Mooie wandeling over de Hondsrug. De variatie is groot: zand en heide, akkers, weiden, een kanaal met bruggen en stuwen, bossen, vlak en golvend land en een flinke partij hunebedden. Hunebed-fanaten komen goed aan hun trekken: in Borger vind je het Hunebedcentrum.
Het Bijvoetpad staat in het mooie ANWB-gidsje ‘Wandelgids Drenthe’, waarin nog 30 andere wandelingen door de provincie staan. Het Bijvoetpad is bewegwijzerd met zeshoekige bordjes en is daardoor makkelijk te lopen. Gewoon je neus achterna.
Dat Borger een leuk dorp is, merk je niet zo bij het startpunt: een rumoerige rotonde ontsiert het centrum. Jammer, want verderop is het een mooi dorp. Vlak buiten het herrie-centrum stuit je op prachtige oude boerderijen en verstilde klinkerweggetjes.
Borger is zo’n typisch Drents dorp: bedaarde sfeer, monumentale huizen en boerderijen, prachtig kerkje. Valt eigenlijk niet veel over te vertellen. Behalve dan dat het grootste hunebed van Nederland er ligt, de D27. Let ook even op de kerk, die uit de 19de eeuw stamt, maar wel nog de oorspronkelijke gotische toren uit de 14de eeuw bezit. En loer ook over de heg bij Hoofdstraat 19 naar het rijksmonument: een prachtige villa in eclectische stijl uit 1895.
Je komt er niet omheen (hoe graag je ook wilt): je moet en zal hunebedden zien vandaag. Aan mij zijn die suffe keien niet zo besteed. Maar je schijnt echt hunebed-fetisjisten te hebben die op deze wandeling het ene hoogtepunt na het andere zullen bereiken. In Borger kom je direct al langs het Hunebedcentrum. En vlak daarbij staat, hou je vast, het GROOTSTE hunebed van Nederland. Poeh hé.
In dat museum leer je alles over de geschiedenis van de hunebedden en de bouwers, het Trechterbekervolk. Archeologen noemden dit volk zo, omdat er trechtervormige bekers werden aangetroffen in de grafkelders. Hunebedden zijn de restanten van stenen grafkelders waarin de boeren die het noorden van ons land bewoonden, hun doden bijzetten. Op het Bijvoetpad tref je nog meer bijzondere hunebedden, waaronder drie vlak bij elkaar.
Waarom heet deze wandeling het Bijvoetpad, vroegen wij ons af. Bijvoet is een plant. Voor de naam moeten we terug naar de Romeinen. Die stopten de plant in hun sandalen omdat ze dan minder last hadden van vermoeide voeten. De bladeren bevatten een vluchtige olie, die in aanraking met warme voeten verdampt, wat de voeten koelt. Dus die Romeinen waren echt niet zulke rare jongens.... Overigens: op sommige bladeren van de Bijvoet zitten galappeltjes. Wie die appeltjes vindt, zal een grote schat krijgen, zo wil een oud bijgeloof.
Mooiste stuk van deze route voert over graspaden langs het Kanaal Buinen-Schoonoord. Het kanaal ligt er doelloos en verlaten bij, het heeft niet echt een functie meer, alleen nog voor een handvol vissers en voor wandelaars zoals wij. Het kanaal is aangelegd als een werkverschaffingsproject in de jaren 1926 tot 1930 en werd gebruikt voor de aanvoer van bouwmaterialen, kunstmest en veevoer, en voor de afvoer van turf en landbouwproducten.
Kanaal Buinen-Schoonoord telt 16 kilometer, en 5 sluizen helpen het hoogteverschil van 11 meter te overbruggen. In 1940 voeren er 200 schepen per maand doorheen. Rendabel werd het kanaal nooit, sinds 1966 is de scheepvaart gestopt. Maar wij hebben ervan genoten. O ja: in 1984 werden er op de oevers sporen van het Trechterbekervolk gevonden. Heeft hier ooit een nederzetting gelegen?
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.