Dorpsgevoel

Direct bij het startpunt – het Dorpshuis van Voorst – kun je de mooie kerk bewonderen. Die stamt uit de 15de eeuw, maar de tufstenen toren is nog drie eeuwen ouder. Rond de kerk vind je boerderijen en landhuizen met een monumentenstatus. Je krijgt er een echt dorpsgevoel van, ook door de weldadige stilte en de weilanden met knotwilgen en grazende schaapjes pal achter de kerk.

Keffend hondje

Dan is het tijd om het Beekweidenpad op te gaan, dat opvalt door z’n merkwaardige vorm. Met z’n drie aan elkaar geknoopte lussen heeft hij wel iets weg van een keffend hondje met een groteske kop dat op z’n achterste poten staat.

Winterhard en zelfredzaam

Zigzaggend over kleine spoortjes door weilanden wandel je richting de hondenkop. Bosranden in herfstkleuren vrolijken de horizon op. De brandrode runderen – een zeldzaam ras – passen uitstekend in dit herfstige palet. Alsof een landschapsarchitect zich ton sur ton heeft uitgeleefd. Die runderen zijn trouwens ‘winterhard en zelfredzaam’, zo vertelt een bordje langs het pad.

Herenboerderij De Adelaar

Je passeert de prachtige herenboerderij De Adelaar, een rijksmonument uit begin 17de eeuw. Een fraai exemplaar: niet voor niets is hij in 2003 uitgeroepen tot Boerderij van het Jaar.

Landgoed Beekzicht

Even verder wandel je landgoed Beekzicht op met hoge beuken, half november nog volop in herfsttooi. En je volgt de Voorsterbeek, die zich soms aan het zicht onttrekt achter hoge rietkragen. Duikt hij op, dan zie je hem golven door een prachtig landschap van weilanden, houtwallen en rijen knotwilgen.

Appense Bos

Een graspaadje langs de oevers leidt je het Appense Bos in. Hier kom je langs grafheuvels die ruim 4000 jaar geleden zijn opgeworpen en je wandelt afwisselend over kleine paadjes en bomenlanen. Een daarvan is de Appense Dijk, een verhoogde bomendijk die hier al in de 14de eeuw is neergelegd om de IJssel te beteugelen.

Fans langs het pad

Bij een veld vol herfstbloemen nuttig ik de lunch, waarbij nogal wat wandelaars me tegemoet lopen en groeten. Onder wie zelfs twee fans van Frankwandelt die me herkennen terwijl ik bloemen fotografeer. Ze wandelen de eveneens fraaie OV-stapper Bomendijk, een oude NS-wandeling, die hier langskomt.

Mijn blog over de Bomendijk >>

Dijkdoorbraak

Dat je beroemd bent, wil niet zeggen dat je op je lauweren kunt rusten. Dus in de benen maar weer, over de ene fraaie bomendijk na de andere. En langs het Juffersgat, een restant van een vroegere dijkdoorbraak, een teken dat de IJssel nabij is. In vroeger eeuwen spoelde de rivier complete dijken weg, daarbij diepe kolken veroorzakend. Het Juffersgat – een van die kolken – ontstond in 1552 toen de dijk op drie plaatsen brak.

Spook in het Juffersgat

In dat Juffersgat zit het spook van het dorpje Voorst gevangen, zo lees ik in de leuke Klompenpad-app. Hij krijgt zijn vrijheid pas terug als het hem lukt de poel leeg te scheppen met een vingerhoedje.

Asfalt én vergezichten

Even later zit de hondenkop erop, en begin ik aan z’n achterlijf. Over die oostelijke lus van het Beekweidenpad zijn sommige bezoekers van Klompenpaden.nl minder enthousiast vanwege het asfalt onder je schoenzolen. En inderdaad pak je even verder een asfaltfietspad over een hooggelegen dijk. Maar de zoolslijtage krijgt compensatie: ontzettend mooie vergezichten over de uiterwaarden van de IJssel. De rivier zelve krijg je overigens niet te zien.

Kasteel Nijenbeek

Wel ontwaar je in de verte iets bijzonders in de uiterwaarden: Kasteel Nijenbeek. Een imposante vierkante toren die zo’n 900 jaar langs de oevers van de IJssel werd gebouwd om de scheepvaart op de rivier te controleren en tol te heffen. Die toren groeide in de loop van de eeuwen uit tot een statig kasteel, dat door z’n strategische ligging het middelpunt vormde van vele oorlogen en veldslagen.

Mooiste ruïne van Nederland

In de Tweede Wereldoorlog was de Duitse Wehrmacht er gelegerd. Artillerievuur door Canadese bevrijders beschadigden het kasteel zwaar. Geen ramp, want de karakteristieke toren staat bekend als de mooiste ruïne van Nederland. Je kunt hem het best bewonderen vlak bij het Baron van der Feltz-gemaal waar je langskomt.

Zwarte populier & heggen

Over de Sinderensedijk, een rustig asfaltweggetje, wandel je verder, met weer die weidse vergezichten. Richting Voorst wordt het landschap wat saaier, maar let hier op een karakteristieke zwarte populier – een echte eyecatcher – plus de vele heggen langs je pad. Ze spelen een belangrijke rol in dit gebied om het vee binnen de weides te houden. Het oeroude ambacht van het heggenvlechten is in deze streek ook na de introductie van het prikkeldraad, zo’n 100 jaar geleden, bewaard gebleven.

Zeldzame vogels

Die heggen zijn niet alleen van praktische en cultuurhistorische betekenis, ze zijn ook belangrijk voor de biodiversiteit. Zeldzame vogels, kleine zoogdieren en insecten vinden er beschutting. En ze zijn ook een stuk schilderachtiger dan prikkeldraad.

Oud kerkenpad

De kerk van Voorst komt weer in zicht, maar het Klompenpad heeft nog meer in petto: de achterpoten van de hond. Dat zuidelijke lusje moet je vooral niet overslaan, want hier wandel je over een heerlijk boerenpaadje – een oud kerkenpad – langs knotwilgen en weilanden. Nieuwsgierige koeien – geen zelfredzame – rennen met me mee, hoe hard ik ook roep dat ik geen graspol ben. In de verte foerageren ooievaren op de weides.

Spiegelgladde kleiput

Even later komt de route langs een vogelkijkscherm bij een oude kleiput: een vogelrijk en spiegelglad meertje, ontstaan door kleiwinning. Slingerpaadjes leiden je weer terug naar de kerk, en dan is de Klompenpad-koek toch echt helemaal op.