We verlaten hunebedhoofdstad Borger en doorkruisen de wat saaie bossen van Boswachterij Exloo. Gelukkig grossiert ook deze etappe in weidse uitzichten over boerenland. Het toeristische dorpje Exloo kan ons niet bekoren, het prachtige Molenveld des te meer. Jammer van die overscherende straaljagers, maar dat kan het Drenthepad niet helpen.
Voor het Hunebedcentrum in Borger ontbreekt ons de tijd: vandaag lopen we een lange etappe. Bezoek je het centrum wel, dan vind je daar alles wat je maar wilt weten over de geschiedenis van het Trechterbekervolk. Die zijn verantwoordelijk voor de vele hunebedden die je in deze omgeving tegenkomt.
Op een ‘steenworp’ afstand van het centrum kun je bijvoorbeeld het grootste hunebed van Nederland bezoeken. Hij is liefst 22.6 meter lang, en bevat ook de grootste steen die in een Nederlands hunebed is verwerkt, met een gewicht van naar schatting 20.000 kilo. D27 is de bescheiden naam van dit hunebed.
Tot zover de fun facts, wij gaan op pad. Anders dan de vorige etappe, die vooral door open boerenland voerde, gaan de eerste kilometers door de uitgestrekte Boswachterij Exloo. Hier vind je voornamelijk aangeplant naaldbos. En ook al doen grafheuvels uit de ijzertijd hun best er nog wat van te maken: het is wat saai naar onze smaak.
Gelukkig openen de bossen zich hier en daar, lopen we onverhard langs bosranden, en genieten we weer van die weidse uitzichten over boerenland. We kunnen maar geen genoeg krijgen van goudgele akkers op hooggelegen essen, afgewisseld met bloeiende aardappelvelden en manshoog mais. Maar dat zal wel komen doordat wij stadskinderen zijn.
Het Drenthepad trekt vervolgens over een handvol mooie heideveldjes, die eind juli al een beetje in bloei staan. Dopheide en struikheide herkennen we, maar verder reikt onze heidekennis niet. Genieten doen we er niet minder om. En dan kruist ook nog een koppel schichtige reeën ons pad. Onze dag kan niet meer stuk.
Middenin de bossen vinden we hunebed D30, dat kinderen gebruiken als rugsteuntje voor een heerlijk zonnebad. Zouden de ijzertijdkinderen van het Trechterbekervolk ook zo brutaal zijn geweest?
Op het Buinerveld vinden we nog meer geschiedenis, maar die is niet van mensenhand. Opmerkelijke gletsjerkuilen, ook wel ‘pingoruïnes’ genoemd, sieren het landschap. Ze zijn een overblijfsel uit de Weichsel-ijstijd. Door de werking van het ijs ontstonden ijsbergen die tientallen meters hoog konden worden. Na de opwarming van de aarde, bleven grote ronde ‘kraters’ achter.
Het dorpje Exloo is een welkome onderbreking, al heeft het niet de charme van sommige andere Drentse dorpjes. Nogal wat nieuwbouw, opzichtige horeca en toeristische attracties ontsieren dit brinkdorp. Door je oogharen zie je dat het ooit een authentiek dorp was, dat ligt op de plek waar al sinds de prehistorie mensen wonen. En het telt zeker een aantal fraaie rietgedekte boerderijen. Ook de schaapskooi middenin het dorp is mooi, al zijn de schapen de hort op.
We wandelen het dorp uit en zijn direct weer midden in het boerenland. Het is te merken dat het volop zomervakantie is. Groepjes vrolijke wandelaars, zwoegende mountainbikers en ruiters te paard vinden we op ons pad. Storend is het niet. Stoorzenders treffen we wel op het Molenveld.
Keer op keer denderen straaljagers over het Molenveld. Wat het hoogtepunt van deze tocht had moeten zijn, wordt zo danig vergald. We snappen dat ‘onze jongens’ moeten oefenen, maar waarop moet dat boven zo’n schitterend natuurgebied?
Een doekje voor het bloeden is de schaapskudde uit Exloo die we hier treffen. De schapen grazen rustig door, alsof er in geen velden of wegen een Joint Strike Fighter te bekennen is. In de zomer moeten de relaxte schapen trouwens wel flink aan de bak. Dan houden ze hier de Exloo Trials: een wedstrijdje schapendrijven met Border Collies.
Op het Odoornerzand zijn de lawaaivogels gelukkig gevlogen, en de diepe Drentse rust keert weer. Hier stap je een prachtig schilderij binnen: minuscule paadjes leiden je door een afwisseling van bos, stuifduinen en heide bespikkeld met stokoude vliegedennen en jeneverbessen. Schapen schuilen voor de zon tussen schaduwrijke bomen. Heerlijk wandelen.
Het Drenthepad leidt ons langs het Zuiderveld, en ten zuiden daarvan langs het Noorderveld. Dat is heel logisch: het Zuiderveld ligt ten zuiden van Exloo en het Noorderveld ten noorden van Valthe. En zo klopt alles gelukkig weer.
Over een kaarsrechte zandweg met steeds mooi zicht op weilanden, essen en stukken bos marcheren we richting Valthe, een dorpje dat het Drenthepad links laat liggen. We zijn te moe om uit te zoeken of dat terecht is. Mooie etappe al met al.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.