Terwijl welgestelde heren en dames een heilzaam stoombad namen in een van de chique kuuroorden rond Eerbeek op de Veluwe, werkte Jan met de Pet zich in het zweet in de papierindustrie. Tekenen van beide activiteiten uit voorbije eeuwen kom je tegen op deze wandeling over fraaie landgoederen en door stille bossen.
We starten op deze zomerse zondag met koffie op het riante terras van het Fletcher Hotel-Landgoed Huis Te Eerbeek. En met de eerste wandelkilometers over het landgoed kunnen we ons helemaal voorstellen dat dit gebied in vroeger eeuwen rijke lieden trok die hierheen kwamen voor weldadige rust en een gezondheidskuur.
Over smalle paadjes en statige beukenlanen wandelen we, en even verder komen we bij Huis te Eerbeek, dat stamt uit de 14de eeuw en destijds dienst deed als jachtslot. Het ligt er adembenemend bij, aan een grote vijver met fontein, omzoomd door eeuwenoude eiken en beuken. Het statige huis is aangepast aan de moderne tijd en doet nu dienst als hotel.
Over een hooggelegen dijkje wandelen we door het landgoedbos naar het Apeldoorns Kanaal, het volgende hoogtepunt. In 1825 startten ze met het graven van het 52 kilometer lange kanaal van Dieren naar Hattem. Niet met machines, maar met schop en kruiwagen. Vier jaar later was het langste kanaal van Gelderland een feit. Vijf houten sluizen zorgden voor overbrugging van twaalf meter hoogteverschil. Rendabel voor de scheepvaart is het nooit geworden.
Over het (verharde) jaagpad langs het kanaal gaat de tocht en we genieten van de lange rijen hoge Amerikaanse eiken. We wandelen langs fraaie ophaalbruggetjes en komen in een goede stemming langs de ruigbegroeide oevers. Maar het is niet al goud wat blinkt. Aan de overzijde van het kanaal loopt een drukke weg, en het fietspad waar de tocht overheen voert hebben we ook bepaald niet voor onszelf.
Dus rouwig zijn we niet als we verderop de bossen weer induiken. Daar wandelen we afwisselend over kleine paadjes en lange (vermoeiende) mulle zandpaden. Af en toe komen we een wandelaar of fietser tegen, maar wat vooral opvalt is de stilte die we hier treffen op deze zonnige zondag midden in de zomervakantie.
Af en toe wordt die stilte verstoord. Niet alleen door vogelconcerten, maar ook door ander gefluit: van de Veluwsche Stoomtrein die hier al sinds 1887 over een roestig spoortje boemelt. Twee keer stappen we dat spoor over, helaas zonder de stoomtrein te zien. Het stoomboemeltje vervoerde vroeger grondstoffen voor de papierindustrie en stuthout voor de Limburgse mijnen, nu louter nog toeristen.
Verderop komen we in het dorpje Laag-Soeren langs de Vrijzinnig Hervormde Kerk. Een snoepje, met z’n steile rode zadeldak, z’n karakteristieke grote ramen en z’n fraaie bolvormige dakruiter – zo heet een torentje op het dak van een kerk. De kerk is gebouwd in 1935 en werd vroeger Heidekapel genoemd.
Laag-Soeren was in de 19de eeuw het eerste kuuroord van Nederland. Dat was te danken aan de rijke Amsterdamse koopman Pieter Nicolaas Jut van Breukelerwaard die in een Oostenrijks kuuroord was genezen van zijn jicht. In 1849 kocht hij het Huis Laag-Soeren om hier een eigen kuuroord te vestigen: Bethesda.
Vermogende reumapatiënten ondergingen hier hun therapieën met heilzaam water uit de Eerbeekse beek. Ze brachten Laag-Soeren welvaart. In de jaren tachtig vestigde de meditatieschool ‘Soeria’ zich in het gebouw, van de Indiase goeroe Maharishi Mahesh Yogi, bekend van The Beatles die in 1967 bij hem in India verbleven. Rond 2000 is het voormalige kuuroord omgebouwd tot een appartementencomplex.
Verderop herhaalt het wandelrecept zich: we lopen weer door stille bossen, ditmaal van de Veluwezoom. Spectaculair is het allemaal niet, aangenaam wel. Af en toe openen de bossen zich en heb je fraai zicht op een glooiend heideveld, op weilanden of akkers waar het mais al hoog opschiet. En zo kabbelt de wandeling plezierig voort.
Dan klimmen we over een klein paadje langs de diep ingegraven Soerense Beek. Die kronkelt van z’n bron bij Laag-Soeren door weilanden en langs boerderijen naar landhuis de Gelderse Toren waar hij – vier kilometer verder – de IJssel in stroomt. Dat beekje is zo piepklein dat je je bijna niet kunt voorstellen dat het een rol heeft gespeeld in de papierindustrie.
En toch is dat het geval. Sprengen – de naam voor gegraven beken – als de Soerense Beek werden hier tussen 1600 en 1800 aangelegd. Over grote afstanden werd het verval miniem gehouden, om de beek aan het eind in één klap meters naar beneden te laten storten. Op die plekken werden watermolens aangedreven die aan de basis stonden van de papierindustrie. In één moeite door deden ook wasserijen er hun voordeel mee. Vlakbij Laag-Soeren staat nog steeds een wasserij die gebruikmaakt van het kalkarme sprengenwater.
Dat water is niet alleen fluweelzacht, het heeft ook een constante temperatuur van 10 graden Celsius. We buigen ons even over het kristalheldere water en voelen dat het heerlijk koel is. De route loopt langs de beek en zoekt het verderop via trappetjes hogerop. We lopen de bossen uit en dan is het mooiste er ook wel af. De laatste kilometers gaan door vrij saai landschap en een stuk langs een drukke weg.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Lekker eropuit in eigen land. Een minivakantie wandelen of fietsen vanuit een superlekker natuurhuisje. Ik selecteerde de tien allermooiste!