Typisch Drents dorp

In de beklinkerde dorpsstraat van het esdorp Buinen starten we. Zo’n straat die heel typerend is voor veel dorpen in de omgeving. Mooie oude boerderijen links en rechts, wat horeca, een gesloten buurtsupertje. Weinig volk, maar de mensen die we tegenkomen groeten hartelijk: “Moi!”

Tussen Hondsrug en Hunzedal

Dan slaan we af en we lopen de weidse leegte van de golvende Zuideresch in. Akkers en weiden zover ons oog reikt. Heel in de verte een toef bos. Links ligt het Hunzedal, rechts de glooiende flanken van de Hondsrug tussen de dorpen Borger en Bronneger. Lekker landelijk.

Fraaie glooiingen

En met aardig wat hoogteverschillen. Onderweg ligt het hoogste punt op 20 meter boven NAP en het laagste op 8 meter. Veel lijkt het niet, maar in ons platte landje zijn er weinig plekken met zulke fraai glooiingen. Ze zijn ontstaan in de Saale-ijstijd. Ik zal je er verder niet mee vermoeien. Zelf val ik altijd in slaap als ik over de ijstijd lees. Vooral als het zo warm is als vandaag.

Veel bloemen (maar vandaag niet)

Maar goed, die ijstijd heeft wel voor dit prachtige landschap gezorgd, waarvoor dank. Al genietend wandelen we over rustige klinkerwegen. En net als we vrezen dat onze voetzolen vandaag louter harde stenen ontmoeten, slaan we bij het oude Buinerbosch een grassig paadje in. In het voorjaar schijnen de vele bloemen te zorgen voor een ware kleursensatie. Vandaag is het helaas volop zomer (‘de zomer van 2018...’) en gort-en-gort-droog.

Veldleeuweriken (waar zijn ze?)

Een zigzagpaadje voert ons langs een verwilderd heideveld. Ook weer in het voorjaar ontmoet je hier volop veldleeuweriken, die zorgen voor het ultieme lentegevoel. Volgens de routebeschrijving zijn dit ‘de ambassadeurs van het Drentse cultuurlandschap’. Maar nu liggen ze vast ergens voor pampus van de hitte. Dat ambassadeurschap moet wel leuk blijven natuurlijk.

Oude spoorweg

Even verder passeren we het voormalige tracé van de spoorweg tussen Emmen en Stadskanaal. Hier reed in 1905 de eerste trein van de Noord-Ooster Locaal Spoorwegmaatschappij. Nu is het een mooi natuurpad.

Lofar antennesysteem

De route wordt mooier en mooier. En helemaal bijzonder als we het ruim 400 hectare grote Lofargebied gebied betreden. Ruim tien jaar geleden bouwde de Astron-organisatie hier het Lofar antennesysteem. Volgens de routebeschrijving is het de grootste radiotelescoop ter wereld is. Op internet zie ik dat China de Drenten de loef afsteekt. Wat is waarheid?

Zilverreigers & weidevogels

Stichting ‘Het Drentse Landschap’ kreeg de kans het terrein in te richten als natuurgebied. Een uniek, moerassig gebied, dat ook bij deze droogte nog vol bloemen staat, en waar we allerlei vogels kunnen bewonderen. Ik zie zilverreigers, weidevogels als de kievit en de scholekster en een hele serie vogels die ik helaas niet kan plaatsen. Maar mussen of meeuwen zijn het niet.

Meertjes & beekjes

Langs ons pad zien we spiegelende meertjes. Tal van beekjes stromen door het natte land richting het Achterste Diep. Hier en daar staan groepen antennes op eilandjes in het moeras, zodat de technische voorzieningen van de radiotelescoop geen last hebben van het natte natuurgebied.

Snavelzegge & holpijp

Dat het hier ondanks de extreme droogte zo nat is, hebben we te danken aan de Hondsrug. Het grondwater dat daar in de bodem zakte, komt hier verrijkt met mineralen overal omhoog. Daardoor is dit het meest gevarieerde gebied in het Hunzedal. Met planten als snavelzegge, holpijp, veldrus en rietorchis.

Nóg 40 korte rondwandelingen

Bij terugkomst in Buinen gaan we nog even een biologisch ijsje eten bij Brasserie Byzonder, die meer klandizie verdient. En even nagenieten van deze heerlijke wandeling. Het mooie is: Stichting Het Drentse Landschap heeft nóg 40 korte rondwandelingen (en ook fietstochten) in de aanbieding. Je kunt ze gratis als pdf downloaden of de GPS-track op je smartphone zetten. Mooi toch?

Bekijk alle wandelingen op Eindjeomindrenthe.nl >>