Leuke wandeling over het boerenland rond Klarenbeek, een dorp onder de rook van Apeldoorn. Je wandelt langs en over weilanden en landgoederen, door stukjes bos en langs kronkelende beken. Het mooiste traject volgt de Loenensche Hooilanden, met idyllisch wuivende rietpluimen en bloemrijke slootjes.
Het Klarenbeeksepad is grotendeels onverhard. Graspaden voeren de boventoon, en soms struin je een stuk dwars door de weilanden en moet je wat hekjes over. De uitzichten zijn weliswaar weids, maar de einder is niet zo eindeloos als je zou wensen. Rommelige nieuwbouw in de verte, een niet al te fraaie boerderij en brutale elektriciteitsmasten geven wat horizonvervuiling.
Toch is het lekker rustig op deze zonnige zondag. Op sommige stukken komen we geen mens tegen. Maar zittend op een bankje tellen we toch aardig wat collega-Klompenpadders. Op doordeweekse dagen zal het veel rustiger zijn. En schijn je ook rennende reeën te kunnen spotten.
De mooiste delen van deze route krijg je in de eerste helft. De Loenensche Hooilanden bijvoorbeeld. Die zijn echt idyllisch. Met drassige weiden voorzien van loerende reigers, veel wuivend riet, aardig wat bloemrijke slootjes en plukjes kromme oude eiken.
Op landgoed Klarenbeek kom je langs het Verloren Beekje, die naam alleen al. Hier stond in de 18de eeuw een kopermolen, waar ze koperen platen ‘sloegen’. Die platen gebruikten ze voor het maken van munten, voor de scheepsbouw en voor brouwketels. Nu klinkt alleen het geluid van onze klepperende klompen op het pad.
Verderop stappen we langs de Beekbergse Beek. Een mooie, brede, kronkelende beek. Niet gegraven maar van natuurlijke oorsprong. Over een grassig paadje langs de oevers gaan we, beschaduwd door hoge bomen. Wat dieper in de lente moet het hier barsten van de bloemen en de vlinders.
Dan komen we langs ‘Het Woud’. Merkwaardige naam, want veel bos is hier niet. Gebruik even je fantasie, want tot 1871 lag hier een moerasgebied dat het laatste oerbos van Nederland huisvestte. Stokoude eiken en beuken op de droge delen. En op de natte veenlagen mysterieus moerasbos met zware zwarte elsen en essen.
Helaas kwam de bijl eraan te pas: het bos werd geveld en na drooglegging veranderde het oerbos in weiden. Alsof daar nog niet genoeg van zijn in dit gebied. Gelukkig is Natuurmonumenten druk bezig het oorspronkelijke ‘Beekbergerwoud’ te herstellen. Ze proberen iets van de sprookjesachtige wildernis terug te brengen. Nobel streven, maar ons oerbos krijgen we nooit meer terug natuurlijk.
Na hobbelige stappen door hobbelige weilanden komen we nog iets opvallends tegen: manshoge stenen grenspalen. Dwars door het dorp Klarenbeek loopt namelijk de grens tussen de gemeenten Apeldoorn en Voorst. In 1793 werd de grens gemarkeerd met 162 palen uit Bentheimersteen. Er zijn er nog een paar over.
Dit Klompenpad is uitstekend bewegwijzerd. Mislopen is vrijwel onmogelijk. De aanwijzingen beginnen al bij het station. Start je zoals wij bij station Klarenbeek dan is de totale route zo’n 15 kilometer.
Is het een mooie route? De meeste wandelaars vinden van wel, maar je kunt er ook anders over denken, zo blijkt uit de reacties op Klompenpad.nl. Een greep uit die reacties:
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Lekker eropuit in eigen land. Een minivakantie wandelen of fietsen vanuit een superlekker natuurhuisje. Ik selecteerde de tien allermooiste!