Juist in deze tijd hunkeren veel mensen ernaar om verre horizonten te ontdekken. Een wandelboek dat je uitstekend in de stemming brengt, is ‘In de lengte’ van Myra de Rooy. Zij doorkruiste in haar eentje Noorwegen van zuid naar noord – in de lengte. Een tocht van 3000 kilometer door Europa’s laatste grote wildernis.
Schrijver, fotograaf en bergbeklimmer Myra de Rooy ondernam de tocht vlak voordat ze zestig jaar werd. Met trektochten in afgelegen contreien in Tibet, Nepal en Ladakh op haar palmares is zij bepaald geen onervaren wandelaar. Toch is een solo wandeltocht van 3000 kilometer door Noorwegen ook voor doorgewinterde hikers zacht gezegd geen klein bier. Het is de Noorse tocht der tochten.
Om meerdere seizoenen te ervaren, knipte Myra de tocht op in zes delen: drie in de winter, drie in de zomer. Daardoor “voel ik niet alleen de winterkou, maar kan ik ook zien hoe de plantenwereld na de dooi ontwaakt en de bergen kleur en geur geeft, en hoe de kortstondige zomer eindigt in vlammend herfstrood”. Zes keer voor- en napret is natuurlijk ook niet te versmaden.
De barre omstandigheden in winters Noorwegen kan Myra aan den lijve ervaren op deel 1 van haar tocht. Met dertig kilo bagage op een slee trekt ze de Noorse bergen in. Die slee heeft ze met humor ‘Kees’ genoemd, naar langebaanschaatser Kees Verkerk vanwege diens doorzettingsvermogen.
Doorzettingsvermogen komt goed van pas met slee Kees, een fijngevoelig type. “Ieder ijsricheltje, elke sneeuwhobbel, hij reageert op alle oneffenheden. Wanneer ik door papsneeuw omhoog ploeg, rukt hij hinderlijk aan mijn schouderbanden, terwijl hij op een vlakkere ondergrond juist aan mijn buikgordel sjort.” Dan zijn er nog de trajecten die Myra op langlaufski’s onderneemt. Waarin Kees er vooral op afdalingen een eigen leven op nahoudt. En soms een ‘ordinaire’ val haar enige redding is.
Myra schrijft zo beeldend dat je het gevoel krijgt dat je samen met haar op pad bent. Haar ijskoude avonturen bezorgen je koude rillingen, zelfs als je dit boek op een verhit Italiaans strand leest. “Stuifsneeuw en een straffe wind belagen me (...) Nergens een schuilplek, zelfs geen steen om tijdelijk achter te kruipen. De kilte dringt ondanks mijn goede kleren naar binnen. Te lang stilstaan is onverstandig, toch moet ik eten en drinken om niet door een kus van de kou onderkoeld te raken.”
Op een andere etappe ploegt ze urenlang door terrein met waterijs waar ze telkens in wegzakt. Dat zorgt voor kletsnatte voeten en opkruipende kilte. Meerdere keren protesteert haar lichaam en vraagt Myra zich af waar ze aan begonnen is. “Is het de kou of vertaalt mijn lijf wat ik eigenlijk niet wil toegeven? Is solo de bergen in trekken hartje winter gekkenwerk?”
Dat gekkenwerk levert ijzingwekkende ervaringen op die zeker niet zonder gevaar zijn. Zoals die winterdag waarop een storm over de bergen raast, en ze samen met Kees een ravijn moet slechten dat als een litteken door het landschap snijdt. “Ik probeer bovenlangs te traverseren, maar Kees schuift schuin onder me weg en probeert me achterover te trekken.” Even later moet ze Kees de helling laten afstuiven, er is geen houden meer aan.
Steeds vindt Myra nieuwe woorden om bij de lezer beelden van het landschap op te roepen, en dat is knap. “Dicht bij waar ik de gevaarlijke passage vermoed, passeer ik een ijspegelparadijs. Een bevroren waterval, als een rij orgelpijpen in een kerk, meer dan armdik tot vingerdun, helder kristal naast ondoorzichtig matglas.”
