Waddengenot
‘Daar stonden ze dan. Met hun rug naar café Waddengenot gekeerd, keken ze naar een laag muurtje met daarop de tekst Start Pieterpad.’ Twee jaar geleden stond ik op precies dezelfde plek als Maarten en Nicolien, vers uit bus 68 gestapt. Klaar om de eerste stappen te zetten op een tocht van 500 kilometer van Pieterburen in Noord-Groningen naar de Sint Pietersberg in Zuid-Limburg.
Verplicht nummer
Met al die kilometers voor de boeg zag ik er eerlijk gezegd wel een beetje tegenop. Heel gemotiveerd was ik destijds niet, het voelde een beetje als een verplicht nummer: iedereen loopt het Pieterpad, dus dan kan Frank van Frankwandelt natuurlijk niet achterblijven.
Een hype
Maarten formuleert ook de bezwaren die ik destijds had tegen het Pieterpad. ‘Te bedacht’ vindt hij zo’n uitgezet langeafstandspad. “En dat Pieterpad is tegenwoordig een hype. Minstens honderdduizend wandelaars per jaar. En dat zullen er in de coronatijd niet minder geworden zijn. Alle reden om er weg te blijven.” Gelukkig haalt Nicolien hem over, al gaat Maarten schoorvoetend op pad.
Zenuwbehandeling
In Pieterburen drinkt het echtpaar eerst nog een kop koffie op het terras van café Wandelgenot. Dan staat Maarten op en pakt de routegids van tafel. ‘“Dan moet het maar,” sprak hij gedragen.’ En Nicolien reageert: “Je zegt het alsof je een zenuwbehandeling moet ondergaan.”
Echtelijk gekibbel
Dat zet de toon voor flink wat echtelijk gekibbel gedurende de komende 26 etappes en 97 korte hoofdstukken die de bundel telt. Gekibbel dat we gewend zijn uit Het Bureau, het magnum opus van J.J. Voskuil dat speelt in de jaren 1957-1987. Die legendarische romancyclus in zeven delen en ongeveer vijfduizend bladzijden heb ik destijds verslonden. Wim Huijser is erin geslaagd Maarten en Nicolien overtuigend naar de moderne tijd over te planten in Op Pieterpad.
Smartphone
Dat merk je aan hun voortdurende gekissebis, maar ook aan de moeite die zij hebben met de moderne tijd. Al heeft Maarten wel een smartphone bij zich, aangeschaft bij “een rap pratende snotaap die je het gevoel geeft een bejaarde te zijn”, weten we uit Aan de wandel, de vorige bundel van Wim Huijser over Maarten en Nicolien. Eén smartphone, want in de woorden van Nicolien: “We zijn toch altijd samen? Wat moet je dan met twee van die dingen?”
Mijn recensie van Aan de wandel >>
Valentijnsdag
Al hebben Maarten en Nicolien niet veel op met nieuwigheden, toch komt ‘dat ding’ goed van pas als ze in het dorpje Eenrum op zoek zijn naar een bakkertje. Als hij zich daar door de bakkersvrouw een Valentijnshartje laat opdringen – het is 14 februari – en dat later aan Nicolien geeft, krijgt hij de wind van voren. Waarom heeft hij zich in vredesnaam laten ‘inpakken door de commercie’? “Valentijn! Hoe bedenk je zoiets?!”
Smalste straatje van Nederland
Als je het Pieterpad bewandeld hebt, is het een feest van herkenning om samen met Maarten en Nicolien door de weidse landschappen van Groningen en Drenthe te lopen. In hun kielzog uitgestorven dorpjes aan te doen. Door het smalste straatje van Nederland te lopen in het Groningse Klein Garnwerd. Of samen met het kibbelende echtpaar over de kabbelende golven van het Paterswoldsemeer uit te kijken.
Ongemakken onderweg
Herkenbaar zijn ook de ongemakken waarop het echtpaar onderweg stuit. Bijtende kou, geworstel met regenpakken en met rukwinden langs de Rijn. Collega-wandelaars die te dicht achter je of voor je lopen. Kwaaltjes die opspelen. Maarten en Nicolien zijn van onbestemde leeftijd, maar ze zijn in ieder geval pensionado’s. Dus is Nicolien in de weer met voetencrème, en met rooibosthee om te herstellen van sluimerende ontstekingen en spierpijn. Ook daarover verschillen ze van mening: nuchtere Maarten denkt bij herstel meer aan “een bord saté met dikke frieten” en een stevig trappist.
