Vergezichten over Gent

Vergeet onderweg niet het 95 meter hoge Belfort te beklimmen en – pufpuf – nahijgend te genieten van ongekende vergezichten over Gent en omgeving.

Sint-Baafskathedraal

Ik durf gerust te beweren dat je niet in Gent bent geweest als je geen bezoek hebt gebracht aan de Sint-Baafskathedraal. Van buiten was hij van top tot teen gestoken in een jasje van steigers toen wij er waren. Van binnen is het een indrukwekkende kathedraal. Foto’s mocht je er niet maken, iets waar Frankwandelt zich door de bank genomen geen donder van aantrekt.

Rococo-preekstoel

De Sint-Baafs is de eerste parochiekerk van Gent, en telt niet minder dan 22 altaren. Laat vooral even je ogen strelen door de rococo-preekstoel aan de rechterkant. Een innig huwelijk van marmer en eik, waar ooit de vurigste preken denderden.

Het Lam Gods’

Neem ook een kijkje bij de praalgraven van Gentse bisschoppen, De Bekering van Sint-Bavo, een topstuk van Rubens, en natuurlijk – daar kwamen we voor – het wereldberoemde veelluik De Aanbidding van Het Lam Gods’ van de gebroeders Van Eyck. Oudste broer Hubert begon ermee, na zijn verscheiden maakte Jan het karwei af.

Zoiets als De Nachtwacht

Laat je niet weerhouden door de prijs om dit oogstrelende veelluik uit 1432 te bewonderen (vier euro voor één schilderij, voor een zunige Hollander is dat van den zotte), want je wilt dit niet missen. Ik vond het van de categorie De Nachtwacht. Er valt zo ongelofelijk veel te zien in dit rijke en gelaagde werk. Vraag daarom zeker naar de audiogids, want er gaat daardoor een wereld voor je open.

Kunstroof

BTW: twee van de twaalf panelen werden in 1934 gestolen, een van de bekendste kunstroven van België. Eentje werd terugbezorgd, het andere niet, en je kijkt dus naar een replica.

Belfort

De ruim 300 treden van de nauwe stenen wenteltrap in het Belfort – stijgers en dalers wurmen zich als in een intieme dans langs elkaar – leiden je naar een uitzicht waar maar één woord voor is: magnifiek. Alle hoogtepunten waar deze wandeling langs voert, en nog veel meer, krijg je voorgeschoteld zodat je zowat ogen tekort komt.

Wij waren opeens een groep

Je moet er wel voor betalen, zoals bijna voor alles in Gent. Wij werden – heel sneaky – geronseld door een groep crisis-Spanjaarden die nog twee man (m/v) zocht, en we mochten naar binnen voor 3 euro 25 de man (m/v) in plaats van 5 euro te dokken. Iets waar wij zunige Hollanders wel oren naar hadden, !muchos gracias, hèhèhè.

95 meter hoog

Het Belfort, 95 meter hoog, is het trotse symbool van de onafhankelijkheid van de stad. In de toren worden nog altijd de stedelijke privileges bewaard die de Gentenaren in 1180 ontvingen. Is het Belfort mooi? Niet bepaald: eenzaam en grijs rijst het op boven Gent. Maar in z’n ongenaakbaarheid heeft het wel wat.

Gentse lakenhal

Het Belfort vormt de middelste van de beroemde Gentse torenrij, samen met de Sint-Niklaaskerk en de Sint-Baafskathedraal. Tegen het Belfort leunt de mooie Gentse lakenhal, die in de Middeleeuwen een belangrijke rol speelde in de wol- en lakenhandel, met Gent als een van de belangrijkste centra. In de lakenhal werden de stoffen door drie hallenheren gewaardeerd en gekeurd en hier vond ook de verkoop plaats.

Draak van Gent

Op de top van het Belfort torent de legendarische Draak van Gent die de horizon lijkt af te speuren naar de vijand. Als die vijand in aantocht was, verwittigde Klokke Roeland (een serie klokken uit 1314) de poorters van de stad. Ook terechtstellingen, hoog bezoek en uiteraard het begin van de Gentse Feesten kondigde de beiaard aan. Nu gebeurt dat nog steeds, op de terechtstellingen na dan. De Unesco plantte er haar felbegeerde stempel op: Werelderfgoed.

Vrijdagmarkt

Na wat nauwe kruipdoor-sluipdoor steegjes opent zich plots een weids plein: de Vrijdagmarkt, een van de oudste pleinen van de stad. Het plein speelde een grote rol in de geschiedenis van Gent.

Terechtstellingen

De Gentenaren organiseerden hier feesten en fora. De markt was ook het toneel van terechtstellingen en afrekeningen. De voor vadermoord veroordeelde Van Butzel was de laatste die er in 1822 werd onthoofd door de guillotine, nadat eerst zijn rechterhand werd afgehakt. Da’s nog eens wat anders dan een voorwaardelijke taakstraf, toch?

