Waterdichte schoenen

Vanaf de ruime parkeerplaats bij esdorpje Oudemolen wandel je zo de natuur in. Eerst zorgt een vlonderpad nog voor droge voeten, maar als je het Oudemolense Diep bent gepasseerd kun je jezelf feliciteren met je besluit om vandaag hoge waterdichte schoenen aan te trekken. Van graspolletje naar graspolletje springend loopt het beekwater net niet je schoenen in.

Twee ooievaars

Gelukkig is het moddertraject niet al te lang en maakt het schilderachtige landschap je vieze schoenen goed. Twee ooievaars houden ons scherp in de gaten, elk vanuit hun eigen hooggelegen nest. Zou het een stel zijn, vragen wij ons af, dat er een latrelatie op nahoudt?

Pootjebaden

Via een aarden paadje volgen we de beek. Die heeft hier en daar z’n dal diep uitgesneden, met steile oevers als gevolg. In een beekmeander houden omgevallen bomen elkaar in een merkwaardige omstrengeling. Een kunstwerk van Moeder Natuur. Lekkere plek om pootje te baden, weten we van een eerdere wandeling tijdens een snikhete zomer. Begin maart moeten we er niet aan denken.

Gaaf beekdallandschap

Je wandelt hier door een van de laatste gave beekdallandschappen van West-Europa: de Drentsche Aa. De beekjes hebben hun natuurlijke, kronkelende loop behouden. En met de beek is ook het kenmerkende esdorpenlandschap bewaard gebleven: de boerderijen rondom de brink, de akkers op de hooggelegen essen en de bloemrijke graslanden in het beekdal. De Drentsche Aa is zo’n bijzonder natuurgebied dat het als Nationaal Park is aangewezen.

Mooiste landschap van NL

Vandaag is het een grijze, grauwe dag. En zelfs nu schijnt de schoonheid van het landschap daar doorheen. Dat is niet onopgemerkt gebleven. Nationaal Park Drentsche Aa werd in 2005 samen met het Limburgse Geuldal uitgeroepen tot mooiste landschappen van Nederland. En in augustus 2020 werd de Drentsche Aa door lezers van Dagblad van het Noorden met overmacht gekozen als het mooiste plekje van Drenthe en Groningen.

Vlonderpad en hunebed

Daarover peinzend pakken we een vlonderpad door modderig bos, en vervolgens ploegen we voort over een breed zandpad langs heide met een vennetje en wat vliegdennen. Een hunebed omringd door hoge eiken vertelt dat we hier onmiskenbaar in Drenthe wandelen, ook al is het een wat armzalig exemplaar.

Middeleeuwse snelweg

De Gasterse Duinen links van ons pad bieden een afwisseling van heide en stuifzand. De zandruggen die je ziet, zijn ontstaan in het Pleistoceen toen grote plakken landijs door Drenthe schoven. En zo rustig als het vandaag is, zo’n heksenketel was het hier in de Middeleeuwen. Toen liep hier een soort ‘snelweg’ waar ze handelsgoederen over vervoerden. Nog steeds zijn hier diep ingesleten karrensporen uit die tijd te vinden.

Anlooërdiepje

Genietend van weidse vergezichten wandelen we door landschap dat onder alle weersomstandigheden fraai is. Langs houtwallen gaat het, langs kletsnat land met riet en ‘sigaren’ – de grote lisdodde. Knoestige eiken steken hun kale takken als in aanbidding ten hemel. En hooiland glooit richting alweer een miniem beekje: het Anlooërdiepje.

Strubben-Kniphorstbos

Als we even later het Strubben-Kniphorstbos betreden, pakken we ons tweede hunebed, met de weinig fantasierijke naam D8. Het bos opent zich voor heidevelden met talloze vreemd gevormde eiken en oude grove dennen. Heideschapen en heidekoetjes begrazen dit gebied. Vandaag treffen we ze helaas niet.

Mysterieus landschap

Verderop maakt het Strubben-Kniphorstbos z’n naam waar. Strubben zijn de knoestige, uit één stam gegroeide eikenbomen die je hier veel ziet. Ze zijn ontstaan doordat de heideschapen in het verleden voortdurend de jonge scheuten hebben afgeknaagd. De eiken zijn al eeuwen oud en geven het landschap iets mysterieus. Misschien komt dat ook door de archeologische rijkdom: dit gebied herbergt zo’n 60 grafheuvels uit de prehistorie.

De Schipborg

Op landgoed De Schipborg pak je weer zo’n heerlijk aarden paadje langs de oevers van het Schipborgerdiepje. De kolken in het water laten zien dat het beekwater hier flink stroomt. Het landgoed is overigens genoemd naar een fraai landhuis van de hand van architect Berlage dat je helaas niet te zien krijgt.

Zwarte rapunzel

Het diepje doorklieft hier graslanden waar het in de lente barst van zeldzame bloemen als de zwarte rapunzel, jagende libellen en sierlijk fladderende weidebeekjuffers. Een smalle houten brug zet je het beekje over. Let daar even op het grappige bankje met een gat waar een boom in groeit. Mooie plek om even uit te rusten.

Speelse stiertjes?

Brede zandpaden omzoomd door hoge eiken leiden langs weilanden waar we jonge stiertjes zien rusten. En speels met de koppen tegen elkaar zien stoten. Of is het ze menens?

Korenmolen De Zwaluw

Heide met jeneverbessen leiden je terug naar het piepkleine esdorpje Oudemolen (75 inwoners). De plaats is vernoemd naar de vervallen watermolen die hier tot 1645 in de Drentsche Aa heeft gestaan. Die molen is niet meer, maar sinds 1837 pronken ze hier wel met korenmolen De Zwaluw.