Ruzie met een patser
Onontkoombaar loop je nogal wat mensen tegen het lijf op het Pieterpad. Maarten en Nicolien bekijken ze vaak met ongenoegen of op z’n minst met licht wantrouwen. Mede-wandelaars die je aan de ontbijttafel treft waardoor “een gesprek niet te vermijden” is. Kinderen die een hunebed als klimrek gebruiken, hebben “geen respect voor erfgoed”. En het echtpaar krijgt het aan de stok met een man die z’n hond laat rennen in een beschermd natuurgebied. Een patser die vast het nieuwste model BMW op de parkeerplaats heeft staan, denkt Maarten. Bikkels komen ze ook tegen. Net als ik ontmoeten ze een vrouw die telkens twee etappes in één dag propt.
Pieterpad in porties
Veel kalmer aan bewandelen Maarten en Nicolien het Pieterpad. Net zoals ik hem zelf doe, in porties. Ze lopen een paar etappes achter elkaar, slaan een maand of wat over, om daarna weer een etappe of drie te lopen. Ze logeren in B&B’s en hotels, die voor Nicolien vaak veel te luxueus zijn. Zo hebben ze in B&B Van het Padje “woonkamer, keuken én slaapkamer. Dat kan ík geen B&B meer noemen.”
Schurende grenzen
Het Pieterpad lopen voert je door zo ongeveer alle landschapstypes die Nederland rijk is. Dat blijkt ook uit soms fraaie beschrijvingen van het wandellandschap in Op Pieterpad. De sfeervolle tekeningen van Maaike Alma brengen je in de stemming om zelf het pad te gaan ontdekken. Dat je ook nogal wat lelijks op je pad vindt, steekt schrijver Wim Huijser gelukkig niet onder stoelen of banken. Bijvoorbeeld in het hoofdstuk ‘Schurende grenzen’, over het verrommelde landschap rond Coevorden, met velden vol zonnepanelen en distributiecentra. Ook dát is Nederland, steeds meer.
Een echte zwartkijker
En zo rijgen de dagen en de etappes zich aan elkaar. Jeugdvriend Klaas loopt een paar etappes mee, met gemengd genoegen, want hij is een echte zwartkijker. Wat Maarten doet overpeinzen dat vriendschap een illusie is. ‘Hooguit liepen ze af en toe nog een dagje met elkaar op. Maar steeds vaker met gekromde tenen.’
‘Dan ineens is het op’
Op de Sint Pietersberg beleven ze een ontroerend slot. ‘Maarten voelde een brok in zijn keel toen ze het overhangende uitzichtpunt op liepen. Ze waren helemaal alleen en liepen door tot het eind, tot het echt allemaal ophield. Met hun handen op de reling tuurden ze voor zich uit naar de blauwe plassen diep beneden hen in de mergelgroeve. “Tsjonge,” zei ze. “En dan ineens is het op.” Hij legde een hand op de hare.’
Veertig jaar Pieterpad
Op Pieterpad is een bundel die ik bijna in één ruk uitgelezen heb. Het heeft iets verslavends, de belevenissen van Maarten en Nicolien op een pad dat ik grotendeels – nog vier etappes te gaan – heb bewandeld. Maar de bundel laat zich ook goed consumeren voor het slapen gaan, hoofdstukje voor hoofdstukje. Om daarna te dromen over het Pieterpad, dat – niet toevallig – bij publicatie van de bundel (2023) veertig jaar bestaat.
Mijn Pieterpad
Het Pieterpad heb ik vrijwel helemaal belopen. En ik hou mijn avonturen bij. Benieuwd? Neem eens een kijkje.
Mijn blogs over het Pieterpad >>
‘Op Pieterpad’ bestellen?
‘Op Pieterpad’ is verkrijgbaar in de boekhandel of te bestellen bij Bol.com.
De feiten
- Wim Huijser: ‘Op Pieterpad’
- Uitgeverij: Noordhoek
- Aantal pagina’s: 240
- Prijs: €19,90
- Frankwandelt-rating: 85/100
Mooiste huisjes midden in de natuur
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
De beste camera’s en verrekijkers!
Zoek je een geweldige camera of verrekijker voor onderweg? Ik heb de allerbeste camera's en kijkers voor je op een rij gezet. Gebaseerd op reviews en testen van de experts.
