OV-stapper Wekeromse Zand | Wolfheze – Lunteren

Deze lekker lange ex-NS-wandeling toont je nogal wat hoogtepunten van de Zuidwest-Veluwe. Planken Wambuis (die naam alleen al), Mosselse Veld en landgoed De Valouwe bijvoorbeeld. En natuurlijk het Wekeromse Zand, waar actief stuifzand je om de oren vliegt. Ondanks de soms lange rechte stukken: aanrader!

Snel prachtig wandelen? De 7 mooiste NS-routes >>

Lommerrijk paadje langs het spoor

Het loopt heerlijk weg vanaf het station van Wolfheze, het startpunt van deze lange tocht. Je volgt een lommerrijk paadje langs het spoor waar alleen spaarzame boemeltjes overheen hobbelen. Hoge eiken chaperonneren je, aan de ene kant zie je roestige rails, aan de andere kant de weilanden van Henriëtte Hoeve, een paardenpension.

Mooi in de herfst

Omzwervingen door dichte bossen volgen. Nu, ik wandel hier in hartje herfst, zijn de bomen flink aan het verkleuren. Mooi aan de wandeling is dat je niet alleen maar door het bos loopt, maar ook langs velden die uitzicht bieden op eindeloze bomenrijen in hun prachtigste herfsttooi.

Planken Wambuis (=doodskist)

Dan betreed je natuurgebied Planken Wambuis. Gekke naam, zul je denken. Een wambuis was in de middeleeuwen een dik kledingstuk dat moest beschermen tegen de kou, maar ook tegen aanvallen van tegenstanders. Planken Wambuis zou een eufemisme zijn voor een doodskist.

Wilde zwijnen & edelherten

Wat vooral opvalt: het bruist hier van het leven. Wandel je bij schemering, dan maak je grote kans wilde zwijnen, reeën en edelherten te spotten. Tot 1934 was Planken Wambuis overigens onderdeel van Kasteel Rosendael. Uit die tijd stammen de statige beukenlanen in het bos waar je overheen wandelt.

Heide, heel veel heide

Planken Wambuis bestaat vooral uit heide. Maar nog niet lang geleden zag dit natuurgebied niet paars van de heide maar groen van het boeren. In 2004 heeft de laatste boer z’n klompen aan de wilgen gehangen. En door begrazing rukt de heide steeds verder op. Met dank aan de New Forest pony’s, Schotse hooglanders en Spaanse Sayaguesa-runderen. Plus de schaapskudde van de Ginkelse Heide die hier af en toe komt buurten.

Uitkijkpunt Valenberg

Op een hooggelegen uitkijkplateau op De Valenberg geniet ik – samen met een horde lawaaiige fietsers – van het fraaie uitzicht over oude akkers en de heide van het Mosselse veld.

Theeschenkerij Mossel (check openingstijden)

Even verderop probeer ik bij theeschenkerij Mossel de lange wandeling in tweeën te breken. Het omweggetje van bij elkaar een kilometer is me dat wel waard. Maar helaas: ze schenken er alleen thee van april tot en met oktober. En het is nu november. Kijk dus zeker even naar de precieze openingstijden op hun website.

Historische Hessenweg

Theeloos en met moeie voeten wandel ik nu over de mooie historische Hessenweg waaraan theeschenkerij Mossel ligt. Hessenwegen waren in de middeleeuwen handelswegen waarlangs karren met handelswaar uit het oosten naar de Hanzesteden en naar Utrecht en Holland trokken.

Wekeromse Zand: lekker actief stuiven

Dan komt, tegen het eind van de wandeling, het Wekeromse Zand in zicht. Hier vind je ‘actief stuivend zand’. Het schijnt bijna nergens in Europa meer voor te komen, maar hier tref je het volop. Het stuivende zand zorgt voor diep uitgesleten laagten en begroeide ‘forten’. Door de extreme leefomstandigheden kent stuifzandgebied een geheel eigen plant- en dierleven.

Rode lucifer & mierenleeuw

De temperatuurverschillen tussen dag en nacht zijn enorm op het stuifzand. Ook is het gortdroog omdat zand nauwelijks water vasthoudt. Juist daardoor groeien er bijzondere plantensoorten, zoals de korstmossen hamerblaadje en rode lucifer. Dieren vind je hier ook volop. Zoals de doodenge mierenleeuw. De larven van dit insect maken in het zand een valkuil en wachten op insecten die erin tuimelen. Waarna ze die oppeuzelen. Gezellige beesten.

Kudde wilde moeflons

Al ploeterend door het zand kom ik veel lievere dieren tegen: een kudde wilde moeflons (‘haarschapen’). Ze houden de vegetatie kort en het stuifzand open. Moeflons zijn geen moeilijke eters. Ze vreten alles wat los en vast zit: grassen, twijgen, knoppen, jonge bladeren, boomschors. En als je niet oppast je wandelbroek. Moeflons zijn in de jaren twintig van de vorige eeuw voor de jacht uitgezet op de Veluwe. Nu kunnen ze doen waarvoor ze op aarde zijn: grazen.

Galgenberg & Buurtbos

En ik doe waarvoor ik op aarde ben: verder wandelen. Waarbij ik vlak voor eindpunt Lunteren nog langs de lugubere Galgenberg kom. Via het Lunterse Buurtbos, dat eigendom is van alle bewoners van Lunteren, bereik ik het station. Moe maar voldaan.

Snel prachtig wandelen? Alle NS-routes >>

Foto’s van deze wandeling

Alle foto's in dit artikel heb ik geschoten met de Fujifilm X-T3, een compacte systeemcamera. Benieuwd naar deze camera? Bekijk mijn review. Of bekijk mijn Top 10 Systeemcamera's.

De beste camera’s en verrekijkers!

Zoek je een geweldige camera of verrekijker voor onderweg? Ik heb de allerbeste camera's en kijkers voor je op een rij gezet. Gebaseerd op reviews en testen van de experts.

• Beste compactcamera's >>
• Beste spiegelreflexen >>
• Beste systeemcamera's >>
• Beste verrekijkers >>