Heerlijke wandeling, met als hoogtepunt het schitterende Brandeveen. Jaren geleden was ik op fietsvakantie in Zweden, en daar had je ook van dit soort spiegelgladde meren die uitnodigen tot een frisse duik. En inderdaad, zoals de routebeschrijving aangeeft, doet het denken aan zo’n ‘Zweedse schone’.
De wandeling start in Uffelte. Het rondwandelingetje door het dorp kun je achterwege laten. Of je moet dol zijn op slaapverwekkende tuinen en doodsaaie nieuwbouw. Uffelte is op zich niet verkeerd: een mooi esdorp met veel karakteristieke Saksische boerderijen. Zo’n dorp waar de SRV-man nog langskomt. En een gezond dorp ook: Egbertje Leutscher-de Vries woont er, de oudste Nederlander.
Dat prachtige ven, het Brandeveen, ligt diep verscholen in de Uffelter bossen. De vennetjes die ik ken zijn klein, maar dit is een enorm spiegelglad meer met beboste oevers. En het heerlijke is: er loopt een ruim één kilometer lang kronkelpad omheen. Genieten geblazen.
Het Brandeveen is tussen 1910 en 1920 ontstaan door turfwinning. Onderweg kom je langs de restanten van het Uffelter Vaartje, meer dan 200 jaar geleden gegraven door de boeren van Uffelte om hun turf uit het Uffelterveen te kunnen weghalen. In het Brandeveen zie je de smalle strookjes land waar de turfgravers indertijd zomers hun turven te drogen legden.
In 2008 is de knapzakroute rond Uffelte en het Brandeveen door De Telegraaf uitgeroepen tot mooiste wandelroute van Nederland. Jan Koning uit Meppel, die de wandeling had voorgedragen zegt erover: “Wij staan al vijfendertig jaar op een nabijgelegen camping en kennen het gebied zodoende heel goed. Het is een schitterend gebied en het verbaast ons al jaren dat je er zelden mensen tegenkomt. Het is al die tijd nog een heus stukje ongerept natuur gebleven."
Mooiste wandeling, het lijkt me wat overdreven, maar schitterend is het hier wel. Ook toen wij er waren, op een prachtige zomerse vakantiedag, was het uitgestorven rond het ven.
De heenweg naar het ven wandel je over rustieke landweggetjes door weids akkerland. Echt mooi wordt het op het Holtingerveld dat bestaat uit stuifzand, bos en veengebied. Het is een natuurgebied met veel hoogteverschillen. Hunebedden, grafheuvels, oorlogsmonumenten en bomkraters zijn er ook. Natuurmonumenten beheert het Holtingerveld.
Op de heide leven zeldzame vogels zoals geelgors en grasmus. In de eikenhakhoutbosjes broeden de buizerd en de torenvalk. Bosanemoon, witte klaverzuring en dalkruid kleuren in het voorjaar de bosbodem. Op een warme dag is de kans groot dat je een adder, ringslang of een levendbarende hagedis ziet. Deze reptielen zoeken dan een warm plekje in de zon. In het gebied grazen schapen en runderen.
Op de akkers op de Uffelter Es wordt op verzoek van Natuurmonumenten op natuurvriendelijke wijze graan verbouwd. Tussen het graan groeien geurende akkerkruiden zoals korensla en slofhak. Zonder extra inspanning zouden deze soorten allang zijn verdwenen. Geen idee hoe korensla en slofhak smaken, maar dit is sowieso helemaal leuk.
Nou moet je op de terugweg even goed opletten: draag geen korte broek op de graspaden langs de sloten, want het stikt er van de gemene brandnetels. Zoals Annet van Dellen op Wandelzoekpagina.nl aangeeft: “Het laatste gedeelte moet je dwars door brandnetels lopen... Helemaal als je een korte broek draagt (zoals ik die dag), is het echt niet te doen!” Dussss: trek een lange broek aan, kies een alternatieve route of raak net als Annet in vuur en vlam van deze wandeling.
Nog even een weetje dat valt onder het kopje ‘parafernalia’: Elly en Rikkert namen hun album ‘Maarten en het witte paard’ op toen ze in Uffelte woonden en verwezen naar het dorp in het instrumentale nummer ‘Zonsopgang in Uffelte’. Lekker belangrijk.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.