Drie nadelen...

Deze rondwandeling uit de fraaie wandelgids ‘Wandelen over de onbekende Veluwe’ van Rob Wolfs heeft een paar evidente nadelen. Hij is moeilijk bereikbaar met het OV, je komt onderweg geen horeca of leuke dorpjes tegen, en beginnen langs een snelweg is niet het meest aanlokkelijke vooruitzicht voor wandelaars die rust zoeken.

Ruisen van de zee

Die nadelen verdampen volledig als je deze fraaie wandeling gaat maken. En het geluid van snelweg A50 klinkt al na een kilometer als het zacht ruisen van de zee. Overigens wandel ik de route vandaag met de klok mee, omgekeerd aan de routebeschrijving uit de wandelgids. Aan te raden, want dan begin je met het saaiste deel, een paar kilometer over een (onverhard) fietspad.

Over de Kleine Heide

Ook vanaf het fietspad zijn de uitzichten zonder meer schitterend. Je kijkt uit over de glooiende Kleine Heide, die helemaal niet zo klein is, en hier en daar gesierd wordt met een schilderachtige vliegden of solitaire eik. Stel je geen gigantische paarse heidevelden voor zoals op het Herikhuizerveld (De Posbank). De heide is hier flink verwilderd, met veel grassen zoals het pijpestrootje. Maar hier en daar kun je de paarse pracht zeker bewonderen in heidemaand augustus.

Dode bomen: fotogeniek

Fotogeniek zijn ook de vele dode bomen langs het pad. Kunstwerken van Moeder Natuur, met hun kale takken biddend naar de hemel geheven. Fijn dat Natuurmonumenten, de beheerder van dit gebied, ze gewoon laat staan.

Actie ‘Behoud het Deelerwoud’

In vroeger eeuwen was het Deelerwoud een stuifzandgebied. Baron Van Heeckeren-Van Enghuizen kocht het desolate gebied in 1841 en beplantte het met grove den en zomereik. Het Deelerwoud wisselde een paar keer van eigenaar, maar dreigde met de laatste verkoop in 1966 versnipperd te raken en bebouwd te worden. Gelukkig startte Natuurmonumenten de actie ‘Behoud het Deelerwoud’, die landelijke bekendheid kreeg. Dat bracht genoeg geld in het laatje om het landgoed te kunnen kopen.

Oase van rust

Nu is het Deelerwoud een oase van rust tussen twee veel drukker bezochte buren: de Nationale Parken Hoge Veluwe en Veluwezoom. Na een kilometer of drie verruilt de route het fietspad voor een smal wandelpad door stille bossen. Tussen de bomen gloort weer dat glooiende heidelandschap, waar je elk moment een edelhert, damhert, ree of wild zwijn zou kunnen spotten.

Schotse Hooglanders

Wild zie ik helaas niet. Ik moet het doen met een kudde roodbruine en zwarte Schotse Hooglanders. Die tref ik langs de Grote Heide, die helemaal niet zoveel groter is dan de Kleine Heide. De enorme runderen hebben de plaats ingenomen van de schaapskudde die hier een eeuw geleden de uitgestrekte heidevelden begraasde. Nu houden de Schotten de heide open. Ze zijn zo sterk dat ze ook in de winter buiten kunnen blijven.

Zweefvliegtuigjes

Verderop schalt een hoog gierend geluid over de heidevelden. Het is de lier waarmee ze zweefvliegtuigjes de lucht in katapulteren vanaf het nabijgelegen zweefvliegveld Terlet. Vier stuks zie ik als vogels door de lucht cirkelen. En dan bedenk ik opeens hoe weinig vogels ik tot nog toe heb gezien of gehoord. Alleen een stel montere veldleeuweriken en een verdwaalde duif. Augustus is geen maand voor vogelaars.

Schitterende uitzichten

Inmiddels zie of hoor ik ook geen mens meer. Het wordt stiller en stiller, en ook mooier en mooier. Het oostelijk deel van de route is het fraaist. Je krijgt hier wel een paar klimmetjes voor je kiezen over vermoeiende zandpaden. Gelukkig is de beloning zoet: vanaf hooggelegen zandduinen kijk je uit over De Hoge Veluwe in de verte. Op een bankje zijg ik neer om van m’n lunch en de uitzichten te genieten.

Wild zwijn

Afdalend voert de wandeling afwisselend over open heidevelden en door dichte bossen. Af en toe zie ik een wandelaar of fietser in de verte, maar verder lijkt het alsof ik het hele Deelerwoud voor mezelf heb. Dan zie ik tussen de bomen een groot wild zwijn dat op een sappig veldje staat te grazen. Z’n staart draait genoeglijk in de rondte. Ik sluip dichterbij voor wat foto’s, maar echt poseren wil hij niet...

Prachtige tocht

Na dit ‘wilde’ avontuur hoor ik in de verte alweer het ruisen van de zee die A50 heet. Prachtige wandeling al met al.

Goed om te weten: deze route is tussen 15 september en 15 oktober vóór 10.00 en ná 16.00 uur niet toegankelijk in verband met de edelhertenliefde, ook wel bronst genoemd.