Liefst 4 Klompenpaden rond Putten

Wil je rond Putten een mooie rondwandeling maken, dan krijg je keuzestress. Er lopen hier liefst 4 Klompenpaden. Eerder liep ik het schitterende Oldenallerpad. Maar je hebt hier ook nog het Norderpad en het Huinerpad. Wij lopen vandaag het Hoeverveldpad in omgekeerde richting. Zodat we lekker snel bij Kasteel De Vanenburg zijn. Op zondagen is het restaurant gesloten overigens!

Mijn blog over het Oldenallerpad >>

Kronkelpaadje

Na een klinkerweggetje met bijzonder irritant autoverkeer slaan we een grassig kronkelpaadje tussen hoge bomen in. En opeens maakt motorgebrul plaats voor een vrolijk vogelconcert. Onze oren halen opgelucht adem.

Landgoed De Vanenburg

En wat is het hier schitterend! Over een aarden pad op de grens van gevarieerd bos en weilanden wandelen we landgoed De Vanenburg binnen. En precies voor dit soort plekken is het woord 'idyllisch' uitgevonden.

Vincent van Gogh

Soms zien we het kasteel in de verte door de bomen heen schemeren. Maar eerst maken we een rondwandeling over het landgoed. Over door hoge beuken omzoomde lanen en slingerpaadjes door oud bos. We komen langs spiegelende vijvers waar Vincent van Gogh met z'n schildersezel niet zou misstaan.

Kasteel met koetshuis & orangerie

Dan, even van de route af, lopen we het kasteelpark binnen, waar de tuinman zichtbaar overuren heeft gedraaid. Want we willen Kasteel De Vanenburg natuurlijk wel van dichtbij bewonderen. En bewonderen doen we. Een bijzonder chique gebouw, geflankeerd door koetshuis en orangerie. Verderop staat nog een bijzondere oude hoeve: Klein Vanenburg.

Heeren die zich vermeyen

Al in de 17de eeuw stond hier een kasteel. Dat was een plaats waar ‘de heeren’ zich konden ‘vermeyen’: ontspannen in een natuurrijke omgeving. Daarnaast was het een boerenbedrijf. Na een brand werd het kasteel herbouwd rond 1900.

Baron op zwart zaad

De 20ste eeuw is voor De Vanenburg uiterst bewogen geweest. De toenmalige eigenaar, Hugo ‘Joep’ baron van Pallandt, verbraste de complete erfenis en zat op zwart zaad. In 1931 werd De Vanenburg geveild. Het heeft sindsdien veel functies gehad: vakantiekolonie, gevangenkamp voor joden tijdens de bezetting, een school. Sinds 2014 is het als 'Premium Hotel' aangesloten bij Best Western hotels.

Riant terras (maar niet voor ons)

Een kopje koffie op het riante terras zit er voor deze dorstige wandelaars helaas niet in: op zondagen is het hotel gesloten. En dus nemen we afscheid van De Vanenburg en wandelen we door de paradijselijke omgeving verder op ons Klompenpad. Grassige paadjes, waar angstige schapen voor ons wegschieten, gaan over in snoeihard steen. En richting snelweg A28 slijten we onze vibramzolen aan Premium Asfalt.

Schipper mag ik overvaren?

Even verderop wagen we onze kostbare levens om per trekpontje een brede sloot over te varen. Op de een of andere manier – de één trekt te hard of de ander niet hard genoeg – schommelt het pontje vervaarlijk. “Trekken idioot, trekken!” roepen we tegen elkaar. Dat ik halverwege een foto wil maken, helpt ook niet echt. We maken water en kunnen ons nog net op tijd in veiligheid brengen. Gelukkig heeft niemand ons gezien, op een verbaasde grutto na.

Terras aan het water

Bij Postillion Hotels strijken we neer op het ruime terras aan het water met zicht op Strand Nulde. Prima, al is het helaas van een ander allooi dan Premium Hotel Best Western De Vanenburg.

Langs de snelweg

Wat volgt is een flink stuk langs die herrie-rijke snelweg. Weliswaar dwars door paard-, koe- en strontrijke weilanden, maar prettig is anders. Tot we na zo'n 2 kilometer afslaan en een lekker landweggetje inslaan.

Kasteel Oldenaller: aanrader

Wij lopen op het overstappunt van ons Klompenpad met het Oldenallerpad nog even naar Kasteel Oldenaller. En dat is zeker een aanrader. Het vierkante kasteel, geheel opgetrokken uit baksteen, heeft een totaal ander karakter dan Kasteel De Vanenburg. Soberder, in de stijl van het Hollands classicisme, maar niet minder mooi. Het schitterende ontwerp van het kasteelpark komt op naam van K.G. Zocher, een telg uit de bekende tuinarchitectenfamilie.

Was hij nou mooi of niet?

Dan lopen we, via rustige boerenweggetjes langs bloemrijke velden en gevarieerde bossen, weer terug naar station Putten. Niet goed wetend of dit nou een mooie wandeling was of niet.

Klompenpaden: goed gemarkeerd

Wat zeker is: Klompenpaden zijn uitstekend gemarkeerd. Ik las ergens dat aan ieder Klompenpad een lokale groep vrijwilligers is verbonden. En dat iedere maand één van die vrijwilligers de route loopt. Hij of zij let op de staat van de bewegwijzering, de begaanbaarheid van het pad en eventueel zwerfafval. Driewerf hulde!