Laat ik maar met de deur in huis vallen: wandelen is geen sexy bezigheid. De wandeloutfit bijvoorbeeld roept niet bepaald verlangens op naar woeste nachten. Rugzakjes en nordic walking sticks zijn zo ongeveer de minst opwindende hulpstukken die je maar kunt verzinnen. En als je weleens een wandelgroep op je pad treft, denk je eerder aan Prozac dan aan Love Potion No. 1 (of beledig ik nu iemand?).
Toch is het gek, want er zijn nogal wat overeenkomsten tussen wandelen en seks. Misschien ligt het aan mij, maar ik kan enorm opgewonden raken van intieme slingerpaadjes door dichte bossen. Of geef ik mezelf nu te veel bloot?
Nog zo eentje: ontmoet ik al wandelend bijzondere dieren, dan gaat m’n hart sneller kloppen en kriebelt een gelukzalig gevoel diep in m’n onderbuik. Als het te plastisch wordt moet je het maar zeggen.
En zeg nou zelf: tijdens een mooie wandeling raak je volledig in het hier en nu, je voelt je vrij, je komt in een flow. En na afloop voel je je behaaglijk loom en ontspannen. Ik denk dan: seks! seks! seks! Om nog maar te zwijgen van wandelen in de bergen: al die pieken en dalen, say no more. Maar terug naar het startpunt: wandelen is niet sexy. Vijf redenen waarom dat zo is.
Dat wandelkleding vooral praktisch moet zijn, snap ik. En dat het materialen zijn die tegen een stootje kunnen, en bij voorkeur water- en vuilafstotend, ik heb er geen problemen mee. Maar het is natuurlijk niet bepaald opwindende lingerie waar je je Groene Wissels of Trage Tochten in aflegt.
En omdat wandelaars dat beseffen, gaan ze in die seksloze kleding ook seksloos bewegen (houteriger). En iets anders uitstralen (verleidelijk als een stijve hark). Zie je iemand in wandeloutfit, dan kunnen er allerlei gedachten door je hoofd schieten, maar de woorden 'lekker ding' zitten daar meestal niet bij. Houdt Doutzen Kroes van wandelen trouwens?
Ik ben geen wandelgroeploper. Ik ben sowieso geen groepsmens, en wandelgroepen vind ik deprimerend. Als ik onderweg wandelgroepen tegenkom, dan stollen subiet al mijn sappen. Sorry als ik iemand beledig, het is niet persoonlijk bedoeld, het ligt vast aan mij.
Wandelgroepen vallen uiteen in twee soorten. Enerzijds heb je zogenaamd vrolijke wandelgroepen. Je kent ze wel, van die groepen voor de gelegenheid bijeengeraapte veertigers en vijftigers die geanimeerd met elkaar aan de wandelpraat zijn. En omdat iedereen angstvallig op zoek is naar evenwicht, wisselen ze regelmatig van wandelpartner. Wel veel wisselende contacten dus, maar die vrolijkheid heeft vaak iets gemaakts, zodat je de lust vergaat voor wat dan ook, niet alleen voor seks.
Zonder meer treurige wandelgroepen heb je ook. Dat zijn van die groepjes waarvan de leden elkaar eigenlijk niet bar veel te zeggen hebben, en ook de energie niet hebben om net te doen alsof. Soms zie je er echt chagrijnige tronies tussen. Maar goed: ze houden tenminste niet de schone schijn op. Jammer alleen dat ze dat niet elders doen. Want als ik dit soort sneue groepjes ontmoet, drijft die sombere wolk nog een tijdje met me mee. En waar gedeprimeerdheid op de loer ligt, is opwinding ver te zoeken.
Overigens voor al mijn bezoekers die bij een wandelgroep horen: voor jullie geldt bovenstaande natuurlijk niet. Jullie zijn stuk voor stuk supersexy wandelstoten
Youp van 't Hek had in 2010 tijdens z'n oudejaarsconference een mooi item over "aseksuele windjack dragende rugzakmensen." Ik ben het met hem eens: rugzakjes zijn een flinke turn off.
Ga nooit, ik herhaal nóóit naar een eerste date met een rugzak om. Een grotere afknapper is ondenkbaar. En laat alsjeblieft ook je nordic walking sticks thuis in het paraplurek.
OK, voor wandelaars zijn ze onmisbaar. Bijvoorbeeld voor het meenemen van onsexy lunchpakketten en dito regenpakken. Maar op een date? Thuislaten die handel!
Een speciaal segment binnen het wandelen is het naaktlopen. Ik geef toe, een niche, en persoonlijk ken ik (godzijdank) niemand die deze tak van sport beoefent. Maar toch zijn er nogal wat mensen die deze aparte hobby erop nahouden. Hier komen twee zaken bij elkaar die strijdig lijken: naakt zijn doet direct aan seks denken, en wandelen juist helemaal niet.
Nou wil het geval dat ik nudisten persoonlijk altijd enorm seksloos vind. Niets vind ik zozeer een afknapper als nudisten op het strand. Ik zou van m'n leven niet voor de lol in m'n blootje op een strand gaan liggen. Misschien ben ik er te preuts voor en moet ik nog leren de woeste man in mezelf los te laten.
En naaktlopen in groepsverband, een vreselijker martelgang kan ik niet bedenken. Aan mijn lijf geen naakte polonaise. Voor liefhebbers van naaktwandelen: in de Duitse Harz (waar ik van top tot teen gekleed een pracht van een route heb gelopen) heb je een beroemde naaktwandeling: de Harzer Naturistenstieg.
Dat is Duitslands eerste officiële wandelroute waar naakt gewandeld mag worden. Overigens is deze route aangepast voor de specifieke wensen van de naaktwandelaar. Zo zijn doornen en brandnetels verwijderd. Naaktwandelaars zijn dus niet alleen niet sexy, het zijn ook gewoon mietjes. Met alle respect.
Wat sexy is, is natuurlijk volkomen persoonlijk. Maar als je honderd mensen vraagt wat sexier is: wandelen of de Olympische honderd meter sprint, dan weet ik het antwoord wel. Sommige mensen die wandelen, proberen er nog wat van te bakken door te zeggen dat ze aan wandelsport doen. Maak me gek!
Om misverstanden te voorkomen tot slot nog even dit: ik hoop persoonlijk dat wandelen voor altijd lekker saai, bedaard, onsexy mag blijven. Bewaar ons wandelaars voor lieden die het sexy imago ervan willen opvijzelen, want dan hoor je de kassa al rinkelen. En nu lekker naar buiten, op jacht naar heerlijke (wandel)hoogtepunten.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.