Groene Wissel Oosterbeek | Missionarissen- & Sprengenbos

Boswandelen op een koude winterdag, is dat een goed idee? Wel bij deze Groene Wissel. Ook zonder blaadjes aan de bomen zijn de bossen rond Oosterbeek ‘hors categorie’. Zeg maar schitterend in het kwadraat. En de idyllisch kronkelende Wolfhezerbeek steelt de show. Aanrader!

Indrukwekkende Airborne begraafplaats

Pal na de start vanaf station Oosterbeek tapt deze Groene Wissel eerst uit een ander vaatje: we komen langs de Airborne begraafplaats. Misschien al 10 keer namen we een kijkje, en elke keer is het weer indrukwekkend. Honderden graven van jonge mannen van rond de 20. Uit een ver land kwamen ze, en ze gaven hier hun leven voor onze vrijheid.

Operatie Market Garden

Dat was ten tijde van operatie Market Garden in de Tweede Wereldoorlog. De Slag om Arnhem in september 1944, bedoeld om de Duitsers te verslaan, liep uit op een faliekante mislukking. Wegens onverwacht hevige Duitse tegenstand en gebrekkige radioverbindingen moesten de geallieerden zich na 7 dagen ‘s nachts in bootjes terugtrekken over de Rijn. Ruim 1700 gesneuvelde militairen bleven achter.

Landgoed Lichtenberg

Met genoeg stof tot nadenken wandelen we volkomen vrij en steeds blijer door de bossen van landgoed Lichtenberg naar het Missionarissenbos. Onderweg klimmen en dalen we door het mooie bos, dat zich af en toe opent voor prachtige vergezichten over de omgeving.

Mariakapelletje

Middenin het bos treffen we een verstild Mariakapelletje, aan het einde van een lange boslaan. Hier komen vast missionarissen uit het nabijgelegen klooster Koningsoord om te bidden of zich te bezinnen. Opeens heb ik een déjà vu: vele jaren geleden heb ik in dit klooster een retraite gedaan. En toen ben ik ook naar dit kapelletje gewandeld.

Bang voor het donker?

We passeren het niet al te mooie klooster. Het ligt ingebed in een entourage van glooiende velden, waar het in de lente vast bloem- en insectenrijk is. Dan volgt een stuk langs het spoor en we duiken eronder door via een lang en laag tunneltje. Bang voor het donker moet je niet zijn. En je loopt zeker 50 meter lang krom om je hoofd niet te stoten!

Schuilplaats voor geallieerden

Bij operatie Market Garden werden dit soort ‘duikers’ onder het spoor – bedoeld om regenwater af te voeren – als schuilplaatsen gebruikt door de geallieerden.

Wolfhezerbeek: schitterend traject

Dan breekt het absolute hoogtepunt van deze Groene Wissel aan. Kilometers wandelen we langs de beddingen van de Wolfhezerbeek, een kronkelende sprengenbeek die grotendeels droog staat. Bijna onvoorstelbaar, maar in de 16de en 17de eeuw stonden hier tal van watermolens waarmee ze papier en koren vermaalden.

Is dit een oerbos?

Gevarieerder bos dan dit heb je niet in Nederland, het lijken wel oerbossen. Enorme woudreuzen die zuchten onder hun ouderdom en gewicht staan langs het aarden paadje, dat een lappendeken van blootliggende wortelstelsels herbergt. Omhoog en omlaag gaat het, met verrassende doorkijkjes langs zij-beekjes die ook al droog staan.

Mooiste paadje van NL

Het lijkt alsof er geen eind komt aan dit pad, dat ik nomineer voor de wedstrijd ‘Het mooiste paadje van Nederland’, mocht iemand die organiseren. Maar dat doet het tot slot in stijl: bij ‘De Duizendjarige Den’. Die was weliswaar geen 1000 maar toch wel een indrukwekkende 400 jaar oud voor hij in 2006 het loodje legde. Heeft de Tachtigjarige Oorlog nog meegemaakt, vertelt een bordje. Respect!

Aangename horeca

Vlak daarna treffen we horeca op ons pad: Bilderberghotel Wolfheze. Klinkt veel minder leuk dan het is. Ze hebben een aangenaam café waar ze prima taartjes serveren. Alleen niet de heerlijke appeltaart die ik hier vorig jaar at. Waarom niet?

Italiaanseweg

We vervolgen door het Wodanswoud. Via een stijgend pad komen we op de Zilverberg. En we dalen vervolgens heel relaxt over de befaamde Italiaanseweg: een slingerend, beklinkerd pad met af en toe een heuse haarspeldbocht.

Italiaanse bergwegen

In 1848 liet J.A.P. Baron van Brakell, eigenaar van kasteel Doorwerth, deze weg aanleggen. Die liep van z’n kasteel naar station Wolfheze, dat op zijn initiatief was gebouwd. Vanwege de haarspeldbochten die de baron in Italiaanse bergwegen had gezien, was de naam snel bedacht: Italiaanseweg. Zelf zou ik dat los schrijven: Italiaanse weg, maar ik ben dan ook geen baron.

Beuken van 250 jaar oud

De grote beuken die je langs de weg ziet, zijn zo’n 300 jaar oud. We dalen en dalen, terwijl mountainbikers over de hobbelige klinkers langs ons heen naar beneden suizen. Prachtige, afwisselende tocht!