Voor de wandelbijlage van NRC

Samen met ex-collega en NRC-eindredacteur Saskia van Loenen ga ik deze maandagmorgen op pad. Saskia gaat een verhaal over Frankwandelt schrijven voor de wandelbijlage van NRC van 20 maart 2021. Het artikel is ook online te lezen.

Bekijk het artikel op Nrc.nl >>

Zware wolkenluchten

Het gedroomde lenteweer blijft uit. Net nu ik Saskia wil trakteren op de wandeldag van haar leven, moeten we het stellen met zware wolkenluchten en maartse kou. Gelukkig maken we bij Kasteel Doorwerth wel een schitterende start.

Sprookjeskasteel van ridder Berend

Want dit is een van de mooiste kastelen van Nederland. Zou het prima doen in een sprookjesboek. Met z’n donkere slotgracht, schilderachtige ophaalbrug, ontelbare torentjes en kantelen, zadeldaken van leisteen, immens dikke muren van bakstenen in duizend tinten bruin en rood. Het kasteel dateert uit de 13de eeuw, en werd gebouwd door een heuse ridder: Berend.

Heuvelende bossen

‘Kasteel in de uiterwaarden’ noemen ze Berends kasteel ook wel, omdat het met z’n voeten pontificaal in de groene weiden langs de Nederrijn staat. Aan de andere kant van het kasteel liggen de heuvelende bossen waar dit Klompenpad ons doorheen voert.

Oudste robinia van NL

Maar eerst lopen Saskia en ik de binnenplaats van het kasteel op, om de dikste en oudste robinia van Nederland te bewonderen, geplant in 1676. Een avontuurlijke boom, die ze met veel kunst-, vlieg- en stutwerk overeind houden. En we nemen een kijkje in de moestuin, in 17de eeuwse stijl. Daar telen ze ‘vergeten groenten’, maar op het kille randje van de lente houden die zich nog schuil.

Steil klimmen op de stuwwal

Na een Koffie to go in kasteelcafé De Zalmen gaan we op pad. Een klinkerpaadje leidt ons langs de uiterwaarden, en biedt prachtig zicht op de hoge beboste stuwwal die we straks gaan beklimmen. In een verre ijstijd is die opgestuwd door landijs vanuit Scandinavië. Je kunt het je bijna niet voorstellen, maar destijds was die wal 275 meter hoog. Erosie heeft daar ruim 200 meter van afgesnoept, maar steil klimmen is het nog steeds.

Duivelse schaterlach

Op een kruispunt van aarden paadjes lijkt er iets loos met Saskia. Ze spitst haar oren en er verschijnt een gelukzalige glimlach op haar gezicht. “Hoor, hoor, de zwarte specht!” fluistert ze opgetogen. En inderdaad klinkt er een duivelse schaterlach tussen de hoge beukenbomen. Saskia is fervent vogelaar, heeft er zelfs een bijzonder leuk boekje over geschreven met collega-journalist Jean-Pierre Geelen: Spotvogels (bekijk op Bol.com).

Zwarte specht!!!

Maar de zwarte specht heeft ze nog nooit gespot. Even later flitst er iets donkers tussen de oude beuken. Saskia volgt de flits met haar verrekijker. “Ik zie hem!!! Ik zie hem!!! Ik zie hem!!! Zwarte specht!!! Zwarte specht!!! Zwarte specht!!!” Een beetje zoals Jack van Gelder de legendarische goal van Dennis Bergkamp versloeg op het WK-voetbal 1998. Gelukkig niet schreeuwend, maar met ingehouden fluistertoon.

Booswicht in sprookjes

Ik doe net alsof het allemaal doodnormaal is. Maar ben natuurlijk ook zwaar onder de indruk van die forse zwarte vogel met z’n rode muts die in sprookjes vaak figureert als booswicht. Vol van deze onverwachte ontmoeting wandelen we verder. Klimmend, dalend, zigzaggend door dichte bossen. We zien een gigantische eik bovenop een heuvel, laten ons omhullen door oude rododendrons middenin het bos. En we belopen zalige paadjes.

In Heveadorp ging het licht uit

Even later wandelen we het merkwaardige Heveadorp binnen, ontstaan in 1915 toen fabrikant Wilhelmi hier een rubberbandenfabriek bouwde. Wilhelmi zette karakteristieke huisjes met rieten kap neer voor z’n werklui. Zijn echtgenote deed om 10 uur ‘s avonds het licht in alle woningen uit met een centrale schakelaar, zodat de arbeiders de volgende dag weer fris en fruitig op hun werk zouden verschijnen. Een soort avondklok dus.

