Trail des Fantômes: trektocht in de Ardennen
Trail des Fantômes: trektocht in de Ardennen
Wandelvakantie in de Ardennen met SNP Natuurreizen
La Roche-en-Ardenne
Het middeleeuwse La Roche-en-Ardenne barst in de zomer uit z’n voegen van de toeristen. Het is een prachtig plaatsje, en er zijn veel mogelijkheden voor actieve sporten zoals mountainbiken, kajakken en parasailing. Iedere zomeravond is er een voorstelling waarin een spook genaamd Berthe met een bel op het 11de eeuwse kasteel verschijnt: een lokale legende.
Brasserie Ardennaise
Voor de winter is het een uitstekend startpunt voor een trektocht: het is er rustig genoeg, maar er zijn wel zat restaurants en winkels open. En je kunt je auto er veilig parkeren. Aanrader in La Roche: Brasserie Ardennaise.
Trailrunner André over de Trail des Fantômes
Een van de zwaarste trails
André: “De Trail des Fantômes bij La Roche-en-Ardenne in België staat bekend als één van de zwaarste trails in de Ardennen, een echte uitdaging dus.” Overigens betekent Trail des Fantômes: route van de spoken, wat ongetwijfeld refereert aan de lokale legende over spook Berthe.
Bejaardenwandeling
De ervaring van trailrunner André (die de route hartje zomer 2014 rende) sluit goed aan bij de onze. De Trail des Fantômes start heel gemoedelijk, maar net als je denkt ‘wat een bejaardenwandeling’ begint het feest pas goed. André: “Je gaat steil omhoog via kleine paadjes die modderig en glibberig zijn door de overvloedige regenval van de afgelopen tijd. De vele boomwortels en rotsen maken het nog extra uitdagend.”
Half glijdend naar beneden
En even verder: “Normaal gesproken is het altijd een fijn idee dat na een steile klim weer een afdaling volgt. In de Trail des Fantômes wordt er echter bijna niets weggeven… Iedere steile klim wordt even vaak gevolgd door een net zo steile of nog steilere afdaling. Modder, rotsen en boomwortels maken het afdalen op zijn zachts gezegd lastig, soms moet je half glijdend naar beneden.”
Aanslag op je beenspieren
En André vervolgt: “Continu klimmen over grote glibberige rotsblokken en over en onder omgevallen bomen kruipen maakt het lastig om hard te lopen en de vele uitstekende boomwortels maken het regelmatig erg lastig om een plek te vinden waar je veilig je voeten neer kan zetten. Een flinke aanslag op de beenspieren. Prachtig natuurgebied, echt genoten van alle mooie plekjes, maar wel erg opletten geblazen dus.”
Trektocht dag 1: start vanuit La Roche
Winterse trektocht (voor idioten)
Bij aankomst in La Roche-en-Ardenne rond het middaguur gaan we natuurlijk eerst nog even uitgebreid lunchen bij de gemoedelijke Brasserie Ardennaise. En we drinken onszelf moed in met een aangename La Chouffe. Moed is nodig, want de temperatuur is onder het vriespunt geduikeld. Welke idioot gaat er nou middenin de winter een trektocht doen en kamperen?
Fitte middelbare mannen
De eerste kilometers zijn gemoedelijk, zoals André ook constateerde. We hebben adem over om onszelf flink te prijzen met onze geweldige conditie. Echt fitte middelbare mannen, dat zijn we, zo stellen we tevreden vast.
Laphroaig single malt
Wat kilometers verder, vlak voorbij het pittoreske gehucht Borzée met z’n schattige kerkje, kondigt de schemering zich aan. We vinden een mooie kampeerplek voor de nacht: op een open veld aan de bosrand. ‘s Avonds maken we een van onze beste kampvuren ooit. We staren nog lang in het vuur, vertellen elkaar sterke verhalen en nippen aan onze Laphroaig single malt, een whisky voor stoere kerels.
Trektocht dag 2: sneeuw!
Loodrecht de diepte in
Aanvankelijk is er niks aan het handje. De sneeuw pakt goed en is helemaal niet glibberig, het pad is lekker breed en vlak, mijn Garmin-gps doet wat-ie moet doen: ons de weg wijzen. Maar dan begint het: we duiken een klein kronkelpaadje in, en dat gaat... loodrecht de diepte in. Tja. Normaal gesproken is dat al geen sinecure, zo is ook de ervaring van trailrunner André. Maar met een pak sneeuw is dat... niet te doen.
Duiken richting de Ourthe
We glibberen naar beneden, terwijl we ons vastklampen aan boompjes, takjes, bramenstruiken, glibberige rotsen en alles wat maar voor het grijpen is. Keer op keer dreigen we uit te glijden en een duik te maken richting de Ourthe.
Spekgladde rotsen
Afijn, onze botten blijven heel tot aan een zeer smal paadje langs de Ourthe. Lekker vlak, maar ook erg verraderlijk: onder de sneeuw verschuilen zich spekgladde rotsen. En die rotsen zijn harder dan een knieschijf, zo ondervindt een van ons bij zijn zoveelste glijpartij.
Einddoel: Engreux
Vandaag zijn we vanwege de sneeuwbuien pas rond elf uur gestart. We willen tegen vijf uur aankomen bij ons eindpunt van vandaag: Engreux. Daar wacht Jacques van herberg Le Vieil Engreux ons op met een maaltijd. Ik had daar een prettige mailwisseling over gehad met Jacques, waarin hij mij ‘Franck’ noemde, en we waren meer dan welkom in zijn herberg. We hebben dus zes uur voor ongeveer achttien kilometer. Dat moet genoeg zijn, toch?
