Wintersluiting vogelhut

Goed om te weten: de vogelkijkhut Diependal is in de wintermaanden gesloten vanwege een heel goed doel: overwinterende vleermuizen. De tunnel is (voor mensen) op slot van 1 december tot 1 maart.

Niet met OV bereikbaar

Deze Trage Tocht, die je overigens niet met het OV kunt bereiken, ligt diep weggestopt in een vergeten deel van Nederland. Althans, zo voelt het op deze smoorhete zondag in de zomervakantie. Want waar zijn de massa’s e-fietsende senioren die ik gister nog trof op de pimpelpaarse heide van het Balloërveld?

Zo was Drenthe vroeger

OK, helemaal in m’n eentje loop ik niet op landgoed Hooghalen en het Hijkerveld. Af en toe peddelt er een fietser voorbij, want de eerste kilometers gaan over fietspaden. Die voeren me over weidse heidevelden, afgewisseld met vennen en veenrestanten. Samen geven die een goede indruk van hoe het er vroeger in heel Drenthe uitzag.

Eindeloze velden en vloeimeer

De tocht komt langs het informatiecentrum van het Drentsch Landschap in een oude hooischuur. Hier kun je meer lezen over dit gebied, maar ik wandel door tussen de eindeloze velden naar het Diependal. En hier arriveer ik bij het meest bijzondere deel van deze tocht: de vloeivelden en het vloeimeer van de voormalige aardappelmeelfabriek Oranje.

Vogelreservaat Diependal

Na het sluiten van de fabriek in 1980 is dit vloeiveldensysteem omgevormd tot het vogelreservaat Diependal, dat rijk is aan bijzondere moeras- en watervogels. En nu komt het: die kun je bespieden vanuit een heel aparte vogelkijkhut, middenin het gebied. De hut bereik je via een 162 meter lange tunnel.

Enge mannen of vrouwen?

Een beetje aarzelend zet ik m’n eerste schreden in de tunnel, die toch wel wat erg donker is. Zitten hier geen enge mannen? Of vrouwen? Afijn, stapje voor stapje schuifel ik verder. Aangenaam koel is het hier wel. Minder aangenaam zijn de spinnen die m’n nek in dreigen te tijgeren.

IJdele roodhalsfuut

In de hut tref ik een zwerm wild fladderende boerenzwaluwen plus een vogelaar met een toeter van een telelens op z’n camera. Het Diependal schijnt een toplocatie voor water- en moerasvogels te zijn. Meest bijzondere exemplaar is de fotogenieke roodhalsfuut. Enkele paartjes broeden hier elk jaar en hij verschijnt regelmatig ijdel poserend voor de hut.

Grauwe klauwier & witgatje

De roodhalsfuut zien we niet, maar de fotograaf wijst me op 2 bijzondere vogels in de vloeivelden beneden: de grauwe klauwier en het witgatje, die inderdaad een wit gatje heeft. Ik knik maar een beetje, want ik ben al blij dat ik een mus van een roodborst kan onderscheiden.

Lijdende vloeivelden

Even later horen we gestommel vanuit de tunnel en voegt zich nog een vogelaar bij ons. Het wordt gezellig. De nieuwkomer blijkt bij het Drents Landschap te werken en vertelt dat de vloeivelden enorm te lijden hebben onder de droogte van de afgelopen jaren. Veel vogelsoorten die hier jarenlang gebroed hebben, zijn weggetrokken.

Grauwe franjepoot, of toch niet?

“Hé kijk, een grauwe franjepoot!” roept de fotograferende vogelaar enthousiast. De ander zet daar z’n vraagtekens bij. Hij denkt dat het eerder een groenpootruiter is. Maat de vogel staat met z’n (groene?) poten in het water, dus echt goed checken kan hij het niet. En ik bemoei me er niet mee, want op vogelgebied ben ik een groentje.

Overwoekerde struinpaadjes

Na mijn tweede survivaltocht door de tunnel voert de Trage Tocht langs de vloeivelden. En hier gaat hij pas echt shinen. Kleine, halfoverwoekerde struinpaadjes leiden langs de oevers, waar libellen en waterjuffers het voor het zeggen hebben. Geen mens te bekennen, ik krijg een plezierig ‘alleen op de wereld-gevoel’.

Schoonebeker heideschapen

Dan pikken de Trage Tocht en ik de fietspaden weer op, en in weidse zigzagbewegingen trekken we richting de bossen aan de einder. Daar ligt een flinke kudde schapen te rusten in de schaduw. Schoonebeker heideschapen zijn het, die onder de hoede van de schaapsherder de heide begrazen.

Zet ‘m op je bucketlist

“Tjonge, dat is keihard werken hè, dames”, fluister ik vals, terwijl ik me tussen de kudde doorwurm op weg naar de parkeerplaats. Prachtige tocht. Alleen al voor de vogelkijkhut zou je hem op je bucketlist moeten zetten. Vergeet je verrekijker niet!

Info over de vogelkijkhut

Nog wat informatie over die vogelkijkhut: hij is dagelijks tussen zonsopkomst en zonsondergang open voor publiek. Voor fotografen is er naast de vogelkijkhut sinds 2018 een fotohut die je tegen betaling kunt huren.