Praatjes & paprikasoep

Inmiddels zijn we wel weer toe aan een versnapering. Bij restaurant Westerbouwing moet een Koffie to go zijn, zo belooft hun website. Een bordje langs het pad bevestigt dat. Het is zelfs ‘A place where people tell you stories’. We houden ons hart vast. De vriendelijke dame van de bediening verkoopt gelukkig geen praatjes, maar wel verse paprika-tomatensoep, een aanrader.

De uiterwaarden in

Zigzaggend dalen we de steile stuwwal af, richting Nederrijn. We klimmen een hekje over en trekken de weidse uiterwaarden in. Links de rivier, rechts de groene weiden en in de verte vermoeden we Kasteel Doorwerth dat zich nog voor ons schuilhoudt.

Knielen op een bed violen

Jammer dat er hier geen vogels zitten, zeggen Saskia en ik tegen elkaar. Net op dat moment komen twee excentriek uitgedoste heren ons tegemoet. De één in een ouderwets pak en met een gleufhoed op, de ander met een oud KLM-koffertje gevuld met camera’s. Niet direct wat je zou verwachten in de uiterwaarden van de Nederrijn. Ze zijn bezig met een fotoproject, vertellen ze vriendelijk, “in de sfeer van de roman ‘Knielen op een bed violen’”. Zelf willen ze ook wel graag op de foto.

Scharrelende koperwieken

Verderop zien we nog meer vogels: een groepje koperwieken scharrelt tussen een oude boomgaard, op zoek naar wormen. We bestuderen ze uitgebreid met onze kijkers. Het niveau zwarte specht halen ze niet, maar die is dan ook hors catégorie.

Kasteel in zicht

Dan komt Kasteel Doorwerth weer in zicht, geheimzinnig schemerend achter hoge bomen. Verbaasd kijk ik op m’n Garmin-gps en ik zie dat we nog maar 9 kilometer afgelegd hebben. Dat kan niet kloppen. Een tweede blik vertelt me dat we in het begin verkeerd zijn gelopen, waardoor we een complete Klompenpad-lus hebben gemist. Saskia moet er even van bijkomen.

Op een dwaalspoor

Dan valt het kwartje: precies op het punt waar we de zwarte specht hebben gezien, zijn we van de opwinding een verkeerd pad ingeschoten. De zwarte specht heeft ons op een dwaalspoor gebracht, gekker moet het niet worden.

Uitkijktoren

We besluiten de misgelopen lus toch nog mee te pakken, en gelukkig maar, want het is een verdraaid mooi traject. Eerst langs het randje van de stuwwal, waar we een uitkijktoren beklimmen. Die biedt ons de mooiste uitzichten van de dag: over de uiterwaarden, Arnhem in de verte, het kasteel in de diepte. Even later wandelen we door oude, stevig glooiende eikenbossen.

En dan nog de kleine bonte...

Tussen dikke eikentakken zien we een wolkje adhd-vinken, waar plots een vogeltje uit opduikt dat even groot is maar heel anders vliegt. “De kleine bonte!” roept Saskia opgewonden. We vangen hem met onze kijkers, terwijl het mini-spechtje van tak naar tak fladdert op jacht naar insecten. “Net als de zwarte specht een zeldzame vogel die ik alleen nog in het Spaanse Extremadura heb gespot”, vertelt Saskia.

Een van de mooiste

Al met al een prachtige wandeling, een van de mooiste Klompenpaden die ik heb gelopen. En nooit eerder heb ik zo’n rijke vogelvangst gehad. Het mag wel in de krant.

Wandelbijlage NRC: 20 maart 2021

Over kranten gesproken: zaterdag 20 maart 2021 is dus de wandelbijlage van NRC verschenen, met daarin een verhaal van Saskia van Loenen over Frank(wandelt). Een collector’s item voor alle wandelaars 😁 Het NRC-artikel is uiteraard ook ook online te lezen.

Bekijk het artikel op Nrc.nl >>

Goed om te weten

• Bij Kasteel Doorwerth kun je doordeweeks prima parkeren, in het weekend kan het zeer druk zijn.
• Met het openbaar vervoer is het Dorenweertsepad lastig bereikbaar. Bushalte Drielse Veer in Oosterbeek of bushalte Rolandseck in Doorwerth liggen dichtbij de route.
• Kasteelcafé De Zalmen is elke dag open voor Koffie to go; hun website vermeldt foutief dat het café op maandag gesloten is.
• Café-restaurant Westerbouwing heeft een dagelijks geopende buitenbar, met uitstekende soep en koffie.