Vijf jaar lang wandelde Maartje Wortel met collega-schrijver Niña Weijers dagelijks eindeloze rondjes door het Amsterdamse Oosterpark. Toen Weijers verhuisde naar Almere kwam daar een einde aan. Wortel werd plotseling met zichzelf geconfronteerd en schreef daar prachtig over in De groef, opgenomen in de reeks ‘Terloops’ van uitgeverij Van Oorschot.
Die titel slaat op de dagelijkse Oosterparkrondjes van Wortel en Weijers. Ze zijn als de naald die een steeds diepere groef in een langspeelplaat kerft. Die groef ontstaat ook in de gesprekken tussen beide schrijvers die steeds op hetzelfde neerkomen. Letterlijk en figuurlijk lopen ze telkens dezelfde rondjes. En met elke rondje raken ze dieper in de groef.
Weinig interessant om een boek aan te wijden zou je zeggen, ook al is het dan een dun deeltje uit de Terloops-reeks. Niets is minder waar: Maartje Wortel heeft een prachtig boekje geschreven.
Dat heeft te maken met haar schrijfstijl, die zo vlot is dat je door blijft lezen. Maar ook met de plot van De groef, die je meezuigt in alle verwikkelingen waarin Wortel zelf ook wordt meegezogen.
Want niet alleen de verhuizing van collega-schrijver Niña Weijers verstoort de dagelijkse sleur waaraan ze zich zo vastklampt. Ook gaat haar relatie uit waardoor ze worstelt met een groot liefdesverdriet. Ontwikkelingen die haar wereld veranderen in een tempo dat niet meer bij te benen is.
Gelukkig heeft ze haar dagelijkse wandelingen door het Oosterpark nog, als laatste strohalm. Ze kan ook niet anders dan blijven doorlopen. Maar vreemd genoeg voelt datzelfde rondje zónder Niña Weijers als het plegen van verraad.
In De groef vertelt Maartje Wortel over verlies en de vrijheid die dat ook met zich meebrengt. Het verhaal gaat over vasthouden en loslaten, over vriendschap en rouw. En hoe ze, of ze dat nou wil of niet, een nieuw ritme zal moeten vinden. Waar vind je nog houvast als je wereld wankelt?
De groef is verkrijgbaar in de boekhandel of te bestellen bij Bol.com.
De literaire Terloops-reeks van uitgeverij Van Oorschot omvat een groeiend aantal wandelboekjes. Op Frankwandelt vind je een bespreking van de volgende delen:
OK, in De groef wordt wat afgelopen. De vriendinnen leggen vele kilometers af op hun dagelijkse rondjes door het Oosterpark. Maar dat maakt De groef niet per se tot een boek over wandelen, want daarover gaat het eigenlijk maar weinig. In die zin is het anders dan de andere Terloops-deeltjes, waarin wandelingen en bespiegelingen daarover centraal staan.
Zelfs in De grote ronde van Thomas Rosenboom is dat het geval. Ook Rosenboom legt jarenlang elke dag weer precies hetzelfde traject af door de Amsterdamse binnenstad. Maar bij hem draait het verhaal toch vooral om de wandeltocht en wat hij onderweg allemaal tegenkomt en beleeft. Die tocht is zo precies beschreven dat je hem zou kunnen nalopen. Wat ik overigens heb gedaan 😁
Misschien komt het door mijn vastgeroeste ideeën over wandelen dat ik het geen wandelboek vind? Ik wandel bijna alleen maar bestaande routes, die bijna altijd minstens 15 kilometer beslaan. Een parkrondje is in mijn ogen geen wandeling. Te kort, te saai. Dus een boek over een parkrondje kan geen wandelboek zijn.
Maartje Wortel zelf vindt De groef ook verschillen van de andere Terloops-delen. In een interview in Het Parool zegt ze: “De meeste van die wandelboekjes gaan ook over wat er buiten de schrijver om gebeurt. Maar bij mij draait het om taal, en asfalt. Wandelen is een lichamelijke bezigheid, maar eigenlijk ging ik totaal voorbij aan dat fysieke aspect. Niña wees me er op een gegeven moment op dat ik altijd met mijn hoofd naar beneden liep. Ik heb vijf jaar lang niets van dit hele park gezien!”. Leuk om het hele interview te lezen.
Sterker nog: Maartje Wortel heeft eigenlijk een hekel aan wandelen. Een wandelhaat die is opgewekt in haar jeugd. Met haar vader en moeder ging ze elke zomer op wandelvakantie. Vakanties waarin zij en haar ouders soms “wekenlang door de regen liepen en van camping naar camping trokken zodat ik om de dag afscheid moest nemen van nieuwe vriendjes”.
Past De groef dan niet in de Terloops-reeks? Dat nou ook weer niet. Het ademt dezelfde sfeer als de andere deeltjes. En Maartje Wortel krijgt dankzij de eindeloze rondjes haar gedachten op een rij. Die gedachten kunnen al wandelend en pratend rijpen. Ze gaan over vriendschap, haar relaties, haar schrijverschap, het leven.
En juist in het beschrijven daarvan excelleert ze. Dankzij het wandelen komt ze ‘into the groove’ voor het schrijven. De rondes hebben – in haar woorden – ‘een scheppende kracht’. “Ze hielden me in mijn baan, ze maakten dat mijn dag ritme kreeg, dat mijn denken wat melodischer verliep.”
Dus De groef is toch een echte aanrader. Niet per se als wandelboek, maar meer als boek over het leven. Hopelijk blijft Van Oorschot de heerlijke Terloops-reeks uitbouwen. Ik ben benieuwd wat andere schrijvers ons te melden hebben over dat wat ik zelf het allerliefste doe: wandelen.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Zoek je een geweldige camera of verrekijker voor onderweg? Ik heb de allerbeste camera's en kijkers voor je op een rij gezet. Gebaseerd op reviews en testen van de experts.