Zwitserse kaasjes

De start is direct mooi: bij de Wenumse Watermolen. Die is in 1313 gebouwd als korenmolen, maar het is een waar multi-talent, want in de eeuwen erna is hij diverse keren omgebouwd. Eerst tot kopermolen, later speelde hij ook een rol in de leerlooierij en bij de bereiding van Zwitserse kaasjes. Nu maalt de molen weer graan en is er zelfs een feestzaal in gevestigd.

‘In de top 5!’

Vandaag gaan we een ongelofelijk mooie tocht maken, als we de reacties op Klompenpaden.nl mogen geloven. “In de Top 5!’, schrijft Arlette bijvoorbeeld. Het fijne van dit soort recensenten: ze geven je ook tips. Al spreken ze elkaar dit keer helaas tegen. Loop met de klok mee, adviseert Minoes, want dan heb je het meeste asfalt in het begin en de tweede helft is mooier. René beweert precies het tegenovergestelde. Wat is wijsheid?

Vliegend hert

Marloes en dus de klok volgend zigzaggen we over schattige paadjes tussen hoge bomen langs de glasheldere Wenumse beek. Die zet niet alleen molens in beweging, maar biedt ook een goed leefklimaat voor bijzondere planten en dieren. Langs je pad kun je bijvoorbeeld het zeer zeldzame vliegend hert tegen het lijf lopen, de grootste kever van Nederland.

Prikken in de modder

Ook voor vissen is het hier goed toeven, want het water is schoner dan schoon. Vandaar dat het de zeer zeldzame beekprik behaagt hier voor te komen. Voor vies water halen ze hun neus op. Hoewel ze de eerste zes jaar van hun leven als blinde larve slijten in de modder, waarna ze nog eens zes jaar vooral in de modder rondkruipen.

Vijf watermolens

Door kleinschalig boerenland gaat de route. Weilanden, akkers, bomenrijen, houtwallen en rietgedekte boerderijen in de verte. Dan pak je de Wenumse beek weer op, die ooit voeding gaf aan vijf watermolens: korenmolens, papiermolens, kopermolens. Je begrijpt bijna niet dat zo’n ieniemini stroompje zoveel molens draaiende kon houden.

Rotterdamse Kopermolen

Het Klompenpad gaat landgoed De Kopermolen op, dat ooit floreerde dankzij een Rotterdamse reder, zo lezen we in de app. Hij bouwde een landhuis, een boerderij, een koetshuis. De papiermolen uit 1627 bouwde hij om tot kopermolen die koperen platen leverde voor de scheepsbouw: de Rotterdamse Kopermolen. Maar de molen van de tijd maalde intussen onverbiddelijk door: na zijn dood in 1796 versnipperde het landgoed. Van het landhuis resteren nu alleen nog de fundamenten.

Schilderij van koningin Wilhelmina

Langs gesloten uitspanningen – die ons fijntjes herinneren aan ons koffieverlangen – bereiken we de plek waar koningin Wilhelmina een schilderij heeft gemaakt. Een landschap met korenschoven en uitzicht op de Wieselse Enk. Van Gogh-achtig. We gaan precies op de plek staan waar de overgrootmoeder van onze koning met haar ezel gestaan moet hebben. Alle landschapselementen zijn nog duidelijk zichtbaar, maar ze moet op een verhoging hebben gestaan, concluderen we.

Nóg een Rotterdammer

In de verte zien we nu landhuis De Ploeg, te midden van oude beuken en een monumentale kastanje. In dit witte huis in chaletstijl nam de Rotterdamse industrieel Louis Dobbelman ruim honderd jaar geleden z’n intrek. Het was de tijd dat veel welgestelden deze kant opkwamen, op zoek naar de rust van dit fraaie landschap met z’n vele beekjes.

Stepping stones

Eén zo’n beekje kruisen we via stepping stones en een wankele balk. We wandelen een ‘kampenlandschap’ binnen, zo vertelt de app. Akkers die vroeger bemest werden met schapenpoep. Die schapen begraasden tegelijk de heidegebieden in deze contreien: twee vliegen in één klap. Hun verblijf, een fraai gerestaureerde potstal, luistert een weiland op.

Saaier traject

In deel 2 van dit Klompenpad wordt stap na stap duidelijk dat we beter naar René dan naar Minoes hadden kunnen luisteren. Want hier treffen we beslist meer asfaltweggetjes. Ook het landschap is saaier, al blijven de vergezichten weids. Een heel lang en recht weggetje kost punten, al krikt een fraaie windkorenmolen het cijfer weer wat op.

Klompenwaardig paadje

Flink wat kilometers geeft de app ook geen kik, terwijl we in deel 1 van de route werden gestalkt met weetjes. Dan ketst het Kopermolenpad af op het Apeldoorns Kanaal en pakken we een leuk ‘klompenwaardig’ paadje tussen oude eiken en schilderachtige berken. Koningin Wilhelmina zou ook hier prima met haar ezel aan de bak kunnen.

Een middenmoter

Een afwisseling van asfaltweggetjes en graspaden leidt ons weer naar de Wenumse Molen. Zeker een aardig Klompenpad al met al, maar op Frankwandelt belandt hij niet in de top 5 maar in de middenmoot.