Wetten & praktische bezwaren
Alweer wordt maar eens bewezen dat tussen droom en daad wetten staan en praktische bezwaren. Halverwege, na negen kilometer, geeft mijn klokje toch echt aan dat het drie uur ‘s middags is. Nog twee uur en dan begint het te schemeren. Gelukkig biedt mijn Garmin uitkomst. Ik zet hem op de automatische piloot en hij vindt een route naar Jacques die veel korter is en ook over vlakker terrein. We laten de Trail des Fantômes voor wat-ie is, en gaan met nieuwe energie op pad, richting Jacques.
Kamperen in de sneeuw (gratis tip)
Vlakbij Engreux slaan we ons tentje op, op een verrassend vlak stukje besneeuwd gras. Snel maken we onze kampeerplekken sneeuwvrij. Want ik zeg het nog maar eens: nóóóóóit met je tentje op sneeuw gaan staan. Het heeft mij een verkleumde bibbernacht bezorgd tijdens onze vorige bivak. Gratis tip van Frankwandelt.
Kabouters & (verboden te) copuleren
Klam en koud en met stijve poten van het ploeteren door de sneeuw maken we onze opwachting bij Jacques en zijn Le Vieil Engreux. Het blijkt een etablissement gevuld met honderden kabouters, schilderettes, de kop van een enorm wild zwijn aan de bar, en grappige bedoelde bordjes boven de bar, waarbij een verbodsbordje met een copulerend paar er wel uitspringt.
Taaie korst brood
Afijn, wij komen vooralsnog niet om te copuleren, we komen voor een maaltijd. Op onze vraag of we hier kunnen eten, zegt de barman kort maar krachtig: “Non”. Een klap in ons gezicht. Even staan we met ons mond vol tanden. En schieten akelige beelden voorbij van nog urenlang kleumen in onze klamme tentjes, kauwend op een taaie korst brood.
Vous êtes Franck?
Dan vraag ik de barman of hij Jacques heet en of hij zich onze gezellige mailwisseling niet meer herinnert. “Ahhhh”, Jacques gezicht klaart op. “Vous êtes Franck?” Oui!, roep ik te hard, terwijl de tranen van opluchting me in de ogen schieten. Dan begint Jacques te lachen als een op hol geslagen kettingzaag: Hèhèhèhèhèhèhèhèhèhèhèhèhèhèhè!!!! En wij lachen schaapachtig mee. Ons kostje is in ieder geval gekocht.
Jaminon: grote kunstenaar
Op internet vond ik de volgende beschrijving van Le Vieil Engreux, opgetekend door Jacques zelve: “In het gezegende jaar 1993, op 12 september, komt de heer Jaminon Jacques Amédé Gontrand in het bezit van een huis gelegen te Engreux 64. Hij begint er een herberg onder de naam "Vieil Engreux" en verblijdt lichaam en geest met heerlijke kleine gerechten en grote geestdrift. Het gebouw kende een bewogen geschiedenis en werd als winkel en café uitgebaat. De laatste uitbater heette Verlaine...maar als men Verlaine zegt dan denkt men aan de grote dichter. Het kon dus slechts voortgezet worden door een grote kunstenaar: Jaminon.” Aha, vandaar die schilderettes. Excuses Jacques.
Trektocht dag 3: change of plans
26 kilometer voor de boeg
Bij de Ourthe strompelen we weer over een vlak maar glad en rotsig paadje. Prachtig wandelen als het droog en zonnig is, maar nu schiet het voor geen meter op, terwijl we vandaag liefst 26.000 meters voor de boeg hebben.
Dichte mist
We besluiten dan ook Garmins automatische piloot in te schakelen. Dat bekort de wandeling al tot zo’n twintig kilometer. Door open terrein met weids zicht lopen we, totdat dichte mist ons wereldje niet alleen nog witter maar ook benauwend klein maakt.
In de voetsporen van een hert
Soms voert Garmin ons over een saai stuk asfalt. Maar dan leidt hij ons het bos weer in, en lopen we langs stroompjes. Eén keer lopen we over een onzichtbaar paadje langs een bergkam, in de voetsporen van een hert dat ons is voorgegaan.
Asterix & Obelix
Over dieren gesproken: omdat het zo gesneeuwd heeft, is goed te zien hoeveel viervoeters hier nog actief zijn in de winter. We kruisen eindeloos veel sporen van herten en reeën en wilde zwijnen. Verschillende keren zien we ook een hert wegschieten over het pad, en één keer zelfs heel dichtbij een kolossaal wild zwijn dat ons direct aan Asterix en Obelix doet denken.
La Roche binnenstrompelen
Gister, zo merken we, heeft ons al onze krachten gekost. Alledrie zijn we de uitputting nabij, hebben we spierpijn en allerlei pijntjes in schouders en armen van het opvangen van valpartijen. Meer strompelend dan lopend komen we La Roche weer binnen. Even later begint het te miezeren en we feliciteren onszelf dat we vannacht weer thuis in ons warme en droge bedje kunnen slapen.
Ultraloper André revisited}
Klauteren door braamstruiken
“Eerst maar eens de kramp rustig eruit rekken, voor ik weer omhoog klim. Het Ca va? en Gaat het? van medelopers is niet van de lucht, maar ik moet toch echt zelf even een meter of 4 naar boven klauteren door de braamstruiken.”
Prachtig maar erg zwaar
Wij kunnen het bevestigen: de Trail des Fantômes is prachtig maar erg zwaar. En we voegen daaraan toe: loop hem als het mooi weer is, zéker niet in de winter met sneeuw. Sorry, wandelmaatjes, ik zal me de volgende keer beter voorbereiden...
Meer actieve vakanties in België
Comfortabel reizen met de trein
Mooiste huisjes midden in de natuur
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
