Oude NS-wandelingen

Dit is een van de ruim negentig oude NS-wandelingen die nog te vinden zijn op Wandelzoekpagina.nl. Hij is nog heel goed te lopen met de beschrijving en het kaartje. Kijk vooral ook bij de reacties van medewandelaars.

Grasdijken & boerenland

Lekker rustig lopen is het op de grasdijkjes van deze route. Dijkje op, dijkje af, en intussen heb je mooie weidse uitzichten op het omringende boerenland. Dat is niet alleen maar lieflijk, er zijn ook de nodige (hoezo nodige?) varkensstallen te zien, en soms ook: te ruiken. Zo'n lucht die weigert je neus te verlaten... Een varken hoort ook niet in zo'n gesloten inrichting, die moet gewoon lekker vrij in de modder wroeten, toch?

Kasteel Renswoude

Hoogtepunt van deze wandeling is het mooie kasteel Renswoude, dat dateert uit 1654. Niet alleen het kasteel is schitterend, ook het omliggende park in Engelse landschapsstijl en de vijver waar het woest aantrekkelijke kasteel zich in spiegelt. De NS-wandeling voert niet direct langs het kasteel, je moet er twee kilometer voor omlopen. Maar het is zeer de moeite waard. Dus ik zeg: lóóp dat stukje extra, verláát die gebaande paden, néém dat beetje risico. Afijn, doen dus.

Grand Canal

De weg naar het kasteel is sowieso geen corvee: je wandelt langs het Grand Canal, een langgerekt kanaal. Aan het einde lonken schone jonkvrouwen, of had ik dat nou gedroomd? Anyways: Maria, de vrouw van eigenaar Frederik Adriaan van Reede, liet het Grand Canal rond 1700 'stiekem' graven tijdens de afwezigheid van haar man. Als verrassing voor Frederik Adriaan, want hij was fan van Versailles, waarop het Grand Canal is geïnspireerd. Kasteel Renswoude is nu eigendom van de familie Taets van Amerongen en is alleen op aanvraag te bezichtigen.

Grebbelinie

De Grebbelinie werd in de 18e eeuw aangelegd als verdedigingsstelsel tussen Rhenen en Amersfoort. In het oosten strekt de laaggelegen Gelderse Vallei zich behaaglijk uit. Die kon makkelijk onder water gezet worden om de vijand te stuiten. Om de kaden te verdedigen zijn er eind 18e eeuw forten aangelegd. De Grebbelinie werd na de Tweede Wereldoorlog buiten gebruik gesteld. Gevolg: forten, kaden, sluizen en dammen raakten in verval. Staatsbosbeheer heeft een groot deel van de linie gerestaureerd. Tof van ze!

Werk aan Daatselaar & Engelaar

Je komt langs verschillende voormalige vestingen. Het ‘Werk aan de Daatselaar’ bijvoorbeeld, de route gaat dwars door dit voormalige legerkamp. En voorbij de brug over de Lunterse beek ligt het ‘Werk aan de Engelaar’, in 1799 aangelegd om de sluis in de beek te beschermen. Langs de kaden zijn nu kleine poelen gegraven, waarin kikkers, padden en salamanders kunnen poedelen, en waar libellen en waterjuffers een leventje hebben als een luis op een zeer hoofd.

Reacties van wandelaars

Grappig zijn de reacties bij deze wandeling op Wandelzoekpagina.nl. Over een aantal thema's wordt fel gediscussieerd.

Levensgevaarlijke wandeling?

De aanlooproute van anderhalve kilometer (die je ook weer terug moet lopen) is al dan niet gevaarlijk. Jo & Gerrie zijn van mening: “Het laatste stuk langs de drukke weg was een afknapper, LEVENS GEVAARLIJK. Waarom eindigd men niet in Renswoude?” Ron denkt dat deze wandelaars van de route zijn afgeweken, want: “Als je de route volgt volgens het boekje is het nergens levensgevaarlijk.”

Restaurant De Dennen: bekroning of afknapper?

Over restaurant De Dennen halverwege verschillen de meningen volkomen. Bud vindt het de “bekroning van de dag. Gezellig nostalgisch restaurant met heerlijk eten.” Ron staat daar lijnrecht tegenover: “Afknapper van de dag was het "gezellige" cafe-restaurant De Dennen halverwege de wandeling. Ik werd in dit etablissement zeer onvriendelijk bejegend door een heerschap waarvan ik het donkerbruine vermoeden heb dat het de eigenaar is.”

Saaie route of echt genieten?

Nog zo eentje: het is al dan niet een leuke route:

• Vanessa & Wibo noemen het bijvoorbeeld een saaie wandeling (“veel rechte stukken lopen over walletjes; weinig afwisseling”).
• Hans & Daantje daarentegen vinden het een “Mooie wandeling, afwisselend, zeker aan te raden!”
• Hans Kievith is duidelijk een enerzijds-anderzijds-type: “Misschien een beetje eenzijdig maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door de vergezichten en de rust.”
• En Guusje meent: “Zo zie je maar weer dat smaken verschillen. Met de wandelgroep ook deze wandeling gedaan en hij was zo mooi en de rust heerlijk. We hebben echt genoten.”
• Zwartkijker Ron tot slot: “Ik wandel nu al heel wat jaartjes, maar deze route was toch wel de minst mooie. Weilanden, weilanden en nog eens weilanden. Ook vondt ik dat er te veel asfalt in de route was opgenomen. De horecagelegenheid onderweg vonden wij echt ongezellig en smerig.”

Wat vindt ik?

Frankwandelt concludeert: zoveel wandelaars, zoveel meningen. Plus: wandelend Nederland moet nodig iets aan z'n spelling gaan doen. Vindt ik.