Groene Wissel Geldermalsen | Door het Betuwehart: route 1

Een wandeling door het hart van de Betuwe, en dat betekent in april en mei: heel veel bloeiende fruitbomen. Deze Groene Wissel is wel voor asfaltliefhebbers: je krijgt nogal wat steen voor je kiezen. Wel een zalig graspad plus de prachtige Oranjestad Buren halverwege.

Laaiend enthousiast

Op Wandelzoekpagina.nl, thuisbasis van alle Groene Wissels, waren bezoekers laaiend enthousiast over deze wandeling. Misschien ben ik een zuurpruim, maar ik vond hem tegenvallen. Niet alleen door het vele asfalt: als de fruitbomen niet bloeien zitten er tergend saaie stukken tussen.

Bloesemwandelingen in de buurt

Twee bloesemwandelingen vond ik een stuk mooier dan deze Groene Wissel: NS-wandeling Mariënwaerdt (22 kilometer) en ANWB-wandeling Parels langs de Linge. Ik heb ze beide beschreven:

• ANWB-wandeling vanuit Leerdam >>
• NS-wandeling Mariënwaerdt >>

Bloesen: half april – half mei

Deze wandeltocht doe je natuurlijk voor de bloesem. En als het raak is, van half april tot half mei, zit je hier op de eerste rang. Niet voor niets gaat de jaarlijkse Rode Kruis Bloesemwandeling door dit gebied. Het barst hier gewoon van de fruitbomen. De Rode Kruisers liepen dit jaar op 18 april, ook nog veel te vroeg.

Late bloesem in 2015?

De pruimen zijn het eerst aan de beurt. En toen ik er wandelde, zag je ze al voorzichtig ontluiken. Het gekke is: vorig jaar, op 4 april 2014, liep ik hier ook en toen waren de pruimen en kersenbomen al vol in bloei. Dit jaar, in 2015, loopt de natuur flink achter. Het zal de kou wezen. Of was de bloesem van 2014 gewoon erg vroeg?

Heerlijke graspaden & vrolijke koeien

Afijn, na een paar kilometer laat je het saaie asfalt achterwege en duik je de graspaden op. Heerlijke graspaden, langs bos, slootjes, akkers en weiden. Ik zag boeren op tractors het land omploegen. En de eerste koeien die, na een winter op de benauwde stal, vrolijk genoten van frisse buitenlucht.

De Tichelgaten van Buren

Dat graspad slingert prachtig door het vlakke, groene land. Ik werd er opeens heel gelukkig van, zo stil was het hier, en zo weids. Over gras loop je ‘De Tichelgaten van Buren’ in, een klein natuurgebied dat ook wel de Put van Buren wordt genoemd. Vóór 1940 heeft een steenfabriek de klei in de grond gebruikt voor de productie van stenen. Onder de klei kwamen zandgronden tevoorschijn die nu een voedingsbodem vormen voor allerlei bijzondere planten, zoals moeraswespenorchissen, brunel, duizendguldenkruid en vierzadige wikke.

Buren: bijzonder mooi stadje

Dan loop je het mooie Buren binnen. En dat is echt genieten, want het is een bijzonder mooi plaatsje met ruim 100 rijksmonumenten en beschermd dorpsgezicht. Hoe klein Buren ook is, het is een echte stad met al sinds 1395 stadsrechten. Het vestingstadje is nogal eens belegd. De vestingwerken van Buren zijn nog grotendeels intact. Er zijn nog wallen, muren en een stadspoort: de Culemborgse- of Huizenpoort.

Oranjestad

Buren is ook een Oranjestad. Dit vanwege de band met de koninklijke familie. Willem van Oranje trouwde er in 1551 met Anna van Buren. Prinses Beatrix en koning Willem-Alexander zijn hierdoor gravin en graaf van Buren. De korenmolen op de wallen draagt dan ook de toepasselijke naam De Prins van Oranje. In Buren stond een van de grootste kastelen van Nederland: het Huis Buren. Laatste bewoner was Frederik Hendrik, prins van Oranje.

Elfstedenspeldje voor W.A. van Buren

Grappig: de Oranjes gebruiken soms de schuilnaam Van Buren als ze incognito willen zijn. En opeens kon ik me dat herinneren van vroeger: bij de Elfstedentocht van 1986 deed Willem-Alexander mee onder de naam W.A. van Buren.

Traag stromende Linge

Met spijt neem ik afscheid van Buren. En weer gaat het over voornamelijk asfalt langs voornamelijk niet bloeiende fruitbomen. Niets aan te doen. Het is best aangenaam en vrij rustig wandelen. De laatste kilometer door Geldermalsen is weer leuk, met nog een mooi traject door een park met heemtuin langs de traag stromende Linge.