Makkelijk leven

Wij maken deze NS-wandeling op zondag 2 april 2017. De dag (die je wist dat zou komen en) waarop je met het boekenweekgeschenk gratis kan reizen. Zo'n dag dat conducteurs hun vrolijke gezicht ophebben en de treinen gevuld zijn met grijze hoofden gewapend met Herman Kochs 'Makkelijk leven'.

En vandaag is het volop lente, maken we een prachtige wandeling en dus gaat ons leven voor even van een leien dakje.

Uitkijktoren

Beklim vlakbij de start zeker even de 30 meter hoge uitkijktoren op het Veluwetransferium. Je krijgt geweldig mooie uitzichten over de bossen van de Veluwe die je straks gaat doorkruisen. Bij helder weer kun je zelfs het Veluwemeer zien kabbelen.

Wild zwijn op je pad

Terug op aarde volgt een tocht over kleine onverharde paadjes door het afwisselende Willemsbos op de noordwest-flank van de Veluwe. Met wat geluk kruist een ree, hert of wild zwijn je pad. Dat geluk hebben we niet, we zien vooral medewandelaars, ongetwijfeld met een 'Makkelijk leven' op zak.

Woest & ledig (& bleek)

De bossen ogen natuurlijk, met flink wat bomen uit het gelid en stervend hout ertussen. Maar oerbossen zijn het niet. Tot ver in de 19de eeuw was het hier woest en ledig. Het woord Veluwe is afgeleid van het Germaanse falwa. Dat betekent vaal of bleek en duidt op het vele 'braakliggend land' in deze contreien.

Nepbossen

Rond 1880 begonnen ze bos aan te planten, om een eind te maken aan de zandverstuivingen die wegen en woningen bedreigden. Alle bos op de Veluwe is aangeplant. Geen milligram oerbos te bekennen. 'They're Fake! Totally Fake Woods!' zou de machtigste man ter wereld kunnen twitteren.

Verwilderde heide

Nep of niet, mooi is het hier zeker. Af en toe opent het bos zich en lopen we over een prachtig verwilderd heideveld. Deze wandeling is zeker ook een aanrader in de bloeitijd van de heide, zo vanaf half augustus.

Hulshorsterzand: stuivende duinen

Dan klimmen we een pittig zandduin op en staan we oog in oog met een Sahara-look-a-like: het uitgestrekte Hulshorsterzand. Geen dode woestijn is het, maar ‘levend zand’. Niet alleen stuift het lekker, maar er leven bijzondere dieren en planten die als gemene deler hebben dat ze warmlopen voor zand.

Temperatuurverschil: 40 graden

Een eersteklas griezel is bijvoorbeeld de mierenleeuw: de larve wacht doodstil onder het zand tot er een onschuldig miertje in zijn vangkuil dondert. En dan is het: hap-slik-weg. Brrrr. Teer poppetje moet je sowieso niet zijn om hier te kunnen overleven. De temperatuurverschillen tussen dag en nacht kunnen oplopen tot 40 graden.

Luchtacrobatiek

Natuurmonumenten doet er alles aan om het Hulshorsterzand open te houden. Zo kan het zand lekker stuiven. Of zoals de lokale bevolking zegt: ‘roken’. En ik moet zeggen, zo’n enorme zandbak is zeer indrukwekkend. Vooral als de boomvalk zijn luchtacrobatiek beoefent. Ook de zeer zeldzame boomleeuwerik schijnt hier te broeden.

Hierdense Poort

Dan wandelen we het gebied van de ‘Hierdense Poort’ binnen, de naamgever van deze NS-wandeling. De komende jaren ontstaat hier een groot, aaneengesloten natuurgebied tussen de Veluwe en de Randmeren. Met 8 groene zones ('Poorten'), waarvan de Hierdense Poort tussen Nunspeet en Harderwijk er één is. Flora en fauna gedijen straks veel beter dankzij deze groene verbinding.

Kasteel De Essenburgh

Al die natuur maakt dorstig. En die dorst kunnen we lessen op het rustige terras van Kasteel De Essenburgh. Nou ben ik sowieso kasteelfan, maar dit is wel een bijzonder mooi exemplaar. Uiteraard gelegen aan het eind van een bomenrijke oprijlaan en omgeven door een Engelse landschapstuin. Neem ook zeker even een kijkje binnen: prachtig interieur.

Johan Coolwagen & de Norbertijnen

In de 17de eeuw liet Harderwijker Johan Coolwagen dit pittoreske kasteeltje bouwen. Hij hoopte hiermee status te krijgen en zo een plaats binnen de Ridderschap van Veluwe te bemachtigen. Helaas mislukte zijn plan en hij moest zijn nieuwe slot zelfs verkopen aan zijn schuldeisers. Het kasteel kwam in 1950 in handen van de Norbertijnen van de Abdij van Berne die er een vormingscentrum oprichten.

Bol klinkerpaadje

Via een schattig bol paadje met stokoude klinkers verlaten we met tegenzin de mooie kasteeltuin. En dan volgen saaiere kilometers over asfaltweggetjes. Eerst is dat nog wel plezant, met mooie uitzichten over groene weiden met decoratieve koeien en schapen. Maar dan komen de buitenwijken van Harderwijk in zicht. En ik kan je verzekeren: die verdienen geen schoonheidsprijs.

Molen De Hoop

Bij molen De Hoop wordt de omgeving gelukkig stukken leuker. Die molen is in de loop van de eeuwen overigens flink heen en weer gesjouwd. Hij werd in 1778 gebouwd in Weesp, in 1913 per trein vervoerd naar Oldenzaal. En verkaste in 1993 over de weg naar Harderwijk. Leuk: hij maalt nog steeds graan.

14de eeuwse Vischpoort

Dan lopen we de 14de-eeuwse Vischpoort onderdoor, de enig overgebleven stadspoort aan de waterkant van Harderwijk. Vroeger beschermde de poort de inwoners tegen vijand en hoogwater. Werd de poort te laat gesloten, dan sijpelde het water de stad in. Daarom bouwden ze de huizen aan de achterliggende Vischmarkt op een verhoging.

Vischmarkt & raadhuis

Die Vischmarkt is een mooi, rustiek plein met bijzondere pandjes. Aangenaam om even te verpozen. Een paar straten verderop komen we op de Markt in een totaal andere sfeer, met terrassen vol leven en vrolijkheid. Daar vinden we ook het voormalige raadhuis. Indrukwekkend gebouw met een neoclassicistische uitstraling. Let even op de houten klokkentoren boven de entree.

Stadspark De Hortus

Via stadspark De Hortus, vroeger een klooster met boomgaard en moestuin, lopen we deze wandeling weer uit. Jammer van dat asfalt en die paar lelijke kilometers, anders had hij zeker de felbegeerde Frankwandelt-rating AAA+ gekregen.