Ecowijk Eva-Lanxmeer

Weer én wandeling moeten vandaag echt op stoom komen. Onder muisgrijze omstandigheden verlaat ik perron 2 op station Culemborg. De NS stipt in z’n routebeschrijving een wijkje aan links van het perron: ecowijk Eva-Lanxmeer waar alles draait om duurzaamheid, energiebesparing en groenbeheer. Het enige wat de wandelaar te zien krijgt: daken met glimmende zonnepanelen in de verte.

Rommelige kilometers

De eerste kilometers is het doorbijten over asfalt. De weggetjes zijn weliswaar rustig, maar bieden niet al te veel inspiratie. Een bedrijventerrein geeft het stokje over aan een partycentrum. Een rommelig weiland protesteert met een bord tegen gigantische windmolens die hier dreigen te verrijzen. Dan, na een kilometer of drie, duikt de route via een modderig pad een natuurgebiedje in.

Vretstrooi, nat

Vretstrooi heet het hier. Natte hooilanden, natte populierenbossen, natte knotwilgen, een hele serie natte eendenkooien. En grienden, zeer nat. Hier werd vroeger griendhout geteeld, meestal wilgen. Die gebruikten ze voor manden, gereedschappen, schuttingen. Nu zijn de grienden een fraai onderdeel van dit natuurgebied.

Modderige paden

Al dat water zorgt ervoor dat de paden zeer modderig zijn. Eerst laveer ik nog behoedzaam om de modder heen. Maar al snel blijkt dat onbegonnen werk: die modder is een constante metgezel na regendagen. En dat maakt de wandeling ook zwaar: je glibbert en glijdt alle kanten op. De spieren hebben het zwaar te verduren en soms is het een kunst om op de been te blijven.

Voor de avonturier

Geen wonder dat het hier zo modderig is: dit gebied ligt in een laaggelegen kom tussen twee rivieren. Boerderijen hebben ze hier soms op verhoogde woerden gebouwd. Zo hielden ze vroeger droge voeten bij overstromingen. De route is dan ook – volgens de NS – “voor de avontuurlijk ingestelde wandelaar die smalle bruggetjes en modderige paden als uitdaging ziet”. Voordeel van alle nattigheid: de hooilanden zijn in het voorjaar bijzonder bloemrijk.

Dwars door de weilanden

Horeca kom je weinig tegen, waarschuwt de NS. De beschrijving tipt zorgboerderij Leidsche Hoeven, vanaf de route een heen-en-weertje van ruim anderhalve kilometer. Tenzij je een omleiding kiest over het Leidschehoevenpad, een Klompenpad dat wél langs de zorgboerderij komt. Mijn gps-track neemt deze omleiding (zie het kadertje bovenaan). Die maakt de route wat langer, maar ook leuker: je gaat dwars door de weilanden.

Beroemde appeltaart

Een aanrader is deze detour ook om een andere reden: de appeltaart is volgens de menukaart “een begrip in de Betuwe”. Hij wordt in eigen bakkerij gebakken door mensen met een lichamelijke of verstandelijk beperking. En hij smaakt alsof oma zelve achter het fornuis heeft gestaan.

Schaapskooi en koeienstal

Neem ook even een kijkje in de schaapskooi. En in de stallen, waar de koeien liggen te herkauwen – een rustgevend tafereel. Na dit uitstapje zit je al snel (via het Leidschehoevenpad) weer op de NS-wandeling. Die wederom het ene modderpad aan het andere koppelt.

Eendenkooien

Langs talloze eendenkooien gaat de route. Vroeger gebruikten ze die voor het vangen van wilde eenden, tegenwoordig zijn het mini-natuurgebieden waar reeën, uilen en ijsvogels hun habitat vinden. Die zie ik allemaal niet. Wel krikken een vluchtende fazant en vrolijk gekleurde puttertjes de stemming flink op.

Heerlijkheid Mariënwaardt

Ongemerkt ben je landgoed Heerlijkheid Mariënwaardt binnengelopen. Een leuk – maar ook al modderig – pad omhult je met struikgewas en bomen. Van bloesemtochten weet ik dat dit in de lente een groene tunnel is waar achter elke tak vogelgekwetter klinkt. Van diezelfde wandelingen herinner ik me feestelijke slingers van gele koolzaad langs de slootkanten.

Langs de Linge

Hier betreed je de hotspot van de fruitbloesem. Vanaf half april bloeien de bomen dat het een lieve lust is. Verderop schamp je de Appeldijk, een van de populairste wandelbestemmingen in fruitbloesemtijd vanwege de fraaie hoogstam appelbomen. Nu pak je een leuk grindpad langs de traag stromende Linge.

Korenmolen De Vlinder

De oksel van de Linge tovert pittoreske plaatjes tevoorschijn: witte korenmolen De Vlinder en even verderop landhuis Mariënwaerdt, omgeven door een jachthuis, historische hooibergen en paardenweides. Het loont de moeite om hier even het pad te verlaten en een kijkje te nemen (mijn gps-track neemt je mee).

Noten rapen

Even verder gaan je stappen over de Notenlaan, waar je in oktober walnoten kunt rapen. Je komt pal langs restaurant De Stapelbakker, waar ze lekkere taartjes serveren. Maar die laat ik links liggen: één keer taart op een dag is echt genoeg.

Tot boven de knieën

Bij het station van Beesd is er nog ruim de tijd voor het boemeltje naar Geldermalsen arriveert. Ideaal, want nu kan ik bij de drinkwaterkraan grondig de modder van m’n schoenen spoelen. Herkenbaar als wandelaar van een zware tocht blijf ik hoe dan ook: de modder zit tot boven m’n knieën.