Koningsherberg

Vlak bij die lieftallige kerk uit de 11de eeuw – misschien wel de mooiste in Drenthe – start deze Trage Tocht. De route is pittig lang, maar je kunt hem splitsen in een noordelijk en zuidelijk rondje die precies even lang zijn: 10 kilometer. Dat doen wij dus maar. We wandelen over de beklinkerde Dorpsstraat langs het lonkende terras van de Koningsherberg en de voormalige pastorie uit 1890.

Anlooërdiepje

De dorpsklinkers verruil je voor een zanderig pad langs weilanden en al snel pik je het beekdal van het Anlooërdiepje op. Dat kronkelbeekje schuilt daar ergens tussen de bloemrijke hooilanden waar je over uitkijkt. Z’n water ontvangt het van de flanken van de Hondsrug. Het hoogteverschil met de essen aan weerszijden loopt op tot wel acht meter, vermeldt de routegids waar we deze wandeling uit plukten (zie het kadertje onderaan voor meer informatie over deze gids).

Kamers en ladder

We wandelen door een eeuwenoude houtwal met eiken, beuken en berken, en haaks op het pad zie je ook steeds houtwallen naar het beekje afdalen. Die houtwallen verdelen het beeklandschap in groene ‘kamers’, schrijft de gids, waar de boeren al van oudsher hun hooilanden hadden. Al die kamers onder elkaar hebben op de kaart de vorm van een ladder.

Landschapsschilderijtjes

We beklimmen de ladder en genieten van het uitzicht op de kamers. Landschapsschilderijtjes zijn het, omlijst door houtwallen en zo’n ouderwets houten hek. Even verder lopen we naar het diepje toe (even van de route af) en we verbazen ons over het petieterige stilstaande watertje dat we treffen. Van andere wandelingen weten we hoe breed en snelstromend het diepje soms kan zijn.

De Schipborg van Berlage

We passeren een langgerekt veld vol bloemen, midden in het bos. Heel in de verte zien we de monumentale boerderij De Schipborg uit 1914. Hij is ontworpen door de beroemde architect Berlage in opdracht van de familie Kröller-Müller, stichters van Nationaal Park De Hoge Veluwe.

Schipborgsche Diep

Het Anlooërdiepje gaat over in het Schipborgsche Diep, eveneens onderdeel van de Drentsche Aa. Een smalle houten brug over de beek laten we links liggen, maar het is wel leuk om er even op te staan: je krijgt mooi zicht over het kronkelende beekje en de drassige hooilanden langs de oevers. Over een aarden paadje pal langs het diepje gaan we verder, door dicht struweel. De oevers zijn hier steil, het beekje heeft zich flink diep in het landschap ingesneden.

Mysterieuze eiken

We steken de Borgweg over en betreden een totaal ander landschap, dat van De Strubben. Strubben zijn de knoestige, uit één stam gegroeide eikenbomen die je hier veel ziet. Ze zijn ontstaan doordat de heideschapen in het verleden voortdurend de jonge scheuten hebben afgeknaagd. De eiken zijn eeuwenoud en geven het landschap iets mysterieus.

Slingerpaden

Via weidse slingerpaden doorkruis je dit heidegebied, genietend van de grillig gevormde eiken, de oude grove dennen en de hoge vliegdennen. Heideschapen en heidekoetjes begrazen het gebied. We pauzeren op het bankje van Wietske, die aan het bordje te zien een veelzijdig leven heeft gehad.

Prehistorische grafheuvels

De route loopt het glooiende Kniphorstbosch in, langs prehistorische grafheuvels. Vanaf de bosrand kijken we uit over weilanden en maisvelden. Een lange rij oude eiken vormt een mooie zichtlijn richting het kerkje van Anloo dat we in de verte zien opdoemen.

Hunebed Highway

Een dag later, inmiddels is het snikheet, reis ik in m’n eentje af naar Anloo voor het zuidelijke rondje. Voorbij de begraafplaats met bij de ingang – hoe toepasselijk – een imposante treurbeuk, pak ik de route weer op. Pal langs bostheatertje de Speulkoel leidt een smal paadje dicht struikgewas in. Een kilometer lang loopt de route parallel aan de Hunebed Highway. Leuke naam, maar het is en blijft gewoon de drukke provinciale weg N34.

Over de heide

Het Evertsbos begint met een slordige potpourri van sprietige boompjes, verward struikgewas en dood hout. Al snel herpakt deze Trage Tocht z’n idyllische karakter: je wandelt een fors heideveld op met op de kop een gigantische rododendron. Een minipaadje dwars over de (struik- én dop)heide koerst af op die rododendron en verdwijnt na een hekje in het bos.

Pingoruïne Galgwanderveen

Hier is het Evertsbos een stuk mooier, met eiken- en beukenlanen en kronkelpaadjes. Je komt langs het spiegelende Galgwanderveen, een pingoruïne die is ontstaan in de ijstijd. Nu hebben kikkers er een goed leven, aan het gekwaak te horen. En vissers, want je mag hier je hengeltje uitwerpen.

Pinetum Ter Borgh

Een laantje omzoomd met rododendrons (ze bloeien in mei en juni) leidt even verder pinetum Ter Borgh binnen, met een collectie van liefst 400 verschillende soorten coniferen. Op een stil bankje geniet ik van de grillig gevormde naaldbomen. Langs de Himalaya-jeneverbes uit China, de Lawson-cipres Snow White die toch heel groen is en de Siberische tapijtcipres verlaat de route het pinetum weer.

Oudste monumenten van NL

Een paar honderd meter verder stuit je midden in het bos op iets typisch Drents: een hunebed. D11 om precies te zijn, hunebedden hebben geen gezellige namen maar onpersoonlijke nummers. Ze zijn stille getuigen van het trechterbekervolk, boeren die hier 5400 jaar geleden leefden. Ze bouwden deze hunebedden om hun doden te begraven. Het zijn de oudste monumenten van Nederland.

Zeer gevarieerde tocht

Door een bos vol varens die allemaal tegelijk aan het sterven zijn bereik je open gebied. Heel in de verte piept opnieuw de Magnuskerk van Anloo boven de bomen uit. Langs weilanden met koeien en paarden wandel je naar Anloo, terwijl de ansicht steeds fraaier wordt. Een schitterende en zeer gevarieerde Trage Tocht al met al.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling hebben we/ik gedaan op zaterdag 10 en zondag 11 augustus 2024. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>