Je kijkt voortaan anders naar een strontvlieg als je De Nieuwe Wildernis hebt gezien. Een geweldige film over de nieuwe natuur in de Oostvaardersplassen die laat zien hoe bijzonder de gewone natuur om ons heen eigenlijk is.
Een ijsvogelpaartje dat gezellig samen aan het vissen is. Wilde Konikpaarden die rouwen om het sterven van een van hun veulens in de winter (een dráma). Bloedjegeile edelherten in de bronstijd. Een sluwe vos die een troep ganzenkuikens aanvalt. Het zijn onvergetelijke, soms gruwelijke maar vaak ontroerende beelden. Loeimooi, met groot vakmanschap, gefilmd.
In Europa is er geen gebied dat met de Oostvaardersplassen te vergelijken valt. In het diepst gelegen deel van Zuidelijk Flevoland, de polder in het IJsselmeer, schiep de natuur een groot moeras met rietvlaktes, ruige graslanden en waterplassen.
Ganzen, lepelaars en aalscholvers wisten de nieuwe wildernis te vinden, net als reeën, vossen, hazen en vleermuizen. Zelfs de zeearend, met een spanwijdte van 250 cm de 'vliegende deur' genoemd, broedt sinds kort weer in de Oostvaardersplassen. Om graslanden tot ontwikkeling te brengen zijn er in de jaren tachtig Heckrunderen en Konikpaarden in het gebied losgelaten. In 1992 volgden edelherten.
Ik ken de Oostvaardersplassen vooral van schaatstochten, van een rondje wandelen door het Wilgenbos en vogels bespieden bij de Lepelaarsplassen. Laatst maakte ik er nog de NS-wandeling vanuit Almere (geen topwandeling overigens). Heel bijzonder vond ik het gebied eigenlijk niet. Tot ik De Nieuwe Wildernis zag.
Betoverend zijn de verstilde beelden van Konikpaarden en zilverreigers in herfstige ochtendmist. Van de nacht die z'n intrede doet, de winterse sterrenhemel die over het land waakt. De dieren die moeten overleven als de winter het weidse landschap een grimmig gezicht geeft. Waarbij je even het gevoel krijgt dat je niet in het dichtbevolkte Nederland bent, maar op de eindeloze toendra's in Rusland.
Vier seizoenen volgen we de dieren, van lente tot lente. Veel in de dierengemeenschap draait – niet verrassend – om seks en vechten. Onvergetelijk: het oude mannetjeshert, ooit heer en meester over 'zijn' dames, dat nog één keer het gevecht aangaat met zijn jonge viriele tegenstrever. Inzet: wie mag de hindes in deze bronstijd bevruchten? Kansloos is het oudje, en hij druipt af om z'n wonden te likken. De Nieuwe Koning rent burlend met z'n tong uit z'n bek achter de hindes aan nadat hij zichzelf eerst eens lekker heeft ondergepist.
Gek genoeg beving me tijdens het kijken ook een gevoel van trots: wat schitterend is ons land eigenlijk, wat een heerlijke natuur hebben we, wat is het licht toch mooi zo aan het begin of eind van de dag en wat zijn onze wolkenluchten van een onovertroffen schoonheid.
Alle lof voor de makers van deze 'on-Nederlands goede wildernisfilm', zoals alle kritieken hem (terecht) bewieroken. Twee jaar lang volgden regisseur Ruben Smit en zijn filmteams de vossen, ganzen, ijsvogels, herten en de grootste kudde wilde paarden van Europa (trots!). Het resultaat is een natuurfilm zoals die nog nooit eerder in Nederland is gemaakt. Kortom: gaat dat zien en kijk je ogen uit naar de alledaagse natuur in eigen land.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.