Zoeken naar de start

De 28 kilometer van deze etappe is al fors, zeker als je bedenkt dat er heel wat hoogtemeters te bedwingen zijn en veel stappen over modderige glibberpaden gaan. Ook moet je natuurlijk nog van en naar je onderkomen voor de nacht. En o ja, een broodje bij de bakker halen kost nog eens 500 meter. Wat dan niet helpt is als je de start van de route niet kunt vinden.

Picknickbank

De gps-track wil me dwars door een groot gebouw hebben. Ik sta vertwijfeld te kijken als een oudere vrouw die met haar grote herdershond aan het Dutch Mountain Trailen is, even vertwijfeld met haar gidsje zwaait. “Heb jij de picknickbank al gevonden?” vraagt ze. Want blijkbaar moet je bij een picknickbank iets doen. Omtrekkende bewegingen om het grote gebouw blijken vruchteloos. De vrouw, haar hond en ik keren op onze schreden terug, een ruime kilometer, om via een achterafweggetje door Gulpen na nog een ruime kilometer op de route te belanden.

Summit 4: Gulperberg

Gelukkig is de omgeving direct zo mooi dat de verdwaal-ergenissen snel vergeten zijn. Eerst is er een pittige klim naar de Gulperberg (157 meter boven NAP), de vierde van de Seven Summits van de Dutch Mountain Trail. Samen met Maria en Jezus kijk je uit over het heuvelland rond Gulpen.

Witte pluizenbollen

Vervolgens gaat het pad al zigzaggend dwars door een dalende weide vol boterbloemen en de ontelbare witte pluizenbollen van uitgebloeide paardenbloemen. In de diepte loopt een holle weg met twee wandelaars die ik determineer als de Dutch Mountain Trailers die gisteren ook voor me liepen. Soms herken je mensen in de verte al aan de kleur van hun rugzak.

Limburgs Toscane

Even later wandel ik zelf over die holle weg die stijgt langs een bosrand, met voortdurend veranderde vergezichten. Na wat bochten wordt het uitzicht echt bijzonder. Vanaf de rand van het Dunnenbosch kijk je uit over de kalkhellingen van de Eyser Heuvelrug, met op de top een rij populieren die cipressen imiteren. Een kronkelige steenslagweg, het glooiende landschap, de hoge bomen aan de horizon: een ansicht die herinneringen oproept aan Toscane, zelfs met het mistige weer van vandaag.

Lente!

Intussen is de lente volop aan het ontluiken, al laat de zon het goed afweten. De luidruchtige vogels in de oude beuken, de bloemenpracht langs het pad – vandaag wemelt het van de look-zonder-look. De meidoorn trekt witte linten door het landschap, felgele brem versiert de hellingen.

Dal in het dal

Een dal in de vorm van een vlaaipunt biedt zicht op een dorpje in het dal met de toepasselijke naam Dal. Het is slechts een van de vele dorpjes die je vandaag ziet liggen, vaak in de verte, soms schampt de route een slapend gehuchtje, met wat oude vakwerkhuizen, een kerkje, kapelletje of op z’n minst een wegkruis.

Panoramaweg

Kilometers gaat het nu langs donker bos, met zicht op het heuvellandschap dat er telkens net weer een tikkeltje anders uitziet. Een kerkje komt erbij en glijdt al wandelend langzaam weer uit beeld. Dan een fraaie oude boerderij, een felgeel koolzaadveld, een kudde grazende koeien. In Duitsland noemen ze dit soort paden heel toepasselijk Panoramawegen. Je krijgt ook de neiging panoramafoto’s te schieten.

Summit 5: Hakkenberg

Dan duikt het pad de dichte bossen weer in en begin je een flinke klim over holle paden naar de tweede top van vandaag en de vijfde van de Seven Summits: de Hakkenberg (252 meter boven NAP), op de grens van Nederland, Vlaanderen en Wallonië. Ook een soort drielandenpunt dus, merkt het gidsje droog op. De naam is ontleend aan het feit dat het Bovenste Bos, waar het punt te vinden is, vroeger werd gebruikt voor hakhout. Je kijkt uit over een bergflank waar koeien de hele dag scheef staan te grazen.

Heftige strijd

Na een haarspeldbocht wandel je aan de andere kant van de berg weer over zo’n prachtig panoramapad, dat nu zicht biedt op het Belgische dorp Teuven. Dat ligt in de Voerstreek, en het gidsje memoreert dat deze streek vijftig jaar geleden het toneel was van een heftige strijd tussen Walen en Vlamingen. Reden: de Voerstreek werd bij de Vlaamse provincie Limburg gevoegd en dat was tegen het zere been van de Walen. Er volgden veldslagen en straatgevechten met beschietingen en gewonden.

Wijndomein De Planck

Vreedzame slaapdorpjes De Plank en Sint-Martens-Voeren vind je op je pad. En je doet in de tussentijd de meest zuidelijk gelegen wijngaard van Nederland aan: Wijndomein De Planck, omgeven door een hoge meidoornhaag.

Summit 6: Kattenroth

Nu is het nog een keer stevig klimmen naar de zesde van de Seven Summits: Kattenroth (209 meter boven NAP). De gids had een adembenemend uitzicht beloofd op Noorbeek, naar verluidt het mooiste dorp van Limburg. Maar hoe ik de horizon ook afspeur, een dorpje zie ik niet liggen. Ik troost me met de gedachte dat ik straks afdaal naar Limburgs mooiste dorp, waar m’n slaapplek voor de nacht is, vlak bij de kerk en meiboom. Op m’n GPS staan 32 kilometers.

Door naar Mheer

Deze derde etappe van de Dutch Mountain Trail loopt overigens officieel door naar het dorpje Mheer, twee kilometer verderop. Maar dat mooie dorpje bewaar ik voor morgen.