Niet zo mooi als de schitterende knapzakroutes rond Gasteren en Zeijen. De route voert veel over asfalt en ook het landschappelijk schoon is iets minder. Maar ook rond Donderen ervaar je het typische Drentse landschap. Dat is sowieso genieten.
En wat is het leuk om opeens rakelings langs vliegveld Eelde te scheren en met andere spotters je hoofd in de nek te gooien voor de geinige tuigjes die daar rakelings overvliegen.
Het weidse agrarische landschap ligt er middenin de zomer mooi bij, afgebiesd met bloemrijke slootkanten. Het land oogt een beetje bulterig. Dat klopt, dat zijn namelijk de natte Hullen.
Pardon, natte Hullen? Klinkt een beetje vies misschien, maar Hullen is Drents voor bergjes of heuveltjes. ‘Alles werd maer op hult’n en bult’n gooid’ is zo’n mooie oude Drentse tautologie om aan te geven dat iemands huishouding nogal slordig is.
Behalve die Hullen heb je ook nog Stroeten: lage delen in het veld waar het water zich verzamelt en waardoor ook de beekjes ontstaan waar je langskomt, zoals de Eekhoornsche Loop.
Het zal je worst wezen? Geniet dan gewoon van het mooie landschap. Dat strekt zich onbekommerd uit tot de einder, terwijl schaapjes vredig grazen en koeien hun ding doen. Jammer dat de route zoveel over asfalt voert, gelukkig zijn het zeer rustige weggetjes, op het stukje langs vliegveld Eelde na.
Wij hadden niet gedacht dat de route zo pal langs vliegveld Eelde zou voeren. De landingsbaan is maar op een vleugelbreedte afstand van de Knapzakroute en ligt er mooi bij in het boerenland.
En wat grappig, al die kleine leuke vliegtuigjes die rakelings overscheren. En die spotters die met hun kijkers en notitieblokjes daar staan te... tja, wat staan ze daar te doen eigenlijk? Iets te noteren in ieder geval.
Vliegveld Eelde is te danken aan een vrouw met een missie, en met ballen: mevrouw G. Bähler-Boersma. Verschillende dorpen in het Noorden waren in de jaren twintig van de vorige eeuw in strijd met elkaar om locatie te worden voor een nieuw vliegveld. Mevrouw G. Bähler-Boersma voerde een stevige lobby bij de KLM, en overtuigde 200 dorpelingen om een petitie voor de aanleg van vliegveld Eelde te ondertekenen. Missie geslaagd: het vliegveld was in mei 1931 een feit.
Het was toen overigens nog niet veel meer dan een weiland van 600 bij 700 meter. Een kudde schapen hield het gras lekker kort. Pas in de jaren vijftig kreeg Eelde twee verharde startbanen. De komst van de Rijksluchtvaartschool in 1954 zorgde voor aardig wat bedrijvigheid. En de afgelopen dertig jaar is er voortdurend strijd tussen voor- en tegenstanders van baanverlenging om meer vliegtuigen naar Eelde te lokken.
In het gehuchtje Bunne, waar je na een kilometer of zes doorheen komt, sta je opeens oog in oog met een oude melkfabriek, een mooi gebouwtje met een rijke geschiedenis die begon in 1896.
In de jaren daarvoor werd de melk van de veehouders in Donderen, Bunne en Winde geleverd aan de zuivelfabriek in Leek. Maar dat was nogal een rit, die voerde over slecht begaanbare (zand)wegen, wat de kwaliteit van de melk niet ten goede kwam. Reden om op 4 januari 1896 ten huize van Lambert Roede te Bunne een ‘Coöperatieve Handkracht Zuivelfabriek’ op te richten.
Gedurende de eerste jaren werd hier zo’n 200.000 liter melk verwerkt. Het financieel verslag van het eerste boekjaar vermeldt een omzet van 17.000 gulden. Winst: 382,35 gulden. Alsof je een emmer leeggooit, zou m’n oma zeggen.
Na wat verbouwingen en uitbreidingen werd besloten tot nieuwbouw van de fabriek. In 1936 werd het huidige pand opgeleverd, een mooi gebouwtje in de stijl van de Amsterdamse School. Tien jaar later meldt het jaarverslag juichend: “Heden na 50 jaar werken hebben wij een vereniging die op goede en hechtgrondslagen gevestigd is, financieel er goed voor staat, een fabriek met inventaris die aan de eisen des tijd voldoet.”
Na de oorlog heeft de fabriek nog lang dienst gedaan als Melkfabriek. Veel inwoners van Bunne en omstreken hadden werk dankzij de zuivelindustrie. Eind jaren zestig liep dat op zijn eind door de komst van grote zuivelconcerns.
Na ruim zeventig jaar was het gedaan met de zuivelfabriek. In 1971 werd het gebouw ingericht voor een metaalbewerkingsbedrijf. Sinds een paar jaar is de Melkfabriek een multifunctioneel gebouw, waar trainingen, vergaderingen en evenementen plaatsvinden.
Overigens, voor wandelaars die een boterbriefje nodig hebben: de Melkfabriek is aangewezen als officiële trouwlocatie. Het is maar dat je het weet.
Alleen vanwege de naam wil je deze Knapzakroute al lopen, toch? Het gelijknamige esdorp (450 inwoners) is ook meer dan aardig. Echt zo’n boerendorp met mooie monumentale boerderijen in de dorpskern, een eetcafé dat helaas net met vakantie was, een postbode die nog een praatje voor de vaak met je maakt.
Ga nou niet direct als een idioot aan de wandel, maar kijk bij het startpunt eens even goed uit je doppen. Want kijk eens wat een fraaie Saksische boerderij daar staat. Vooral de vorm is bijzonder, met twee hoge rieten puntdaken. De boerderij, genaamd Thek’n Hoes, heeft een ‘achterbaander’, een hele grote bedrijfsdeur. En aan de achterkant heeft de boerderij een ‘staart’ die vroeger dienst deed als schaapskooi en als hooiopslag. Fototoestel in de aanslag!
Verdomd toevallig: dit jaar bestaat Donderen 600 jaar. En daar zijn ze trots op, bijna iedereen heeft de speciale jubileumvlag hangen. In mei was er volop feest met als klapper een historische optocht waarbij de winnaar de Donderbokaal in ontvangst heeft genomen.
Deze wil ik jullie niet onthouden: op de website van het dorp Donderen staat het volgende: “Gevonden op donderdagavond 4 juli op het Zuideinde in Donderen: een knuffelhondje (zie foto's). Waarschijnlijk is een kindje het verloren. Is dit hondje van jouw kind neem dan contact op met Gerrit Eikelboom, 06-.....” Daar schiet een mensch toch van vol? Zo’n dorp is het dus.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.