Bekijk dag 2 van OV-stapper Leuvenumse Beek >>

Syntus Kolibrie

Om met dat laatste te beginnen: ik deed dat niet. Weet ik veel wat de ‘Syntus Kolibrie’ is, waarvan de NS-app beweert dat hij op zaterdag rijdt. Weet ik veel dat je die van te voren moet bestellen. Noem het beestje dan gewoon bij de naam: de Bestelbus...

22 kilometer = 31 kilometer

In ieder geval stond ik aan het eind van deze zaterdag voor de keuze: een taxi bellen of 8 kilometer met de benenwagen weer terug naar station Ermelo. Ik koos voor dat laatste en heb in totaal 31 kilometer gelopen. M’n voeten waren het er niet meer eens.

Landgoed Oud-Groevenbeek

Maar afijn, dat is veel later. In zalige onwetendheid wandel ik na een kilometertje vanaf station Ermelo landgoed Oud-Groevenbeek binnen. Rijke bossen, schrale graslanden plus een bijzonder fraai landhuis vind ik op m’n pad. Het huis Oud-Groevenbeek is in 1900 gebouwd: een opvallende met Jugendstil-motieven versierde villa. Een lust voor het oog.

Watertoren & vleermuizen

Let ook even op de watertoren uit 1912 waar je langskomt. Die voorzag het landhuis in vroeger tijden van helder stromend water, waarmee ook de tuinen beregend konden worden. De watertoren is enkele jaren geleden geschikt gemaakt als winterverblijfplaats voor vleermuizen. Leuk.

Hallucineren

Een rustiek paadje leidt door het mooie Speulderbos. De bomen zijn hier in de meest wonderlijke bochten gegroeid. De reden: eeuwenlang kapten ze de rechte bomen om huizen mee te bouwen. De overgebleven bomen zorgen nu voor een bijna hallucinerend effect.

Bos van de Dansende Bomen

Dat schijnt vooral te gebeuren als ze bedekt zijn met sneeuw of half zichtbaar in de mist. Door gezichtsbedrog lijkt het dan alsof de bomen bewegen. Hierdoor heet het Speulderbos in de volksmond ‘Het Bos van de Dansende Bomen’.

Boshuis met horeca (behalve vandaag)

Halverwege de wandeling arriveer ik in het mini-gehuchtje Drie. Ik had me nogal verheugd op de plaatselijke horeca: het mooie Boshuis uit 1765. Maar helaas: ze zijn gesloten vanwege een bruidspaar dat een halve eeuw op de teller heeft staan. Respect! Maar het kost me wel m’n appeltaart.

Drie reuzen

Drie ligt trouwens op het hoogste punt van dit deel van de Veluwe: 55 meter boven NAP. De hoge beuken bij Drie waren vroeger een baken voor de scheepvaart op de Zuiderzee. Volgens de overlevering zijn de bomen aangeplant door drie reuzen. Nadat hun hut door kwaadwillige dwergen in brand gestoken was, bouwden ze er drie huizen. Vandaar de naam Drie. Het klinkt mij allemaal bijzonder logisch in de oren.

Speulderveld met heide

Na nog een stuk door het bos kom je al snel bij het uitgestrekte Speulderveld, een open gebied met verwilderde struik- en dopheide zo ver het oog reikt. Over de Koningsweg wandel je hier, die in de 17e eeuw werd aangelegd om snel van jachthuis naar jachthuis te kunnen reizen. Een soort koninklijke snelweg dus.

Landgoed Staverden

Dan wandel je landgoed Staverden op. Oud bos, weilanden en de kristalheldere Staverdensebeek. Hoge beuken staan half met hun voetjes in het water. Over een aarden paadje volg je het beekje. Hier loop je een flink risico om in een romantische stemming te raken.

Engelse landschapsstijl

Dat risico wordt helemaal groot als het schitterende landhuis Staverden in zicht komt, plus de omliggende tuinen in Engelse landschapsstijl. Met fonteinen, prieeltjes, een orangerie, een theehuis op een heuvel en verliefde paartjes die hand en hand over slingerpaden slenteren. Op het drukke terras van de brasserie Staverden zijg ik neer voor koffie en prima appeltaart. Hè, wat een lekkere tocht!

Witte pauwen

Traditiegetrouw houden ze op landgoed Staverden trouwens witte pauwen. Je komt langs een pauwenboerderij waar je ze kunt zien. Vroeger waren de pauwenveren voor de helm van de hertog. Nu worden ze geleverd aan de Commissaris van de Koning in Gelderland en in het Arnhemse provinciehuis in een vaas te kijk gezet.

Leuvenemse beek

De koek is nog niet op. Verderop houdt een tweede beekje me gezelschap: de Leuvenumse Beek. Het afwisselende beeklandschap zorgt hier voor een gevarieerde vogelstand. Vos, boommarter, bunzing, wezel en hermelijn schijnen hier niet zeldzaam te zijn, ook al zie ik ze natuurlijk weer niet. Het landgoed telt ook nogal wat edelherten, wilde zwijnen en reeën.

Jonkvrouwen op leeftijd

Verderop wandel je over landgoed Leuvenum dat al in 1300 bestond. Tot voor kort was het particulier bezit van de freules Sandberg. Na het overlijden van beide jonkvrouwen, die beiden flink op leeftijd waren, is het ondergebracht in een stichting. Het statige landhuis ligt een beetje verscholen en is in 1923 gebouwd.

En dan nog de Kolibrie

En dan komt Herberg De Zwarte Boer in zicht, eindpunt van dag 1 van deze prachtige route. En de teleurstelling bij de bushalte. De Kolibrie van Syntus, onthoud het, die rijdt alleen als je hem bestelt. Logisch toch?