Duiken in de struiken

Deze Groene Wissel begint heel beschaafd hoor. Vanaf het splinternieuwe station wandel je door de aangeharkte buitenwijken van het dorp Zevenaar. Maar dan, na een kilometertje, moet je het dichte struikgewas in. Pardon? Is dit een pad? “Zekers”, antwoordt mijn gps vrolijk, “hier duiken we in de struiken.”

Brutale stekels & een kapmes

Dan gaat het zo: binnen 10 meter glij ik 3 keer weg in de modder, na 100 meter is m’n broek doorweekt, na 200 meter heb ik een lelijk schram opgelopen van brutale stekels. En vraag ik me af of ik m’n kapmes niet in m’n rugzakje had moeten steken.

Over zomerdijken

Verder is het puur genieten. Vooral als het dichtgegroeide struikgewas wijkt voor hobbelige graspaden (heb je broze enkeltjes? sla deze tocht dan maar over). Kilometerslang volg ik de hooggelegen paadjes op de zomerdijken, met eindeloze uitzichten op weilanden en akkers. De uiterwaarden liggen er kleurrijk bij.

Ganzen & bevers

De uiterwaarden maken deel uit van natuurgebied De Gelderse Poort. Twintig jaar geleden graasden hier nog melkkoeien. Tot Staatsbosbeheer wind, water en dieren vrij spel gaf. De rivieren vormden duinen, en wilde paarden en runderen boetseerden een mozaïek van graslanden, ruigtes en waterplassen. In de winter trekken hier grote groepen ganzen over, soms meer dan 150.000. En als het schemert loop je kans bevers tegen te het lijf te lopen.

Oude Rijn tussen de graslanden

In de verte steekt een kerktorentje uit het groen omhoog. Dichterbij glinstert de Oude Rijn tussen ruige graslanden, omzoomd door rietkragen waar ongetwijfeld kikkers en misschien wel een eenzame roerdomp zich schuilhouden. Een kudde Galloway runderen houdt me scherp in de gaten. Als ik te dichtbij kom, slaan ze als een dolle op de vlucht. Terwijl ik toch echt een grote koeienvriend ben.

Rosandse Polder

De Rosandse Polder heet dit deel van de Gelderse Poort. De plantenrijkdom is hier groot, zelfs nu, in de vroege herfst, zie ik dat nog. Kleine groepjes bomen en besrijke struiken breken de horizon en geven dit gevarieerde landschap extra charme. Maar te veel kans moet de begroeiing niet krijgen, anders zou het landschap drastisch veranderen. Daarom zijn runderen opgetrommeld om het gebied te begrazen.

Trekpont over de Oude Rijn

Dan volgt een workout voor de armen: met een veerpontje moet ik me de brede Oude Rijn overtrekken. “Lukt dat niet”, waarschuwt de routebeschrijving “dan is er een omleiding voorzien”. En inderdaad, het is een forse pont. Maar gelukkig heb ik armspieren als kabeltouwen, dus ik draai m’n hand er niet voor om...

Dwars door een maisveld

Via het zoveelste struinpaadje arriveer ik bij een maisveld. Als er geen mais staat, kun je hier makkelijk lopen. Nu wuift het mais bijna 3 meter hoog. En heeft het mijn paadje verzwolgen. Terwijl de maisbladeren de bril van m’n neus proberen te zwabberen en de kolven me voetje willen lichten, worstel ik me dwars door het maisveld.

Ruig paadje door het moeras

Nadat ik het spinrag uit m’n nek heb gevist wacht me een tweede trekpontje. Maar die kan ik aan. Dan volgt misschien wel het ruigste paadje van de wandeling. Door een moeras strompel ik. Rechts hoog prikkeldraad, links zwart water. Struikel ik, dan kan ik kiezen: de prikkels in of voor eeuwig verzwolgen worden door het moeras.

Arme buizerd

Nee hè: ik loop zo het prikkeldraad in, dat zich geniepig achter hoog riet heeft verscholen. M’n schenen bezigen een krachtterm. Even verder zie ik dat het erger kan: een buizerd is het prikkeldraad ingevlogen en hangt te bungelen in de wind, terwijl insecten hem langzaam oppeuzelen. Jager wordt prooidier.

Mooi kerkje. En de liefde

Maar hé, zo akelig wil ik deze schitterende tocht niet eindigen! Gelukkig doemt daar de prachtig gelegen St. Martinuskerk uit de 15de eeuw op. Temidden van de weilanden staat de kerk op een uitstulping van de dijk. Koeien grazen vredig in z’n schaduw, terwijl een verliefd paartje zwaar gearmd over het beklinkerde kerkenpaadje flaneert.

Tip tegen natte voeten

Tip: trek hoge, waterdichte schoenen aan. Is het nat weer, neem dan ook een regenbroek mee. Want wordt je broek eenmaal nat (en dat wordt-ie), dan raken ook je sokken en je schoenen doorweekt. Ik spreek uit ervaring...