Groene Wissel Westeindse Heide & Hulshorsterzand | Nunspeet

Wacht op een mooie dag in augustus of september om deze prachtige tocht te maken. Dan staat de heerlijke heide in bloei. Maar elk jaargetijde is deze afwisselende wandeling de moeite waard. Na heide en bos wacht je nog een van de laatste grote zandverstuivingen van Europa: het Hulshorsterzand.

Reeën en wilde zwijnen

De bossen waar je doorheen komt zijn lekker stil. Reeën en wilde zwijnen schijnen je in het snotje te houden, maar ik had daar verder geen last van. De heide die volgt heeft weer een heel ander karakter dan bijvoorbeeld die van Kampina of Posbank. Kleiner, minder protserig, intiemer, introvert bijna. Of kun je dat van heide niet zeggen?

Pijpenstelen op de heide

Het plensde pijpenstelen toen ik op de heide arriveerde. Schuilend onder een gastvrije berk liet ik mij betoveren door de paarse gloed van de heide. Het leek bijna of de zon toch scheen. Denk dat het ook door de regen zo stil was. Geen kip te bekennen. Welke idioot gaat ook in de gietende regen lopen wandelen? Ik zei de gek.

Hulsthorsterzand

Na de heide kom je via een pittig klimmetje bij het Hulshorsterzand. Geen dode woestijn, maar ‘levend zand’: er wonen nogal wat bijzondere dieren en planten die als gemene deler hebben dat ze warmlopen voor zand. Een bijzonder diertje is bijvoorbeeld de mierenleeuw: de larve wacht stilletjes onder het zand tot er een mier in zijn vangkuiltje dondert. Brrrr.

Boomvalk en boomleeuwerik

Natuurmonumenten doet er alles aan om het gebied open te houden. Zo kan het zand lekker stuiven, of zoals de lokale bevolking zegt: ‘roken’. En ik moet zeggen, zo’n enorme zandbak is een bijzonder gezicht. Vooral als de boomvalk, ook al een zandminner, zijn luchtacrobatiek beoefent. Ook de zeer zeldzame boomleeuwerik schijnt hier te broeden.