Beroemdste man van Gent

Pontificaal midden op het Vrijdagplein – je kunt niet om hem heen – staat een standbeeld van Jacob van Artevelde. Deze ‘wijze man’ van Gent koos tijdens de Honderdjarige Oorlog de zijde van Engeland. Out of the box denkend hief hij de boycot van de Engelse wolinvoer op en hij spaarde zo de lakennijverheid, de belangrijkste kostwinning van de stad. Op 26 januari 1340 riep hij koning Eduard III van Engeland uit tot koning van Frankrijk en hij tartte daarmee het gezag van de graaf van Vlaanderen.

Bond Moyson en Ons Huis

Twee imposante gebouwen van de socialistische beweging staan in de noordelijke hoek van het plein: de Bond Moyson en Ons Huis, beide gebouwd rond 1900. Oorspronkelijk huisvestte de Bond Moyson allerlei winkels van de Gentse coöperatieve Vooruit. Later werd het gebouw omgetoverd tot kantoorruimte en ging het rijke art nouveau binnenwerk verloren. In Ons Huis werden studie-, vergader- en ontspanningsactiviteiten georganiseerd.

Het Toreken: oudste gebouw van de Vrijdagmarkt

Kijk ook nog even naar het opvallende ‘Toreken’, een combi van trapgevel en spits torentje, opgetrokken in gotische stijl. Dit oudste gebouw van de Vrijdagmarkt dateert uit de vijftiende eeuw. Destijds was dit het gildehuis van de huidevetters. Aan het 'Toreken' hangt vandaag nog steeds de marktklok, die de aanvang van de markt aankondigde. De ring aan de zijkant fungeerde vroeger als schandpaal en er werden afgekeurde lakens aangehangen.

Patershol

Wat in Amsterdam De Pijp is, is Patershol in Gent. Ooit een armzalige volksbuurt waar je je nauwelijks veilig op straat kon begeven, is Patershol tegenwoordig een überhippe buurt met tal van leuke restaurantjes en bruine kroegjes.

Middeleeuws stratenpatroon

Wijk hier even van de route af (die scheert er namelijk langs) en struin door de leuke straatjes en steegjes, waarvan het patroon nog uit de Middeleeuwen dateert. Plof neer bij een restaurantje en laaf je aan authentieke Gentse gerechten.

Graven van Vlaanderen

Ooit was Patershol een gegoede buurt, eigendom van de graven van Vlaanderen. In de 13de eeuw hadden er zich paters gevestigd. In de 15de eeuw werd de Raad van Vlaanderen in het nabijgelegen Gravensteen ondergebracht, en kwamen advocaten en magistraten naar Patershol.

Getto

De keer kwam met de industrialisatie, begin 19de eeuw. Veel arbeiders kwamen in Patershol wonen. Grote gebouwen gingen tegen de vlakte of werden opgedeeld in kleine arbeiderswoninkjes. Eind 19de eeuw trok de industrie naar de buitenwijken, de werknemers volgden. Patershol met z'n nauwe straatjes verviel geleidelijk tot getto. Na 1970 herpakte de buurt zich.

Herman Brusselmans

Aanrader op Patershol is café Het Oeverloze Eiland, een praatcafé (vandaar dat oeverloze waarschijnlijk) en tevens stamkroeg van de Gentse schrijver Herman Brusselmans. Mocht hij er zitten, dan kan het handig zijn om de volgende uitspraken van Herman bij de hand te hebben, met alvast excuses voor het grove taalgebruik:

• Vroeger overwoog ik wel eens zelfmoord. Tot ik bedacht: wie vermoordt er nou zo iemand als ik? Toch alleen een idioot?
• Ik ben zo gek op sigaretten dat ik soms zin krijg om niet-rokers op hun bakkes te slaan.
• Zowat iedereen in Gent ziet eruit als een Gentse dorpsgek.
• Hij is zo klein dat hij op een bankje moet gaan staan om zijn eigen haar te kammen.
• De wereld bestaat uit 99% perverten, ik twijfel d’r niet aan. En dat andere ene % is ook niet goed snik.
• Als iedereen een klein beetje luier was, zouden er een heleboel problemen zo de wereld uit zijn.
• Zijn geopende mond zag eruit als de kut van een ouwe olifant.
• Hij zou een autobiografie willen maken, doch kan geen onderwerp vinden.
• Ik vind dat iedereen het recht heeft om uitgelachen te worden.
• Zo plotseling als het onweer begonnen was, ging het gewoon verder.
• Over smaak valt te twisten.
• Van mijn tien tenen is er geen enkele die ik heel bewust gebruik.
• Hij heeft zo’n typisch Nederlandse kop: een kop waar je doorlopend een bruine papieren zak overheen zou willen trekken.
• Mochten wij elkaar ooit ontmoeten: dan tot weerziens. Zo niet: val dood.

En mocht je nu net als Herman depressief zijn, ga dan een lekker lange wandeling maken. Goed voor lichaam en geest.