Oldenaller Allee

De route start op het kleine parkeerplaatsje van Kasteel Oldenaller, een teken dat dit niet bepaald het drukst bezochte kasteel van Nederland is. Het is ook nog een eindje lopen voor we de burcht zelf in zicht krijgen. Dat gaat over de Oldenaller Allee, een bollende klinkerweg omzoomd door hoge eiken, dus een straf is dat niet.

Sober kasteel

De sneeuw van vannacht kleeft nog aan de hoge eiken, een bijzonder gezicht. Dan ontwaren we tussen de bomen het vierkante kasteel, opgetrokken uit baksteen in de stijl van het Hollands classicisme. Een sober bouwwerk, omgeven door rododendrons en monumentale beuken, eiken en kastanjes.

Zocher en Van Campen

Het kasteel uit 1655 is ontworpen door Jacob van Campen, die ook het Paleis op de Dam in Amsterdam en Paleis Noordeinde ontwierp. En de 19de eeuwse K.G. Zocher, telg uit de beroemde tuinarchitectenfamilie, veranderde de strak geometrisch aangelegde tuin in een landschapstuin met slingerpaden en vijvers.

Kolonie blauwe reigers

Een enkele wandelaar treffen we, als we over een beschaduwd pad met overhangende takken langs de vijver lopen. Verder is het doodstil, op het lachen van een groene specht in de verte na. Hier huist ook een kolonie blauwe reigers, vertelt de SNP-app, maar die zien we niet.

Oldenallerpad

Het pad slingert door het omliggende kasteelpark. Vandaag, begin maart, is alles nog winters kaal, maar later in het voorjaar tref je velden met bloeiende bosanemonen, daslook, narcissen en hyacinten, weet ik van het mooie Oldenallerpad dat hier ook loopt.

Mijn blog over het Oldenallerpad >>

Maartse sneeuw

We wandelen het bos uit, een slingerende klinkerweg op. Links dicht bos, rechts een weiland met – maart roert z’n staart – vers gevallen sneeuw, rietgedekte schuren en rijen knotwilgen. Dan wordt het opeens druk, en belanden we midden in een lokale 10-kilometer-loop. De zwoegende achterhoede, begrijpen we van een begeleider – de meesten staan al onder de hete douche.

Engels raaigras

Wij zijn inmiddels goed op stoom gekomen. Klinkerweggetjes gaan over in asfaltweggetjes, maar het blijft lekker rustig. Weidse uitzichten te over, maar het boerenland is niet al te gevarieerd, met nogal wat van dat Engelse raaigras. Dat gaat ook wel als grasfalt door het leven, omdat er geen bloemetje of insect te bekennen is.

Rollende paarden

Af en toe passeren we een fraaie boerderij of een schaapskooi. En braakliggende akkers die er dankzij de sneeuw schilderachtig uitzien. Dan pakken we een slingerend fietspad tussen een snelstromend beekje en weilanden met paarden die lekker op hun rug liggen te rollen.

Boerderij van het Jaar

Mooiste boerderij van de dag is ‘Groot Deuverden’, een hallenhuisboerderij die dateert uit het begin van de 19e eeuw. Het dak is gedekt met riet en oud-Hollandse pannen. Een bakhuisje en schaapskooi flankeren deze ‘Boerderij van het Jaar 1999’.

Avontuurlijk pad

Even later wandelen we landgoed Deuverden op, over een avontuurlijk pad dat af en toe meer weg heeft van een beekje. Onze hoge waterdichte schoenen bewijzen weer eens hun goede diensten.

Attente schapen

Een prachtig gebied, met bossen, verwilderde heide, bomen die met hun voeten in het water staan. Drentse heideschapen begrazen het gebied. Ze “zijn levendig, attent en nieuwsgierig en hebben een prettig karakter”, zo vertelt een bordje. Maar vandaag niet, want ze zijn in geen velden of wegen te bekennen.

Door een houtwal

Dwars over de verwilderde heide gaat het en het is hier stiller dan stil. Na een klaphekje neemt een asfaltfietspad het stokje over, en daarna een klinkerweg waarover auto’s veel te hard scheuren. Even later slokt een houtwal ons alweer op. Vanaf een brokkelig paadje krijgen we verre zichten.

Paarden en schapen

Een heerlijk onverhard traject neemt ons mee langs weilanden met paarden. Ruiters te paard halen ons in over het holle paadje. Ze grossieren hier niet alleen in paarden, maar ook in schapen, zien we even later. Ze staan te grazen in de wei, lekker warm in hun wintervacht.

Kruishaarse Berg

We passeren de Kruishaarse Berg, een omwalde ruitvormige akker in het bos. De hoge wallen zijn ontstaan door opgestoven zand. Bodemonderzoek wijst uit dat het in de middeleeuwen een plek was waar ze het vee uit handen van plunderaars konden houden. Een mooi gebiedje, waar je bij schemering ook de das kunt treffen.

Landgoed Hell

Over brede zandwegen gaat het nu. Op landgoed Hell passeren we een hondenfokkerij, met viervoeters die ons op een luidruchtig blafconcert trakteren. Op een nat bos volgen natte paden langs natte akkers. Een rietgedekte boerderij met modelschapen kan ons bekoren, de loslopende gromhond een tikkeltje minder.

Schaapskooi Oldenaller

De route komt dan nog langs ‘Infopunt Schaapskooi Oldenaller’ van Natuurmonumenten, maar het is inmiddels al veel te laat voor de koffie die je hier met muntjes uit een automaat kunt trekken. Dan is het eindpunt niet ver meer. Leuke tocht al met al.