Dat klinkt al drukker, maar over het enkele spoortje boemelt maar heel af en toe een gezapig treintje. De roestige rails lijken ook uit een ander tijdgewricht te komen. Langs het spoor loopt een sloot die rijkelijk voorzien is van koolzaad dat al bloeiend felgele verfstrepen door het landschap trekt.

Klompenpad-gevoel

Dat spoor steek je over, en dan kom je in het nog rustiger noordelijke deel van het landgoed. Rijen populieren, hoge eiken en oude beuken begeleiden je langs de paden. Je stapt een weiland in dat je doorkruist. Een Klompenpad-gevoel overvalt je, en verdraaid: je volgt voor even inderdaad het Leidschehoevenpad.

Brandende benen

Een fraai traject gaat langs een brede vaart, met op de oevers een schitterende rij zwarte populieren en langs het water weer dat uitbundig bloeiende koolzaad. Van bezoekers van m’n site hoorde ik dat dit pad in de zomer dichtgegroeid kan zijn met onder andere brandnetels. Een korte broek staat dan garant voor benen die in brand staan.

Appeldijk in volle bloei: 21 april 2022

En dan stuit de wandeling op de afgesloten spoorwegovergang die deze wandeling in 2020 om zeep heeft geholpen. Gelukkig brengt een aangenaam omweggetje van ongeveer een kilometer je aan gene zijde van het spoor. En nu ben je snel bij een waar hoogtepunt als de tijd er rijp voor is: de Appeldijk. In fruitbloesemtijd is het genieten. En dat is het vandaag, 21 april 2022. De appelbomen staan vol in bloei. En dat betekent dat de bloesem erg vroeg is dit jaar.

Drukte in bloesemtijd

Wie de Appeldijk een beetje kent, weet dat het hier bijzonder druk is in bloesemtijd. Het hoofdweggetje met aan beide zijden hoogstam appelbomen is dan het terrein van bloesemfanaten. Die komen in vier categorieën: automobilisten, motorrijders, geëlektrificeerde fietsers en wandelaars.

Onverhard hobbelpad

Allemaal hinken ze op twee emoties: ze genieten weliswaar optimaal, maar ergeren zich tegelijk aan elkaar, want het is dringen op de dijk. En omdat iedereen alleen maar oog heeft voor de bloesem, liggen botsingen op de loer. Ben je wandelaar, verlaat het asfalt en wandel onderlangs die dijk, pal langs de Linge. Dit onverharde hobbelpad is vermoeiend lopen, maar zo beleef je de bloesem veel intenser.

Foto’s schieten

Opkijkend tegen de dijk schotelen de uitbundige bloesem en het felgele koolzaad je een ware kleurexplosie voor. Je kunt geweldige foto’s schieten van al dat moois, en via doorkijkjes van je collega-genieters op de dijk.

Huis Mariënwaerdt

Na een paar kilometer verlaat je de Appeldijk en krijg je verre zichten over de Linge zelf, met grazende paarden en schapen in de bloemrijke weides. Door de uiterwaarden voert de tocht je nu langs het idyllische Huis Mariënwaerdt, dat omringd wordt door eeuwenoude beuken en gele duiventillen.

Eeuwenoude walnotenbomen

Nog iets fraais tref je hierna: je wandelt over een kaarsrechte laan met eeuwenoude walnotenbomen: de Notendijk. In september is dit een geliefde plek om noten te rapen. En dan komt het parkeerterrein bij restaurant De Stapelbakker – waar ze lekkere walnotentaartjes serveren – alweer in zicht.