Grillige eiken, schilderachtige berkjes

Een beetje geluk met het weer moet je wel hebben. En geluk heb ik vandaag: het is een stralende winterdag. De zon schiet z’n stralen door grillige eiken en schilderachtige berkjes en laat het uitgestrekte stuifzand goudgeel oplichten. Als ik niet oppas word ik nog vrolijk.

Kootwijkerveen

Op de eerste kilometers kom ik langs prachtige langgerekte vennen: het Kootwijkerveen. Hier heb je vanaf de droge zandgrond mooi zicht op de watervogels, waaronder de dodaars, een grappig watervogeltje met een donzig kontje. Helaas laat is hij vandaag elders met z’n lekkere kontje.

Kraaiheide

De wandeling voert vooral door de bossen, maar soms opent het bos zich voor velden met kraaiheide, die er op deze winterdag bijzonder dor bij staat. Kraaiheide bloeit in het voorjaar, dus dat is misschien wel het beste jaargetijde om deze wandeling op je menu te zetten.

Snelweg A1: woeste zee

De eerste kilometers is de snelweg A1 in de verte flink hoorbaar. Als het geraas van de zee die steeds iets woester wordt. Heel storend is het niet, maar verwacht hier geen oorverdovende stilte.

Heerlijk uitgestorven

Als ik verderop de snelweg heb gepasseerd, wordt het stiller en stiller. En dan valt op hoe uitgestorven dit gebied is op deze vrijdag. Af en toe een fanatieke mountainbiker in het bos, in de verte een eenzame wandelcollega. Maar er zijn ook uren waarin ik de schitterende natuur voor mezelf heb.

Edelherten & wilde zwijnen

In de Veluwse bossen rond Kootwijk kun je edelherten en wilde zwijnen treffen. Overdag houden ze zich schuil, je ziet ze vooral in de vroege ochtend of aan het eind van de dag als het gaat schemeren. Grootste kans op een ‘close encounter’ heb je in voorjaar en zomer.

Klapeksters in de winter

De wintertijd is juist bij uitstek geschikt om de klapekster te spotten. Deze zeer zeldzame vogel heeft een opvallend wit-zwart verenkleed, met zo’n mooi roversmaskertje bij z’n ogen. Heel gezellige vogels zijn het niet: ze spietsen hun prooien aan stekels en aan prikkeldraad, om zo een voorraadje aan te leggen voor de lekkere trek.

Doe de ‘extended version’

Het boswachterspad voert vooral door bossen pal langs de stuifzandvlaktes. Verlaat dus zeker af en toe het pad om van het weidse uitzicht over het zand te genieten, anders mis je heel wat. En doe net als ik de ‘extended version’ langs uitkijktoren De Zandloper. Dat is bij elkaar bijna 2 kilometer extra aanpoten, maar de beloning is groot.

Sahara van de Lage Landen

Het uitzicht vanaf de 13.5 meter hoge toren is namelijk adembenemend. Hier zie je pas echt goed dat het Kootwijkerzand de grootste actieve zandverstuiving van West-Europa is. Het gebied van 700 hectare wordt ook wel ‘de Sahara van de Lage Landen’ genoemd. Uitgestrekte zandduinen wisselen af met heidevelden bespikkeld met vliegendennen. Echt genieten.

Fun facts

De nerd in mij komt ook aan z’n trekken, want over uitzichttoren De Zandloper leer ik van het bordje dat erbij staat een aantal interessante fun facts. Zo weegt hij 17.000 kilo en bestaat hij uit 3100 onderdelen, waaronder 1335 bouten en moeren. De ‘genisten van Defensie’ hebben hem gebouwd. Weet je dat ook weer.

Heide met jeneverbessen

In een weidse boog wandel ik terug naar het noorden, over kronkelpaadjes en rustige zandwegen. Het stuifzand hebben we nu achter ons gelaten, hier vind je met name bossen en heidevelden met jeneverbessen. Stil blijft het tot ik via een ecoduct de snelweg A1 weer kruis.

Groene Wissel: nóg mooier

Mooie wandeling al met al, maar hij haalt het niet bij de Groene Wissel in dit gebied. Die is mooier (en zwaarder) omdat hij ook dwars over de zandverstuiving voert.

Groene Wissel Veluwse Woestijnen >>