Oudemolensche diep

De wandeling voert langs het Oudemolensche Diep, dat als een zilveren slang tussen glooiende hooilanden kronkelt. We wandelden hier in hartje winter, toen de hooilanden er kaal bij lagen (zie foto’s onderaan). Nu, middenin de zomer, staan ze vol bloemen.

Mooiste plekjes van Nederland

Het Oudemolensche Diep is een van de vele benamingen van de Drentsche Aa, een stelsel van beken in Groningen en Drenthe. De schoonheid van de wild meanderende Drentsche Aa is in alle toonaarden bezongen. Het gebied dingt al jarenlang mee naar de hoogste plaats in de top tien van mooiste plekjes van Nederland.

Houten voetbrug

Meestal lonkt het Oudemolensche Diep in de verte, of vermoed je hem, daar ergens tussen de graslanden. Op één punt ga je eroverheen, over een smalle houten voetbrug. Als je even blijft stilstaan zie je het water onder je voeten stromen.

Schipborgsche Diep

Aan de overkant is nauwelijks sprake van een beekdal. Hier botst het Oudemolensche Diep op een onverzettelijke zandrug. Op deze plaats verandert de beek – voor de zoveelste keer – van naam. De komende kilometers luistert hij naar de naam Schipborgsche Diep.

Weetje: de Drentsche Aa heet alleen in Groningen Drentsche Aa. Logisch hoor.

Gasterse duinen

Hoe prop je een wandelingetje van niks zo boordevol afwisseling? Als toepasselijke klap op de vuurpijl krijg je namelijk ook de Gasterse duinen nog voorgeschoteld, een van de mooiste zandverstuivingsgebieden van Drenthe. Via een mooi paadje trek je er dwars overheen. Stuifduinen, natte veenkommen, glooiende heidevelden, vennetjes. Drentenaren spreken het uit als: Gaasterse Duun'n.

Superdruk (in de middeleeuwen)

Nu is het er lekker rustig. Dat was in de middeleeuwen wel even anders. De zandverstuiving lag precies op de drukke route van het handelsverkeer tussen Groningen en Coevorden. Het was een waar verkeersknooppunt, omdat je er in die tijd met je paard en kar de rivier kon oversteken. Deze drukte op het veld zorgde ervoor dat het zand 'op de wind' kon gaan. De eeuwenoude karrensporen zijn nog steeds herkenbaar als diepe geulen door het veld.

Van Pleistoceen tot pingoruïne

De Gaasterse Duun’n zijn in het Pleistoceen gekneed door landijs, smeltwater, sneeuwstormen en rivieren. Verder misschien niet bijster boeiend: het gebied wordt begraasd door Schoonebeker heideschapen en Schotse Hooglanders en er komen veel adders voor. Wij zagen ‘m niet, maar er schijnt ook een hunebed te staan, wat er op wijst dat de mens hier al minstens 5000 jaar lekker actief bezig is.

(Oude)Molen

De wandeling start in het esdorp Oudemolen. Nou ja, dorp: een handvol boerderijen, zestig inwoners, een schooltje en een paar grafheuvels, veel meer is het niet.

Molen De Zwaluw

Oudemolen is vernoemd naar de vervallen watermolen die hier tot 1645 in de Drentsche Aa heeft gestaan. Die molen is niet meer. In het dorp staat wel een andere molen, de korenmolen De Zwaluw uit 1837. Het is een rietgedekte, achtkantige houten grondzeiler die in 1837 is gebouwd ter vervanging van een omgewaaide standerdmolen. Bij de bouw van De Zwaluw zijn onderdelen van een afgebroken molen uit Schipborg gebruikt.

Schilderachtige molen

De Zwaluw is maalvaardig en is op woensdag en zaterdag te bezichtigen. Misschien is de molen niet zo bijzonder, maar even voorbij Oudemolen moet je je toch even omdraaien, want hij ligt er bijzonder schilderachtig bij tussen de boerenvelden.