Op sommige winterse dagen kampeert Myra bij min 34 graden, of zit ze dagenlang vast in afgelegen berghutten tijdens een vliegende storm. In de zomerse etappes trekt ze met haar zware rugzak door adembenemende berggebieden, langs gletsjers, bruisende rivieren en stille meren. Ze beklimt heilige bergen, maar sopt ook door arctische toendramoerassen met rendieren als gezelschap. Ze geniet van het wandelen en soms zelfs van een blote duik in een bergmeer. Ook al steken hier weer andere ontberingen de kop op: dansende muggen en wolken knutjes.
‘In de lengte’ is niet alleen het verslag van een intensieve trektocht. Myra weeft er de geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners van Noord-Scandinavië doorheen: de Sami. Beter bekend als Lappen, maar dat is een scheldwoord. De Sami leefden vroeger samen met de rendieren, die vlees, melk en huiden leverden en dienstdeden als trekdier voor hun sleden. Nu leeft nog maar een klein deel van de 70.000 tot 100.000 Sami zo’n nomadisch bestaan.
Onderweg heeft Myra bijzondere ontmoetingen met Sami – kunstenaars, milieuactivisten, een zangeres. Aan de hand van hun levensverhalen vertelt ze over de onderdrukking van dit volk in verleden en heden. En over de klimaatveranderingen waar dit gebied onder zucht. Interessante extra lagen in het boek. En dat bewijst ook de voordelen van alleen wandelen: je komt makkelijker in contact met de lokale bevolking.
Al zijn er weken waarin Myra geen levende ziel tegenkomt, toch zijn er spaarzame avonturiers die Norge på langs – Noorwegen in de lengte – ook ondernemen. Soms zitten daar thru-hikers tussen. Wandelaars die, recht in de leer, vinden dat je een dergelijke trektocht in einem Guss moet klaren, en niet zoals Myra in zes etappes.
Myra kiest daarentegen voor het Grote Wandelgenieten – al is het dikwijls óók afzien. Vreemd genoeg kan dat prima samengaan, is ook mijn ervaring. Al wandelend beleeft ze de natuur in al z’n facetten en in alle seizoenen. Gelukkig maar, want het brengt ons wandelaars een prachtig boek.
Toch een kritische noot: het boek zou nóg sterker zijn als een strenge redacteur hier en daar het fileermes had gehanteerd. Soms zijn de beschrijvingen wel heel uitvoerig, en niet elke ontmoeting is even vermeldenswaard. Gelukkig wordt de flinke pil (350 pagina’s) verluchtigd met vele fraaie foto’s die Myra onderweg heeft geschoten.
Myra’s laatste etappe voert naar Kinnarodden, het uiterste puntje van Europa’s vasteland. Een eenzame maar indrukwekkende plek die je alleen te voet kunt bereiken door een woest, chaotisch berggebied. Een pad vind je hier niet, wel kantelkeien en struikelstenen. “In deze steenwoestenij verdwalen is funest en ik moet op de valreep niet mijn enkel verzwikken of breken.”
Heelhuids arriveert ze bij het einde van een continent, dat voelt als het einde van de wereld. “Omringd door jagende wolken en een brullende zee. Het godenspel prikkelt mijn zintuigen en op een vreemde manier is het alsof de fysieke inspanningen me zowel in verbinding met het landschap als in contact met mezelf hebben gebracht.”
‘In de lengte – 3000 km solo door de Noorse bergen’ van Myra de Rooy is verkrijgbaar in de boekhandel of te bestellen bij Bol.com.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Zoek je een geweldige camera of verrekijker voor onderweg? Ik heb de allerbeste camera's en kijkers voor je op een rij gezet. Gebaseerd op reviews en testen van de experts.